12/8/15

Αυτοί είμαστε


του Γ .Ι. Αναστασόπουλου

Υπέροχες παραλίες, μαγικά τοπία, ονειρικά ηλιοβασιλέματα...Πασπαλισμένα με ένα ένδοξο παρελθόν. Για αυτά είμαστε υπερήφανοι, άντε και για έναν μουσακά, που σερβίρεται ξαναζεσταμένος σε microwave, συνοδευόμενος από νερουλιασμένο τζατζίκι. Εξαντλούνται σύντομα τα επιτεύγματα του νεοέλληνα σε μισή αράδα...άντε και λίγο παραπάνω. Διότι είμαστε σίγουρα υπερήφανοι και για το Euro 2004, τον εξάστερο, την Eurovision, τον "Κεντέρης", τα πέτσινα του θρύλου και την απεγνωσμένη αναζήτηση του τάφου του Μεγαλέξανδρου...Ανακατωμένη η περηφάνια μας με τις συντάξεις στα 45, τα αυθαίρετα στην Λούτσα, τις συνδικαλΗστικές αργομισθίες και τις "μαϊμού" επιδοτήσεις.

Διακρινόμεθα όμως και για την αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητά μας. Μετακινούμαστε με ιδιαίτερη ευελιξία όπου μυρίζει ψητό! Από τα "λεφτά υπάρχουν", του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Γιωργάκη, στα "Ζάππεια", του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Αντωνάκη, κι από ´κει στα προγράμματα της Θεσσαλονίκης, του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Αλέξη-Τσε! Περιστρεφόμαστε γρηγορότερα κι από σβούρα! Όποιος μας πει το μεγαλύτερο ψέμα είναι αυτός που θα κερδίσει την καρδία μας και την ψήφο μας, φυσικά. Είμαστε ιδεολόγοι ανεμόμυλοι! Παρ´ όλα αυτά στο τέλος, όσους περίτεχνους ελιγμούς και εκτελέσουμε παρεμβαίνουν οι ξένοι, που αποδεδειγμένα μας φθονούν και καταλήγουμε με ένα Μνημόνιο στην καμπούρα! Το οποίο, φυσικά και υπογράφουμε για να πέσει το παραδάκι, και μετά... Στρίβειν δια του αρραβώνος! Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να το εφαρμόσουμε.

Και όταν μας στριμώξουν; Δεν μας πτοεί ούτε κι αυτό! Έχουμε επιλογές, έχουμε καβάντζες εμείς!...Στα δύσκολα δεν κωλώνουμε. Υπάρχει πάντα η λύση του δημοψηφίσματος, όπου θα αναδείξουμε, με διαφορά, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί της ευφυΐας μας, την πιο καταστροφική επιλογή με τα δικιά μας πάντα απαράμιλλα κριτήρια και το αλάνθαστο ένστικτο του σοφού λαού. Αναφέρω τρεις πραγματικές μαρτυρίες από το πρόσφατο δημοψήφισμα:...

Α. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι ελπίζω πως έτσι θα χρεοκοπήσουμε και θα διαγραφεί το δανειάκι που χρωστάω.

Β. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι ελπίζω έτσι να γυρίσουμε στην δραχμή, που θα υποτιμηθεί και με τα λεφτά που έβγαλα έξω θα αγοράσω, τζάμπα, οικόπεδα και διαμερίσματα.

Γ. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι με εκνευρίζει η επιχειρηματολογία όσων ψηφίζουν ΝΑΙ!

Αν δεν μας κάτσει ούτε το δημοψήφισμα και η κυβέρνηση κάμει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που η ίδια μας κάλεσε να υπερψηφίσουμε και το οποίο μαζικά εγκρίναμε, εμείς δεν ανησυχούμε. Υπάρχει κι άλλη λύση! Όχι, δεν θα καλέσουμε ψυχίατρο να μας εξετάσει ομαδικά, αλλά θα πάμε σε νέες εκλογές. Όπου και πάλι έχουμε δυο επιλογές:

Α. Να επανεκλέξουμε την ίδια κυβέρνηση, αυτή ακριβώς που έπραξε το αντίθετο από αυτό που η ίδια μας κάλεσε να υπερψηφίσουμε και το οποίο, μαζικά, εγκρίναμε, ή/και 

Β. Να αποδείξουμε με την ψήφο μας πως μπορούμε, ναι, να εκλέξουμε ακόμη χειρότερη Βουλή, επιλέγοντας αυθεντικότερους καραγκιόζηδες, πιότερο αγράμματους και ψωνισμένους από αυτούς που έχουμε τώρα! Ναζί, νεοσταλινικοί, ψεκασμένοι και παλαιοκομμουνιστές κάνουν πάρτι με τις ψήφους μας, ναι με τις δικές μας ψήφους κι όχι κάποιων άλλων! Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό που ο Λεβέντης και ο "χαρίζω οικόπεδα, χαρίζω χρέη" μοιάζουν ως παρθένες της πολιτικής, σοβαρές πλέον επιλογές!

Σε κάθε περίπτωση είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε, για πολλοστή φορά, πως ουδεμία σχέση έχουμε με αυτούς που έχτισαν Παρθενώνες. Απλώς τυγχάνει να κατοικούμε στον ίδιο, ευλογημένο, τόπο, ανάξιοι ακόμη και αυτό να εκμεταλλευτούμε, καίγοντας τα δάση μας, βρωμίζοντας τους υγροτόπους μας, μολύνοντας, αυθαιρετώντας, καταπατώντας.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα λαό που έχει ως όνειρο ζωής να βολευτεί στο δημόσιο και να αποκτήσει θυγατέρες, που θα παραμείνουν αγάμητες εφ´ όρου ζωής για να μην απολέσουν την πατρική σύνταξη!

ΥΓ1. Ευτυχώς που τουλάχιστον επαναλειτούργησε η ΕΡΤ.

ΥΓ2. Θα μου πείτε πως υπερβάλω και πως δεν είναι όλοι έτσι και πως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Να συμφωνήσω μαζί σας, κοιτάξτε όμως γύρω σας και θα διαπιστώσετε με λύπη πως η μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας συμπεριφέρεται όπως το περιγράφω (και είμαι και συγκρατημένος στους χαρακτηρισμούς μου). Ζούμε σε μια χώρα που ο λαός βρίσκεται πρωτίστως σε ηθική και δευτερευόντως σε οικονομική χρεωκοπία. Και το χειρότερο δείχνει να μην νοιάζεται και συμπεριφέρεται σα να μην συμβαίνει τίποτα.

ΥΓ3. Το φως, που διακρίνουμε στο βάθος του τούνελ δεν είναι αυτό της εξόδου, αλλά άλλης αμαξοστοιχίας, που κατευθύνεται ολοταχώς επάνω μας.