του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*
Τις τελευταίας μέρες κάνοντας ζάπινγκ στην τηλεόραση σε 4 συχνότητες πέφτω σε κάρτες καναλιών που δεν λειτουργούν (οι τρεις των ΕΤ και μία του ALTER). Η διαφορά τους είναι πως στο τέλος του μήνα όλοι οι πολίτες θα κληθούμε να πληρώσουμε, εκβιαστικά, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ το τέλος αργομισθίας, ή μη λειτουργίας, των δημοσίων καναλιών. Όσο για τους εργαζόμενους στο ιδιωτικό κανάλι τους περιμένει το «κόκκινο χαλί» του ταμείου ανεργίας. Δεν ξέρω σε πόσους τηλεθεατές λείπουν από την ζωή τους τα τέσσερα αυτά κανάλια. Από μένα, πάντως, σίγουρα όχι. Απλώς προσπερνώ τις παγωμένες οθόνες.
Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι εξελίξεις; Για τα μεν ιδιωτικά κανάλια η αγορά, αν την αφήσει το κράτος, θα λειτουργήσει αμείλικτη. Οι «νοικοκύρηδες» θα επιβιώσουν. Οι υπόλοιποι θα ασχοληθούν με κάποιο άλλο «άθλημα». Το πρόβλημα εστιάζεται στην ΕΡΤ. Κι εκεί δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν η επιχείρηση αυτή δεν επιδοτούνταν ασύστολα από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και απ’ ευθείας από τους πολίτες με το απεχθές τέλος μέσω της ΔΕΗ. (Αλήθεια πότε η ΔΕΗ ΑΕ –τονίζω το ΑΕ- θα πάψει να αποτελεί το φασιστικό εκβιαστικό μέσο είσπραξης κάθε απίθανου τέλους και φόρου;).
Για ποιον ακριβώς λόγο κυβέρνηση και πολίτες επιδοτούν την ΕΡΤ; Φυσικό μονοπώλιο δεν είναι. “Market failure” σύμφωνα με τον κοινοτικό ορισμό δεν υπάρχει. Χρήματα δεν μας περισσεύουν για να τα πετάμε από ‘δω κι από ‘κει. Γιατί λοιπόν;
Ας μην κρυβόμαστε. Η κρατική ραδιοτηλεόραση υπήρξε και υπάρχει για να μπορεί να «ελέγχει το μήνυμα» η εκάστοτε κυβέρνηση. Λειτούργησε, ιδίως στο παρελθόν, ως μηχανισμός ακατάσχετης και χοντροκομμένης προπαγάνδας. Επιτέλεσε, δηλαδή, ένα κατ’ εξοχήν αντιδημοκρατικό και φασιστικό έργο. Ένα έργο συστηματικής «πλύσης εγκεφάλου» και αλλοίωσης της βούλησης του λαού. Με την, με το ζόρι μην ξεχνάτε, επιβολή της πολυφωνίας στα media, ο ρόλος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης ως προπαγανδιστή περιορίστηκε σημαντικά, αλλά δεν εξαλείφτηκε ποτέ.
Η κρατική ραδιοτηλεόραση εξακολούθησε να...
αποτελεί, μέχρι σήμερα, ένα προνομιακό βήμα προβολής του λόγου της, εκάστοτε, εξουσίας. Και επιπλέον, όπως κάθε ΔΕΚΟ, απετέλεσε έναν προσιτό μηχανισμό διορισμού ημετέρων, ένα σύστημα βολέματος κολλητών και επιτηδείων, ενώ παρείχε και την δυνατότητα να αξιοποιηθεί ως μηχανισμός συγκεκαλυμμένων αργομισθιών (βλ. εξαγοράς συνειδήσεων) κάποιων «αδέσμευτων» κατά τα άλλα δημοσιογραφικών φωνών.
