 |
| Σκίτσο του Γ. Ιωάννου στο ΕΘΝΟΣ |
Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάλυσης του όποιου προσχήματος δημοκρατίας η σημερινή κατάσταση λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι υφιστάμενοι θεσμοί της (Ευρωκοινοβούλιο, Συμβούλια Υπουργών, Κομισιόν κλπ) λειτουργούν σε καθαρά «εικονικό» ή «εκτελεστικό» επίπεδο, ως κομπάρσοι-διεκπεραιωτές ειλημμένων αποφάσεων.
Ειλημμένων, που και από ποιους;
Δεν αποτελεί πλέον ούτε κοινό μυστικό ότι οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο από την Γερμανική κυβέρνηση. Ουδείς το αρνείται και ουδείς το αμφισβητεί. Οι όποιες «αντιστάσεις» σε αυτή την πραγματικότητα έχουν καμφθεί εδώ και καιρό, και αποτελεί πλέον παρελθόν και το γραφικό παραδοσιακό «παζάρι» ανταλλαγμάτων μεταξύ των μελών για την λήψη των κρισίμων, πάντα, αποφάσεων που αφορούν την τύχη και το μέλλον των κρατών μελών της ΕΕ.
Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός της καλοστημένης «ενέδρας» για την εξόντωση της «ζηλευτής» Κυπριακής οικονομίας, με την πισώπλατη μαχαιριά που επιφύλαξαν οι κατά τα λοιπά «συνέταιροι» μας, μόλις διέγνωσαν την προσωρινή της αδυναμία να αντιδράσει… «Της την είχαν στημένη στη γωνία» όπως λέει και ο λαός μας και με το πρώτο στραβοπάτημα «της την έφεραν». Μόνο που δεν πρόκειται για μια εκδικητή μαχαιριά κατά ενός πολίτη, αλλά κατά ενός ολόκληρου λαού, που τόλμησε να αγνοήσει τα μηνύματα υποταγής, που συστηματικά εκπέμπονταν από το «κέντρο». Διαλύοντας ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας, που επιβιώνει χάρις σε αυτό, καταδικάζοντάς την στην ύφεση και την μιζέρια, αποτελεί πράξη αδιανόητης εκδικητικότητας για μέλη-εταίρους μιας ένωσης λαών-κρατών. Όσο για τα προσχήματα περί ανήθικων τραπεζικών πρακτικών της Κύπρου η απάντηση δίδεται από τις ηθικές πρακτικές των γερμανικών πολυεθνικών και των λοιπών φορολογικών παραδείσων της ΕΕ.
Βεβαίως, δεν αποτελεί αντικείμενο του άρθρου αυτού, ούτε η ανάλυση της 2ης μετά τον Αττίλα, Κυπριακής τραγωδίας, ούτε η αναζήτηση των ορίων της ηθικής των Γερμανικών πολιτικών.
Σκοπός του άρθρου είναι να... εκθέσει την ουσιαστική δημοκρατική ανωμαλία στην οποία έχει περιέλθει η ΕΕ και η οποία αν δεν αρθεί άμεσα και αποτελεσματικά οι φυγόκεντρες τάσεις θα αυξηθούν φθάνοντας σε διαλυτικά επίπεδα.
Πρακτικά, σήμερα, οι δημοκρατικές αρχές έχουν καταλυθεί στην ΕΕ.
Την τύχη και το μέλλον των λαών της Ευρώπης δεν την αποφασίζουν οι ίδιοι, αλλά.μια μειοψηφία αυτών: Ο Γερμανικός λαός.
Ο πραγματικός ηγέτης της ΕΕ, η κα Μέρκελ, επανεξελέγη πριν μερικές ημέρες στις πρόσφατες Γερμανικές εκλογές, με τους λαούς των υπολοίπων κρατών να συμμετέχουν στην όλη διαδικασία ως αμήχανοι θεατές των εξελίξεων μέσω των τηλεοπτικών τους δεκτών.
Αδιαφορώ πλήρως κατά πόσον ο γερμανικός λαός αποτελεί τον ωριμότερο ή τον εκλεκτότερο ή τον εξυπνότερο της Ευρώπης. Εξ’ άλλου η δημοκρατία ουδέποτε αποδέχθηκε «φυλετικές» διαφορές.
Ισχυρίζομαι πως υπάρχει πλήρης κατάλυση των δημοκρατικών δικαιωμάτων των Ευρωπαίων πολιτών, οι οποίοι καλούνται να υποστούν πολιτικές που αποφασίζονται από πολιτικούς που δεν επιλέγονται ούτε κρίνονται από την δική τους ψήφο αλλά από την ψήφο μιας συγκεκριμένης μειοψηφίας ευρωπαίων πολιτών.
Εκτιμώ πως οι πολιτικές αποφάσεις της κας Μέρκελ και του επιτελείου της, αναφορικά με την διαχείριση των Ευρωπαϊκών κρίσεων σε Ελλάδα, Ισπανία, Ιταλία, Ιρλανδία, Πορτογαλία και Κύπρο, δεν θα ήταν οι ίδιες αν δεν είχε να απολογηθεί –εκλογικά- μόνο στην Γερμανικό λαό αλλά, αντίθετα, επιζητούσε την ψήφο όλων των Ευρωπαίων πολιτών. Αν δηλαδή η επανεκλογή της κρινόταν και από την ψήφο Ισπανών, Γάλλων, Ιταλών, Πορτογάλων κλπ.
Εκτιμώ, επίσης, πως η συνειδητή συγκέντρωση όλων των παραγωγικών επενδύσεων –άρα και του πλούτου- της ΕΕ στην Γερμανία θα είχε μεγαλύτερη διασπορά αν η επανεκλογή της κας Μέρκελ κρινόταν από τις ψήφους των Πολωνών, των Γάλλων και των λοιπών περιφερειακών χωρών.
Εκτιμώ, τέλος, πως η φορολαγνεία, η καταιγίδα έκτακτων και τακτικών εισφορών και πάσης φύσεως απίθανων χαρατσιών, στην χώρα μας, θα είχαν δώσει την θέση τους σε μεταρρυθμίσεις και αποκρατικοποιήσεις όπως ακριβώς έπραξαν η κα Μέρκελ και οι προκάτοχοί της και για την Γερμανία, όταν αυτή βρέθηκε προ αντίστοιχης κρίσης χρέους, πριν μερικά χρόνια.
Η κα Μέρκελ, σήμερα, κρίνεται μόνο από τον Γερμανικό λαό και ως εκ τούτου αποφασίζει, λογικά, με κριτήριο την ικανοποίησή του, κάτι που εξασφαλίζει την επανεκλογή της. Είναι, επίσης, αναμενόμενο οι αποφάσεις της να μην λαμβάνουν υπ’ όψη τους τις αντιδράσεις των επιμέρους λαών όσο αυτές δεν επηρεάζουν ή δεν θέτουν σε κίνδυνο την ασφαλή επανεκλογή της από τον «περιούσιο» Γερμανικό λαό.
Η κα Μέρκελ και η κάθε κυρία Μέρκελ δίνει λογαριασμό μόνο στο λαό της, και ως εκ τούτου η κάθε πολιτική της απόφαση λαμβάνεται, δικαίως, με γνώμονα, κατά κύριο λόγο, τα συμφέροντα και μόνο του Γερμανικού λαού.
Πρακτικά, υπάρχουν μόνο τρεις λύσεις στην διαμορφωμένη κατάσταση:
1η Λύση: Προχωρούμε στην άμεση ενοποίηση της ΕΕ που σημαίνει τουλάχιστον κοινό νόμισα και κοινή οικονομική πολιτική, κοινή εξωτερική πολιτική και κοινή άμυνα καθώς και καθολική εκλογή της ηγεσίας της από όλο τον ευρωπαϊκό πληθυσμό. Έτσι, η κα Μέρκελ θα πρέπει ή να διεκδικήσει και τις ψήφους των πολιτών του βορρά και του νότου, αν επιθυμεί να διοικεί όλη την Ευρώπη, ή να περιοριστεί απλά στο ρόλο «επαρχιακού νομάρχη».
2η Λύση: Διαλύουμε το «μαγαζί» –του ευρώ- και ο καθείς ακολουθεί την πορεία του, με ό,τι επιπτώσεις σημαίνει αυτό για τον κάθε Ευρωπαϊκό λαό, αρκούμενοι σε μια χαλαρή κοινή Ευρωπαϊκή αγορά τύπου ΕΟΚ.
3η Λύση: Αποδεχόμαστε την σημερινή κατάσταση μετατρεπόμενοι, ουσιαστικά, σε επαρχία της Γερμανικής Ευρωπαϊκής Αυτοκρατορίας.
Οι λαοί της Ευρώπης βρίσκονται μπρος σε ένα σημαντικό σταυροδρόμι. Αργά ή γρήγορα θα κληθούν να αποφασίσουν ποια από τις 3 λύσεις επιθυμούν να ακολουθήσουν. Η ωριμότητα της κρίσης τους θα καθορίσει το μέλλον της Ηπείρου μας.
* Ο Δρ. Γιώργος Αναστασόπουλος είναι Πρόεδρος του Ε2Τ2 (Ελεύθειν Ερά Think Tank, www.e2t2.org)
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου