30/10/11

A Sister’s Eulogy for Steve Jobs


by MONA SIMPSON at NYTimes
Published: October 30, 2011

I grew up as an only child, with a single mother. Because we were poor and because I knew my father had emigrated from Syria, I imagined he looked like Omar Sharif. I hoped he would be rich and kind and would come into our lives (and our not yet furnished apartment) and help us. Later, after I’d met my father, I tried to believe he’d changed his number and left no forwarding address because he was an idealistic revolutionary, plotting a new world for the Arab people.

Even as a feminist, my whole life I’d been waiting for a man to love, who could love me. For decades, I’d thought that man would be my father. When I was 25, I met that man and he was my brother.

By then, I lived in New York, where I was trying to write my first novel. I had a job at a small magazine in an office the size of a closet, with three other aspiring writers. When one day a lawyer called me — me, the middle-class girl from California who hassled the boss to buy us health insurance — and said his client was rich and famous and was my long-lost brother, the young editors went wild. This was 1985 and we worked at a cutting-edge literary magazine, but I’d fallen into the plot of a Dickens novel and really, we all loved those best. The lawyer refused to tell me my brother’s name and my colleagues started a betting pool. The leading candidate: John Travolta. I secretly hoped for a literary descendant of Henry James — someone more talented than I, someone brilliant without even trying.

When I met Steve, he was a guy my age in jeans, Arab- or Jewish-looking and handsomer than Omar Sharif.

We took a long walk — something, it happened, that we both liked to do. I don’t remember much of what we said that first day, only that...

23/10/11

«Μισή ντροπή δική μας, μισή ντροπή δική τους» ή ...

... Η απειλή της Επιτροπείας
(Scream, Edvard Munch, 1893)
του Γεωργίου I. Αναστασόπουλου*

Έχει υπερπαραγωγή «εθνικά υπερήφανων» τούτη δω η χώρα. Από κάθε πλευρά του πολιτικού φάσματος. Μόνο που η υπερηφάνεια τους είναι επιλεκτική. Και συνήθως με γνώμονα την διασφάλιση της πρόσβασης στην κρατική «κουτάλα». Τα εθνικά αισθητήρια κέντρα όλων αυτών των όψιμων εθνικιστών διεγείρονται κάθε φορά που τίθεται σε κίνδυνο η κρατικοδίαιτη φύση της εξουσίας τους.

Μία από τις περιόδους αυτές ζούμε και σήμερα. Η κυβέρνηση, κατά γενική ομολογία, απέτυχε να εφαρμόσει όλες τις μεταρρυθμιστικές διατάξεις της συμφωνίας της με τους δανειστές μας. Όλες αυτές, δηλαδή, που είτε απελευθερώνουν τις δυνάμεις της αγοράς, είτε μειώνουν το μέγεθος του αδηφάγου, σπάταλου κράτους. Αντίθετα, πλειοδοτούν σε μέτρα που σφαγιάζουν την αγορά, μαστιγώνουν μισθωτούς και συνταξιούχους και οδηγούν την χώρα σε βαθιά ύφεση.

Τα αίτια αυτής της πολιτικής επιλογής είναι απλά και γνωστά: Οι εξαρτήσεις της εξουσίας από το βαθύ κράτος του ΠΑΣΟΚ (και όχι μόνο), το οποίο η ίδια κανάκεψε, στα γόνατά της, και μεγάλωσε με στοργή και φροντίδα εδώ και 3 δεκαετίες. Το βαθύ αυτό κράτος, που σιτίζεται ανελλιπώς και αδιαλείπτως στα δημόσια μαγειρεία και απαρτίζεται από χιλιάδες κομματικούς εγκάθετους που μετατράπηκαν με τον καιρό σε μικρούς σατραπίσκους, αργόμισθους κρατικοδίαιτους συνδικαληστές, βολεμένους σε συνεχή χειμερία νάρκη δημοσίους «λειτουργούς» και καλοθρεμμένους «εθνικούς προμηθευτές», που ανακυκλώνουν το δημόσιο χρήμα, ανατροφοδοτώντας τα πολιτικά γραφεία μέσω παχυλών λογαριασμών σε Ελβετίες ή εξωτικές off-shore. Έτσι, το «τέρας» ζεί και βασιλεύει, αναπαράγεται από γενιά σε γενιά και συντηρείται απομυζώντας τον όποιο εθνικό πλούτο, κι επειδή αυτός δεν έφτανε, ξεκοκάλισε και τις πλούσιες δόσεις των πακέτων στήριξης και επειδή κι αυτές δεν αρκούσαν προχώρησε σε άναρχο δανεισμό τεραστίων ποσών υποθηκεύοντας το μέλλον της ίδιας της χώρας και των επομένων γενεών.

Η όποια, λοιπόν, εθνική προδοσία έχει συντελεστεί την περίοδο...

19/10/11

Ο Καιάδας του ΠΑΣΟΚ. Διχάζουν, συνειδητά, τον λαό!

Massacre of the Innocents, Peter Paul Rubens, 1634

Σαράντα βουλευτές του ΠΑΣΟΚ, ύστερα από πρωτοβουλία της βουλευτού Λούκας Τ. Κατσέλη,  κατέθεσαν σήμερα πρόταση, την οποία και αποδέχθηκε ο ΥΠΟΙΚ κος Βενιζέλος, για την ενσωμάτωση διάταξης στο υπό συζήτηση πολυνομοσχέδιο με την οποία παρέχονται διευκολύνσεις σε Δημοσίους Υπαλλήλους για την αποπληρωμή των υποχρεώσεών τους προς πιστωτικά ιδρύματα.

Κατά το ΠΑΣΟΚ, σήμερα, μόνο οι δανειολήπτες Δημόσιοι Υπάλληλοι χρήζουν ευνοϊκών ρυθμίσεων!
Οι υπόλοιποι, τα μιάσματα, οι Υπάλληλοι του Ιδιωτικού Τομέα, οι Ελεύθεροι Επαγγελματίες, οι Άνεργοι να πάνε να κόψουν το κεφάλι τους...

...Δεν έχουν ανάγκες αυτοί,
...δεν έχουν δάνεια αυτοί,
...δεν έχουν παιδιά που σπουδάζουν αυτοί,
...δεν έχουν όνειρα αυτοί,
...δεν έχουν ζωή αυτοί!

Στο ΔΙΑΟΛΟ αυτοί!

16/10/11

Ξανά στο ίδιο έργο θεατές

Jean-Léon Gérôme (1824-1904), The floor of the Colosseum. Phoenix Museum of Art.


του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*

Είναι πραγματικά αξιοσημείωτη η μετάλλαξη που συμβαίνει στο ΠΑΣΟΚ. Όπως το φίδι που αλλάζει το δέρμα του, αντικαθιστώντας το φθαρμένο με νέο γυαλιστερό και ευέλικτο, το οποίο όμως περιβάλλει την ίδια, πάντα, σάρκα, που τρέφεται σκοτώνοντας τα θηράματα της με το ίδιο, ακριβώς, δηλητήριο. Αξιοσημείωτη μετάλλαξη αλλά όχι κι εντυπωσιακή. Γιατί… αυτό το έργο, το έχουμε ξαναδεί.

Η συνήθεια αυτή δεν είναι μήτε καινούργια μήτε πρωτότυπη για το ΠΑΣΟΚ. Την έχει επεξεργασθεί από την εποχή της πρώτης μετα-Ανδρεϊκής εποχής. Κάθε φορά που το Κίνημα βρισκόταν σε κυβερνητική κρίση, ενεργοποιείτο αυτόματα η παραδοσιακή συνταγή επιβίωσης του. Η συνταγή είναι απλή και συνάμα σατανική:
- Η κρίση από «εθνική» μετατρέπεται σε «εσωκομματική».
- Το Κίνημα ποτέ δεν θα συγκρουστεί με την αντιπολίτευση πρόωρα.
- Το Κίνημα ποτέ δεν θα ρισκάρει να παραδώσει την εξουσία.

Η λαϊκή κατακραυγή πρέπει να και μεταφέρεται σε άλλο γήπεδο. Σίγουρα θα υπάρξει θυσία, και το κοινό θα γευθεί «αίμα». Μόνο που το «αίμα» θα είναι συντροφικό. Όχι από μίσος ή εχθρότητα, αλλά από την επιβολή του ενστίκτου της επιβίωσης. Το Κίνημα λειτουργούσε πάντα ομαδικά, σαν "αγέλη". Και η επιβίωση της "αγέλης" ενίοτε προϋποθέτει την θυσία ενός συντρόφου για το καλό των υπολοίπων. Έτσι, το Κίνημα παραμένει γαντζωμένο στην εξουσία απομυζώντας τους γλυκούς καρπούς της, την ίδια στιγμή που οι σύντροφοι του καλούνται να συγκρουστούν στην εσωκομματική αρένα. Ο εκάστοτε, νέος μηχανισμός εξουσίας που θα επιβληθεί, θα συνεχίσει να εγγυάται στο κρατικοδίαιτο κοινό του την πρόσβαση στον πολύτιμο, για την επιβίωση κάθε εξωπαρασιτικού οργανισμού, ξενιστή. Θα συνεχίσει, πολύ απλά, να εγγυάται την παραμονή του στην εξουσία.

Το σενάριο αυτό ξαναζούμε στις μέρες μας. Πριν μερικούς μήνες, τον Ιούνιο για την ακρίβεια, ο σκληρός κομματικός πυρήνας επανέφερε στην τάξη τον, άμαθο στα Πασοκικά τερτίπια της διατήρησης της εξουσίας, Γιωργάκη, που αφελώς παρέδωσε, για 2 ώρες, την εξουσία στον παλιό του συγκάτοικο. Το Κίνημα κινητοποιήθηκε, οι μηχανισμοί έδρασαν ακαριαία, το «λάθος» ανακλήθηκε και ως νέα Ιφιγένεια ο «αφελής» οδηγήθηκε στον, υπερ κόμματος και εστιών βωμό, θυσία στον υπέρτατο σκοπό ύπαρξης του Κινήματος. Αυτόν της διατήρησης στην εξουσία. Στο θύμα απενεμήθη ο τίτλος του «εν ενεργεία επιτίμου» πρωθυπουργού με ανοιχτό εισιτήριο απεριορίστων ταξιδιών στο εξωτερικό, ενώ «πρωθυπουργεύων» ανακηρύχτηκε ο νέος τσάρος της οικονομίας. Ο σκοπός επιτεύχθηκε. Τα κλειδιά της εξουσίας παρέμειναν στα χέρια του Κινήματος.

Μόνο που οι εποχές είναι δύσκολες. Και η παραμονή στην εξουσία προϋποθέτει...

10/10/11

Η πόλη των Αγγέλων - Αποχαιρετισμός


Έφτασε η ώρα για την επιστροφή στην Ελλάδα. Μια ευκαιρία για μια αποχαιρετιστήρια Κυριακάτικη απόδραση από την επαγγελματική καθημερινότητα...Αντίο στην πόλη των Αγγέλων, χωρίς να ρίξουμε και μαύρη πέτρα πίσω μας ;)...

....αλλά με ακόμη ένα πακέτο φωτογραφικών αναμνήσεων...Enjoy:...

5/10/11

Η πόλη των Αγγέλων


Αν περιμένετε να δείτε αστέρια του Hollywood, πολυτελείς limo ή celebrities βρίσκεστε σε λάθος blog!

Οι σκηνές που αποθανατίστηκαν στο flash memory μου, είναι σκηνές που δεν είναι βγαλμένες από τουριστικούς οδηγούς. Ούτε φιλοδοξούν να είναι χαρακτηριστικές μια απέραντης πόλης 13 εκατομμυρίων Angelenos!

Ξεκινάμε:...