Κάποιοι αναφέρουν, προσχηματικά, πως η ΕΡΤ επιτελεί κοινωνικό έργο. Αλήθεια; Ποιο είναι αυτό; Και ποιος είπε πως δεν μπορούν να επιτελέσουν το ίδιο έργο, φθηνότερα και αποτελεσματικότερα, οι ιδιωτικοί φορείς; Δοκίμασε, για να έχουμε το καλό ερώτημα, ποτέ το κράτος να δημοπρατήσει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες στις «ακριτικές» περιοχές και δεν βρήκε αναδόχους; Ή μήπως απαγόρευσε κανείς στην κυβέρνηση να θέσει όρους για την δέσμευση τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού χρόνου των ιδιωτικών σταθμών για «κοινωνικούς» σκοπούς; Κάτι που μάλιστα θα μπορούσε να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας παραχώρησης συχνοτήτων στα ιδιωτικά κανάλια, διότι μην ξεχνούμε πως οι συχνότητες αποτελούν δημόσια περιουσία που, παραχωρείται, έναντι τιμήματος, προς χρήση, Η μετάβαση μάλιστα στην ψηφιακή εκπομπή απελευθερώνει συχνότητες παρέχοντας πολλούς βαθμούς ελευθερίας τόσο σε θέματα κάλυψης όσο και περιεχομένου.
Αυτό που λείπει, σήμερα, είναι η πολιτική βούληση. Πολιτική βούληση για:
- Άμεση αναστολή λειτουργίας της ΕΡΤ,
- Άμεση κατάργηση του τέλους ΕΡΤ και προφανώς κάθε κρατικής επιδότησης,
- Προκήρυξη διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ΕΡΤ, κι αν δεν βρεθούν αγοραστές, πώληση των συχνοτήτων της, του εξοπλισμού της και της περιουσίας της,
- Προκήρυξη διαγωνισμού για την μεταφορά τηλεοπτικού σήματος σε όσες περιοχές της Ελλάδος δεν λαμβάνουν κανένα άλλο (Ελληνικό) τηλεοπτικό σήμα,
- Προκήρυξη δημοπρασίας μίσθωσης όλων των διαθέσιμων ψηφιακών συχνοτήτων (τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών) προς κάθε ενδιαφερόμενο επενδυτή,
- Πλήρης απελευθέρωση μετάδοσης προγραμμάτων μέσω IP (διαδικτύου).
Τέλος, θα αναφερθώ στο κλασσικό επιχείρημα που πιπιλίζουν όλοι οι κρατικοδίαιτοι «λειτουργοί», που επί δεκαετίες έχουν εθιστεί στο να σιτίζονται στα δημόσια μαγειρεία: «Μα τι θα απογίνουν οι εργαζόμενοι;»
Η απάντηση είναι απλή: Δεδομένης της πολύχρονης εμπειρίας τους και των αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων τους θα βρουν σίγουρα μια εργασία, ανάλογη των πλούσιων προσόντων τους, στον ιδιωτικό τομέα. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό θα υποστηριχθούν από το εθνικό σύστημα του ταμείου ανεργίας το οποίο ήδη υποστηρίζει και άλλο ένα εκατομμύριο ανέργων συμπολιτών μας.
Η ΕΡΤ, όπως και κάθε δημόσια επιχείρηση, δεν αποτελεί μηχανισμό καταπολέμησης της ανεργίας. Ιδρύθηκαν για κάποιον σκοπό, πληρώθηκαν και πληρώνονται αδρά από το υστέρημα του έλληνα φορολογούμενου και από την στιγμή που παύουν να τον εκπληρώνουν (λόγω ιστορικών ή τεχνολογικών συγκυριών) οφείλουν να διακόψουν άμεσα την λειτουργία τους και όχι να επιβαρύνουν παρασιτικά στο διηνεκές την κοινωνία.
Η ώρα για να ρίξει τίτλους τέλους έφτασε για την ΕΡΤ. Είναι απλά θέμα χρόνου να τους δούμε.
Η (μη) συνέχεια…επί της οθόνης!
Τις τελευταίας μέρες κάνοντας ζάπινγκ στην τηλεόραση σε 4 συχνότητες πέφτω σε κάρτες καναλιών που δεν λειτουργούν (οι τρεις των ΕΤ και μία του ALTER). Η διαφορά τους είναι πως στο τέλος του μήνα όλοι οι πολίτες θα κληθούμε να πληρώσουμε, εκβιαστικά, μέσω του λογαριασμού της ΔΕΗ το τέλος αργομισθίας, ή μη λειτουργίας, των δημοσίων καναλιών. Όσο για τους εργαζόμενους στο ιδιωτικό κανάλι τους περιμένει το «κόκκινο χαλί» του ταμείου ανεργίας. Δεν ξέρω σε πόσους τηλεθεατές λείπουν από την ζωή τους τα τέσσερα αυτά κανάλια. Από μένα, πάντως, σίγουρα όχι. Απλώς προσπερνώ τις παγωμένες οθόνες.
Ποιες θα είναι, λοιπόν, οι εξελίξεις; Για τα μεν ιδιωτικά κανάλια η αγορά, αν την αφήσει το κράτος, θα λειτουργήσει αμείλικτη. Οι «νοικοκύρηδες» θα επιβιώσουν. Οι υπόλοιποι θα ασχοληθούν με κάποιο άλλο «άθλημα». Το πρόβλημα εστιάζεται στην ΕΡΤ. Κι εκεί δεν θα υπήρχε κανένα πρόβλημα αν η επιχείρηση αυτή δεν επιδοτούνταν ασύστολα από τον κρατικό προϋπολογισμό, αλλά και απ’ ευθείας από τους πολίτες με το απεχθές τέλος μέσω της ΔΕΗ. (Αλήθεια πότε η ΔΕΗ ΑΕ –τονίζω το ΑΕ- θα πάψει να αποτελεί το φασιστικό εκβιαστικό μέσο είσπραξης κάθε απίθανου τέλους και φόρου;).
Για ποιον ακριβώς λόγο κυβέρνηση και πολίτες επιδοτούν την ΕΡΤ; Φυσικό μονοπώλιο δεν είναι. “Market failure” σύμφωνα με τον κοινοτικό ορισμό δεν υπάρχει. Χρήματα δεν μας περισσεύουν για να τα πετάμε από ‘δω κι από ‘κει. Γιατί λοιπόν;
Ας μην κρυβόμαστε. Η κρατική ραδιοτηλεόραση υπήρξε και υπάρχει για να μπορεί να «ελέγχει το μήνυμα» η εκάστοτε κυβέρνηση. Λειτούργησε, ιδίως στο παρελθόν, ως μηχανισμός ακατάσχετης και χοντροκομμένης προπαγάνδας. Επιτέλεσε, δηλαδή, ένα κατ’ εξοχήν αντιδημοκρατικό και φασιστικό έργο. Ένα έργο συστηματικής «πλύσης εγκεφάλου» και αλλοίωσης της βούλησης του λαού. Με την, με το ζόρι μην ξεχνάτε, επιβολή της πολυφωνίας στα media, ο ρόλος της κρατικής ραδιοτηλεόρασης ως προπαγανδιστή περιορίστηκε σημαντικά, αλλά δεν εξαλείφτηκε ποτέ.
Η κρατική ραδιοτηλεόραση εξακολούθησε να...
αποτελεί, μέχρι σήμερα, ένα προνομιακό βήμα προβολής του λόγου της, εκάστοτε, εξουσίας. Και επιπλέον, όπως κάθε ΔΕΚΟ, απετέλεσε έναν προσιτό μηχανισμό διορισμού ημετέρων, ένα σύστημα βολέματος κολλητών και επιτηδείων, ενώ παρείχε και την δυνατότητα να αξιοποιηθεί ως μηχανισμός συγκεκαλυμμένων αργομισθιών (βλ. εξαγοράς συνειδήσεων) κάποιων «αδέσμευτων» κατά τα άλλα δημοσιογραφικών φωνών.
Κάποιοι αναφέρουν, προσχηματικά, πως η ΕΡΤ επιτελεί κοινωνικό έργο. Αλήθεια; Ποιο είναι αυτό; Και ποιος είπε πως δεν μπορούν να επιτελέσουν το ίδιο έργο, φθηνότερα και αποτελεσματικότερα, οι ιδιωτικοί φορείς; Δοκίμασε, για να έχουμε το καλό ερώτημα, ποτέ το κράτος να δημοπρατήσει ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συχνότητες στις «ακριτικές» περιοχές και δεν βρήκε αναδόχους; Ή μήπως απαγόρευσε κανείς στην κυβέρνηση να θέσει όρους για την δέσμευση τηλεοπτικού ή ραδιοφωνικού χρόνου των ιδιωτικών σταθμών για «κοινωνικούς» σκοπούς; Κάτι που μάλιστα θα μπορούσε να αποτελεί αναπόσπαστο τμήμα της διαδικασίας παραχώρησης συχνοτήτων στα ιδιωτικά κανάλια, διότι μην ξεχνούμε πως οι συχνότητες αποτελούν δημόσια περιουσία που, παραχωρείται, έναντι τιμήματος, προς χρήση, Η μετάβαση μάλιστα στην ψηφιακή εκπομπή απελευθερώνει συχνότητες παρέχοντας πολλούς βαθμούς ελευθερίας τόσο σε θέματα κάλυψης όσο και περιεχομένου.
