Η θλιβερή κατάληξη μιας ανόητης πολιτικής

(Paul Gauguin. Don't Listen to the Liar. 1889. Watecolor and paste. Marion Koogler McNay Art Museum, San Antonio, TX, USA)

Αντί η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ, πριν ένα χρόνο, σύμφωνα με τις επιταγές του μνημονίου, να μειώσει τις δαπάνες του κράτους, επέλεξε συνειδητά την εύκολη οδό της αύξησης των εσόδων, δηλαδή αυτή των φόρων.

Σήμερα που τα έσοδα στερέψανε, αλλά οι δαπάνες παραμένουν οι ίδιες, η κυβέρνηση τα βρίσκει μπαστούνια.

Και καταφεύγει ξανά στην αύξηση των εσόδων (δηλαδή πάλι φόρους).

Με την δικαιολογία πως δεν έχει άλλο τρόπο άμεσης αντίδρασης...για να αποφύγει την χρεωκοπία!

What a surprise!

Όμως την ανάγκη της μείωσης των δαπανών την γνώριζε από πέρσυ...

...και συνειδητά δεν την επέλεξε, για να μην θίξει τους κρατικοδίαιτους κανακάρηδες αφισοκολλητές της.

Άρα φέτος δεν έχει κανένα δικαίωμα να επικαλείται αδιέξοδο.

Δεν δικαιούται να ζητάει από τους ξένους λύπηση.

Δεν δικαιούται να ζητά από τον Ελληνικό λαό επιπλέον θυσίες.

Δεν δικαιούται να ζητά από ξένους και Ελληνικό λαό να πληρώσουν τις δικές της συνειδητές λάθος επιλογές.

Η Ελλάς έχασε πέρσι την τελευταία ευκαιρία ανάκαμψης.

Φέτος είναι πια αργά...

Ακόμη και με όλους αυτούς τους νέους φόρους η κυβέρνηση δεν θα επιτύχει τις προβλεπόμενες εισπράξεις διότι η αγορά στέρεψε από ρευστότητα.

Σοβαρές αποκρατικοποιήσεις δεν προλαβαίνει και δεν μπορεί -ακόμη και αν θέλει(;)- να υλοποιήσει.

Και αν σήμερα οι ξένοι μας λυπηθούν και μας ξαναδανείσουν...λέμε αν...

...μετά από ένα εξάμηνο όταν θα βρεθούμε ξανά εκτός στόχων τι θα πράξει η κυβέρνηση;

Νέους φόρους ξανά;

Το δράμα μετατρέπεται σε φαρσοκωμωδία...

Πέρσι, το πράσινο (παρακράτος) επέλεξε τον στρουθοκαμηλισμό.

Φέτος επιλέγουν να συμπαρασύρουν όλη την χώρα στην χρεωκοπία.

Επιλέγουν to take us down with them.