Αυτό που λείπει, σήμερα, είναι η πολιτική βούληση. Πολιτική βούληση για:
- Άμεση αναστολή λειτουργίας της ΕΡΤ,
- Άμεση κατάργηση του τέλους ΕΡΤ και προφανώς κάθε κρατικής επιδότησης,
- Προκήρυξη διαδικασίας ιδιωτικοποίησης της ΕΡΤ, κι αν δεν βρεθούν αγοραστές, πώληση των συχνοτήτων της, του εξοπλισμού της και της περιουσίας της,
- Προκήρυξη διαγωνισμού για την μεταφορά τηλεοπτικού σήματος σε όσες περιοχές της Ελλάδος δεν λαμβάνουν κανένα άλλο (Ελληνικό) τηλεοπτικό σήμα,
- Προκήρυξη δημοπρασίας μίσθωσης όλων των διαθέσιμων ψηφιακών συχνοτήτων (τηλεοπτικών και ραδιοφωνικών) προς κάθε ενδιαφερόμενο επενδυτή,
- Πλήρης απελευθέρωση μετάδοσης προγραμμάτων μέσω IP (διαδικτύου).
Τέλος, θα αναφερθώ στο κλασσικό επιχείρημα που πιπιλίζουν όλοι οι κρατικοδίαιτοι «λειτουργοί», που επί δεκαετίες έχουν εθιστεί στο να σιτίζονται στα δημόσια μαγειρεία: «Μα τι θα απογίνουν οι εργαζόμενοι;»
Η απάντηση είναι απλή: Δεδομένης της πολύχρονης εμπειρίας τους και των αδιαμφισβήτητων ικανοτήτων τους θα βρουν σίγουρα μια εργασία, ανάλογη των πλούσιων προσόντων τους, στον ιδιωτικό τομέα. Αν αυτό δεν καταστεί εφικτό θα υποστηριχθούν από το εθνικό σύστημα του ταμείου ανεργίας το οποίο ήδη υποστηρίζει και άλλο ένα εκατομμύριο ανέργων συμπολιτών μας.
Η ΕΡΤ, όπως και κάθε δημόσια επιχείρηση, δεν αποτελεί μηχανισμό καταπολέμησης της ανεργίας. Ιδρύθηκαν για κάποιον σκοπό, πληρώθηκαν και πληρώνονται αδρά από το υστέρημα του έλληνα φορολογούμενου και από την στιγμή που παύουν να τον εκπληρώνουν (λόγω ιστορικών ή τεχνολογικών συγκυριών) οφείλουν να διακόψουν άμεσα την λειτουργία τους και όχι να επιβαρύνουν παρασιτικά στο διηνεκές την κοινωνία.
Η ώρα για να ρίξει τίτλους τέλους έφτασε για την ΕΡΤ. Είναι απλά θέμα χρόνου να τους δούμε.
Η (μη) συνέχεια…επί της οθόνης!
ΥΓ. Τα αυτά ισχύουν για το κανάλι της Βουλής και για τους κάθε λογής τοπικούς δημοτικούς τηλεοπτικούς και ραδιοφωνικούς σταθμούς.
----------------------------------------
Ο Δρ. Γεώργιος Αναστασόπουλος διετέλεσε Γ.Γ. Επικοινωνιών της περίοδο 2007-2009 και είναι υπεύθυνος του πολιτικού τομέα Ανάπτυξης της Δημοκρατικής Συμμαχίας.
----------------------------------------
Ο Δρ. Γεώργιος Αναστασόπουλος διετέλεσε Γ.Γ. Επικοινωνιών της περίοδο 2007-2009 και είναι υπεύθυνος του πολιτικού τομέα Ανάπτυξης της Δημοκρατικής Συμμαχίας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου