To Forum για την Ελλάδα στη Θεσσαλονίκη

Στιγμιότυπο από την πρωινή συνεδρίαση Τεχνικής Επιτροπής του Forum για την Ελλάδα στα νέα γραφεία της Θεσσαλονίκης (Νίκης 11, πλ. Αριστοτέλους), υπό την προεδρία του Διευθύνοντος Συμβούλου του Forum για την Ελλάδα κ. Γεωργίου Αναστασόπουλου.
Στις 6 μ.μ. επισκέφθηκε τα, κατάμεστα από 100δες μέλη του Forum, νέα γραφεία και η Πρόεδρος του Forum για την Ελλάδα, κα Ντόρα Μπακογιάννη η οποία και δήλωσε χαρακτηριστικά, "με την κυβέρνηση να παλινωδεί και τη ΝΔ του κ. Σαμαρά, που τη μία λεει θα μειώσει το χρέος σε τρία χρόνια και την άλλη σε δύο και την παράλλη σε ένα, δεν θα προχωρήσουμε".  "Εμείς -πρόσθεσε- θα λέμε την αλήθεια και δεν θα επενδύσουμε στη χρεοκοπία της Ελλάδας".

Τσοπάνηδες ή κοπάδι; Ο ρόλος των πολιτών στις αυτοδιοικητικές εκλογές

του Δρ. Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*

Η ψήφος μας στις επερχόμενες αυτοδιοικητικές εκλογές μπορεί και πρέπει να αποτελέσει πράξη πολιτικής ωριμότητας αλλά και συνειδητής στήριξης των αυτοδιοικητικών θεσμών. Αρκετοί πολίτες απηυδισμένοι από την ευρύτερη απαξίωση των πολιτικών πρακτικών των τελευταίων δεκαετιών προσανατολίζονται στο να απέχουν. Η τάση αυτή είναι πιο έντονη στις νεότερες ηλικίες όπου και κυριαρχεί η αντίληψη πως "τίποτα δεν αλλάζει", άρα η καταγραφή ενός ισχυρού ρεύματος αποχής ίσως να "ταρακουνήσει" το πολιτικό κατεστημένο. Καλώς ή κακώς η αντίληψη αυτή είναι πλήρως εσφαλμένη. Και αυτό διότι η αποχή αλλά και η άκυρη ψήφος, με βάση το ισχύον, στη χώρα μας, σύστημα υπολογισμού εκλογικών αποτελεσμάτων, δεν καταγράφονται ως τέτοιες. Πρακτικά και ουσιαστικά κάθε πολίτης που απέχει ή ρίχνει άκυρο, "ψηφίζει" άθελα του τα κόμματα με βάση το ποσοστό που λαμβάνουν στις εκλογές. "Ψηφίζει", δηλαδή, κατά 40% ΠΑΣΟΚ κατά 30% ΝΔ κλπ. Αν πραγματικά κάποιος επιθυμεί να αντισταθεί στο πολιτικό κατεστημένο πρέπει να συμμετέχει στις εκλογές ψηφίζοντας τον πολιτικό σχηματισμό της αρεσκείας του, άρα καταψηφίζοντας τους πολιτικούς σχηματισμούς τους οποίους επιθυμεί να "τιμωρήσει".

Η αποχή όμως αποτελεί την χείριστη επιλογή των πολιτών και από μια άλλη οπτική γωνιά. Αν μας ενοχλεί το σύστημα, δεν θα το αλλάξουμε ποτέ παραχωρώντας, με την αποχή μας, σε τρίτους το δικαίωμα να αποφασίζουν αντί για 'μας. Η ανανέωση των θεσμών, των νοοτροπιών και των πολιτικών οργανισμών είναι στο δικό μας χέρι. Ο καλύτερος τρόπος αντίστασης είναι η συμμετοχή. Όποιος πιστεύει ότι επιτέλους κάτι πρέπει να αλλάξει σε αυτόν τον τόπο, οι δημοκρατικές διαδικασίες, και μόνον αυτές, του παρέχουν αυτή τη δυνατότητα. Απέχοντας επιτρέπουμε στους οπαδούς του κατεστημένου να διαιωνίζουν την κυριαρχία τους. Μόνο με την συμμετοχή όλων μας μπορούμε να αναδείξουμε μια διαφορετική πολιτική άποψη, μια διαφορετική κουλτούρα, μια διαφορετική πρακτική.

Το επόμενο δίλημμα που τίθεται σε αυτές τις εκλογές είναι το κατά πόσον θα πρέπει να αποτελέσει η ψήφος μας καταδίκη ή όχι του περίφημου "μνημονίου". Δίλημμα που...

Το ΔΝΤ θα μας πειθαρχήσει, ή θα μας υποτάξει;

Πολλοί φίλοι με ρωτούν, τι άποψη έχω για το ΔΝΤ και τον ρόλο του ΔΝΤ στη ροή των πολιτικών εξελίξεων της χώρας μας. Ιδίως μετά την σύσταση του άτυπου αντιμνημονιακού μετώπου που απαρτίζουν ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΝΔ συν μερικά ακόμη αποκόμματα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς.

Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι απλή, αλλά το θέμα είναι αρκετά ενδιαφέρον και θα αφιερώσω αρκετές αναρτήσεις αναλύοντας ακριβώς αυτόν το ρόλο του ΔΝΤ.

Ως μια πρώτη παρατήρηση θέλω να υπογραμμίσω πως αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα και τους Έλληνες που καταφύγαμε στο ΔΝΤ.
Μπορούσαμε να το αποφύγουμε;
Όχι, όπως τα καταφέραμε μέχρι την περασμένη Άνοιξη σίγουρα όχι.

Έπρεπε όμως, πολύ νωρίτερα, μόνοι μας να επιδείξουμε την σοβαρότητα και την ωριμότητα να "γυρίσουμε" τα ελλείμματα, να μειώσουμε το σπάταλο κράτος, να κόψουμε τα δανεικά, να προβούμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα διόρθωναν τις παθογένειες του συστήματος (οικονομικού, πολιτικού μα κυρίως ηθικού = νοοτροπιών). Και σε αυτό το σημείο οι ευθύνες των τελευταίων κυβερνήσεων της ΝΔ είναι αδιαμφισβήτητες.

Γιατί δε το πράξαμε;
Φταίει ο Καραμανλής;
Όχι μόνο, όχι αποκλειστικά.
Ο κρατισμός και οι συνέπειές του έχουν μπολιάσει για τα καλά την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.
Εκπαιδευτήκαμε στην πλούσια ζωή με δανεικά, στις παχυλές κοινοτικές επιχορηγήσεις, στα αβίαστα κρατικά προνόμια. Ξεχάσαμε τι πάει να πει μόχθος, εγκράτεια, οικονομία, σύνεση.
Η καλοπέραση μας εκφύλισε ως λαό.
Οι αρετές της φυλής υποτάχθηκαν στην υλιστική ευμάρεια.
Αργά η γρήγορα, με αυτά τα μυαλά, η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη.
Έτσι, το ΔΝΤ ήρθε απλώς για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Όμως τους δανειστές μας δεν τους έμπασε στο σπίτι μας το ΔΝΤ, αλλά εμείς οι ίδιοι.
Δεν έχουμε καμμία μα καμμία δικαιολογία για την κατάντια μας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι λαϊκιστές πολιτικοί μας εξακολουθούν να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήταν η ωραιοποίηση της τραγικής μας κατάστασης και το παραλήρημα υποσχέσεων για μια ανώδυνη και γρήγορη ανάκαμψη από τον κ. Α. Σαμαρά χθές και προχθές στη Θεσσαλονίκη...Όπως ακριβώς έπραξε και ο κ. Κ. Παπανδρέου πέρσυ από τον ίδιο χώρο.

Τα "παραμύθια" όμως δεν γίνονται πια πιστευτά.
Οι πολίτες απαιτούν να δοθεί οριστικό τέρμα στην κολακεία.
Αν θέλουμε να πάμε μπροστά χρειαζόμαστε μόνο αλήθειες...πικρές, αλλά αλήθειες.

Η Ελλάς καινοτομεί εφευρίσκοντας μια νέα μορφή επιχειρήσεων, τις "Ιδιωτικές ΔΕΚΟ"

Πανηγυρίζουν οι "ανόητοι" για την διάσωση των ναυπηγείων, και την μετα-"πώληση" τους από τους Γερμανούς (ThyssenKrupp Marine Systems) στους Άραβες (Abu Dhabi Mar). Πως επιτεύχθηκε όμως αυτό; Για άλλη μια φορά με την εγγύηση του Ελληνικού δημοσίου! Με εγγυημένες, δηλαδή, αγορές αμυντικού υλικού εκατοντάδων εκατομμυρίων ευρώ για πολλά χρόνια. Υλικού που ουδείς γνωρίζει αν χρειαζόμαστε, πότε το χρειαζόμαστε, αν θα μπορούσαμε να το αγοράσουμε φθηνότερα από αλλού και πότε θα παραδοθεί, αν παραδοθεί. Η νέα συμφωνία για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά πετάει αρκετές εκατοντάδες εκατομμύρια ευρώ του φορολογούμενου λαού στην μαύρη τρύπα των πολλών δις που έχουν προηγηθεί.

Ουσιαστικά μιλάμε για κρατικοποίηση των ναυπηγείων υπό αραβικό μάνατζμεντ. Και δεν προβληματίζει κανέναν που οι Γερμανοί ήθελαν άρον-άρον να τα ξεφορτωθούν. Ναυπηγεία που αδυνατούν να λειτουργήσουν ανταγωνιστικά υπό καθεστώς ελεύθερης αγοράς, αδυνατούν να προσελκύσουν πελάτες, εξαρτώμενα αποκλειστικά από τις κρατικές προμήθειες και λειτουργούντα υπό την ουσιαστική διοίκηση των συνδικάτων, του ΠΑΜΕ και των λοιπών αργόμισθων επαγγελματιών κηφήνων, γνήσιων τέκνων της μεταπολιτευτικής σοσιαλιστικής Ελλάδος.

Αποτελεί, μάλιστα, απορίας άξιο η ευκολία με την οποία η κυβέρνηση υπογράφει μια τέτοια "προγραμματική σύμβαση" ενώ είναι γνωστό πως κάτι τέτοιο αντιβαίνει - τύποις και ουσία- τις σχετικές επιταγές της ΕΕ. Για να ξεπεράσει βεβαίως κι αυτόν τον σκόπελο των "κουτόφραγκων" η "πονηρή" μας κυβέρνηση μηχανεύθηκε την ακόλουθη λύση: Δεσμεύεται να λειτουργήσουν τα ναυπηγεία, για αρκετά χρόνια, υπό το αποκλειστικό καθεστώς της "αμυντικής βιομηχανίας" ώστε να δικαιούνται να προβαίνουν σε "προγραμματικές συμβάσεις", διάβαζε απ' ευθείας αναθέσεις, διότι αλλιώς οι προγραμματικές θα εκληφθούν ως κρατική επιδότηση και στρέβλωση της αγοράς! Με την απόφαση αυτή η κυβέρνηση αποκλείει ουσιαστικά την μόνη τους ελπίδα ανάκαμψης. Αυτή της ελεύθερης αγοράς και του ανταγωνισμού. Προφανώς γνωρίζουν πολύ καλά όλοι τους(κυβέρνηση, άραβες, διοίκηση συνδικαλιστών, εργαζόμενοι) πως αυτά τα ναυπηγεία δεν έχουν καμία ελπίδα και διάθεση να βελτιώσουν την ανταγωνιστικότητά τους. Και γιατί να το κάμουν άλλωστε όταν μπορούν να επιβιώνουν πλουσιοπάροχα πίνοντας "στην υγειά" των κορόιδων φορολογούμενων;

Η νέα συμφωνία για τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά αποτελεί μνημείο της αρρωστημένης εφευρετικότητας και της ανώμαλης σκέψης των σοσιαλιστικών εγκεφάλων που μας κυβερνούν. Εισάγει με επιτυχία την πατέντα των "ιδιωτικών ΔΕΚΟ"! Ενώ, δηλαδή, η επιχείρηση διατηρεί όλα τα χαρακτηριστικά μιας ΔΕΚΟ (ελλείμματα, αμφίβολης ποιότητος προϊόντα, στρατιές αργόμισθων συνδικαλιστών, κρατικές εγγυήσεις, προνομιακές συλλογικές συμβάσεις εργασίας, ουσιαστική μονιμότητα, λογαριασμό που πληρώνεται από τον φορολογούμενο) η ιδιοκτησία "τύποις" ανήκει σε ιδιώτη! Για άλλη μια φορά, εμείς - οι ξύπνοι ελληνάρες - ρίχνουμε στάχτη στα μάτια των αφελών ευρωπαίων και συνεχίζουμε το γνώριμό μας παιχνίδι του κρατισμού και της λαμογιάς. Αυτό ακριβώς που μας έχει οδηγήσει στο χείλος της χρεωκοπίας.
Προφανώς η κρίση δεν μας έχει διδάξει τίποτε.
Είμαστε πραγματικά άξιοι της τύχης μας.
Λαός και ηγεσία...

---------------------------------
ΥΓ. Για όσους αναρωτούνται τι θα πρέπει να γίνει στη συνέχεια.
Η λύση είναι απλή:
1. Άμεση άρση των κρατικών εγγυήσεων και παραγγελιών.
2. Δικαστική διεκδίκηση από την ThyssenKrupp Marine Systems των δις που έχουν ήδη καταβληθεί από το ελληνικό δημόσιο για τις εκπρόθεσμες παραγγελίες.
3. Οι ιδιοκτήτες Γερμανοί (ThyssenKrupp Marine Systems ) να κινήσουν την διαδικασία να βρουν αγοραστή (λύση που τους συμφέρει) ή να θέσουν τα ναυπηγεία σε εκκαθάριση.
4. Το κράτος ΔΕΝ συμμετέχει σε καμία διαπραγμάτευση πωλητών με υποψηφίους αγοραστές και δεν παρέχει ουδεμία εγγύηση σε κανέναν.
5. Το ΥΠΕΘΑ προκηρύσσει ανοικτό διεθνή διαγωνισμό για να προμηθευτεί ό,τι πραγματικά χρειάζεται το πολεμικό μας ναυτικό.

Όλη μας η ζωή σε εννέα γράμματα: ΕΛΕΥΘΕΡΙΑ

(Freedom, 2005, Ghulam Sakhi, Afghanistan, Brisbane Arts Centre-Australia)

"Αν και το μυαλό μας δουλεύει φιλελεύθερα, η καρδιά μας πάλλεται στον ρυθμό της γαλανόλευκης!"

του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*

Η έννοια του φιλελευθερισμού δεν χαρακτηρίζεται από κάποια διεθνιστική διάσταση όπως αρκετοί του πολέμιοι προσπαθούν να του προσάψουν. Η ιδέα της πατρίδας και η φιλελεύθερη προσέγγιση έχουν ένα κοινό: Την Ελευθερία! Οι προγονοί μας έχυσαν το αίμα τους για την Ελευθερία. Όχι για κάποιο πολιτικό σύστημα αλλά για να μπορούν τα παιδιά τους να ορίζουν την τύχη τους, το ριζικό τους.

Ο φιλελευθερισμός έρχεται απλά να κωδικοποιήσει έμφυτες ανθρώπινες συμπεριφορές. Και αυτή είναι η διαφορά του από τις "τεχνητές" ιδεολογίες όπως ο μαρξισμός-λενινισμός που στηρίζονται σε ένα όραμα για μια ουτοπική κοινωνία.

Ο φιλελευθερισμός ερμηνεύει την ανθρώπινη φύση και συμπεριφορά, όπως αυτή αναπτύσσεται και λειτουργεί έμφυτα στον άνθρωπο. Το μικρό παιδί εκδηλώνει αυθόρμητα την αίσθηση της ιδιοκτησίας και ορίζει ξεκάθαρα στον εαυτό του και στο περιβάλλον του τα όρια της, κρατώντας, για παράδειγμα, σφιχτά στην αγκαλιά του το δικό του αρκουδάκι. Ο ίδιος ο αγώνας της επιβίωσης των ειδών, όπως τεκμηριώθηκε επιστημονικά από την θεωρία της εξέλιξης του Δαρβίνου, δίδεται στον στίβο του ανταγωνισμού όπου ο ικανότερος, ο ευφυέστερος, ο ισχυρότερος επιβιώνει οδηγώντας επιτυχώς την "φυλή" του στον δρόμο της εξέλιξης.

Με το πέρασμα των αιώνων ο άνθρωπος διδάχθηκε, από την φύση, πως η εξέλιξη επιταχύνεται σε καθεστώς ελευθερίας. Ειδικότερα, μάλιστα, σε καθεστώς ελευθερίας δράσης και ελευθερίας σκέψης. Η ελευθερία δημιουργεί τις συνθήκες για να υπάρξουν τα κίνητρα. Χωρίς κίνητρα η ζωή χάνεται. Οι πρωτοβουλίες εξανεμίζονται. Η πρόοδος φρενάρει. Το "συμφέρον" αποτελεί μονόδρομο για την επιβίωση. Χωρίς το "συμφέρον" παύει το ενδιαφέρον, εξανεμίζεται η προσπάθεια, δεν παράγεται έργο, επέρχεται θάνατος.

Η ίδια η ζωή είναι συνυφασμένη με την δημιουργία, την πρόοδο, την επιβράβευση (αμοιβή), το κέρδος. Η ελευθερία εξασφαλίζει απλά το ιδανικό περιβάλλον για να ανθίσει ο καρπός της προσπάθειας. Αποτελεί το "δώρο του Θεού" στους πρωτόπλαστους. Ένα δώρο τόσο ιερό που ακόμη και ο ίδιος ο "Θεός" δεν τόλμησε να το στερήσει από τους άφρονες Αδάμ κι Εύα, επιτρέποντας τους να γευθούν τον καρπό της αμαρτίας, που ουσιαστικά θα τους οδηγούσε στην οδυνηρή αποβολή τους από τον Παράδεισο.

Οι θρησκείες δεν κάνουν τίποτα άλλο παρά να...

Τους γελοίους ή τους γελοτοποιούς;

Δεν συμφωνούν με το μνημόνιο πλείστοι των υποψηφίων (στις αυτοδιοικητικές εκλογές) ταυτιζόμενοι με το λαϊκό αίσθημα δυσφορίας που, λογικά, προκαλεί η εφαρμογή των αυστηρών και δυσάρεστων μέτρων του.

Ο λαϊκισμός εξ' άλλου ήταν πάντα ο εύκολος δρόμος για πολιτική επιτυχία στην χώρα μας.
Όσοι λένε την πικρή αλήθεια τιμωρούνται από τον λαό.
Αντίθετα οι λαοπλάνοι ανταμείβονται αδρά και απλόχερα με την ψήφο των κολακευόμενων.
Όταν φυσικά θα έρθει -και σύντομα- η ώρα της χρεοκοπίας όλοι αυτοί θα κρυφτούν ενώ ο λαός θα κλαίει και θα ωρύεται, εξαπολύοντας κατάρες κατά των ΑΝΙΚΑΝΩΝ λαοπλάνων κυβερνητών του, που ο ίδιος φυσικά εκλέγει κατ' επανάληψιν.

Όποιος δεν μ' αγαπάει με κάνει και γελάω
Όποιος μ' αγαπάει με κάνει και κλαίω

Προφανώς ως λαός προτιμούμε αυτούς που μας κάνουν και γελάμε...
Τους γελοίους ή τους γελωτοποιούς...
Διαλέγετε και παίρνετε!

Μια (ακόμη) ατυχής κυβερνητική "πρωτοβουλία"

του Δρ. Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου* στην Καθημερινή του Σαββάτου, 4 Σεπτεμβρίου, 2010.

Αφορμή για το παρόν σημείωμα αποτέλεσαν αναφορές (1) και σχολιασμοί οικονομικών "σελίδων" στο διαδίκτυο σχετικά με τον απολογισμό των προγραμμάτων στήριξης των μικρομεσαίων επιχειρήσεων από το ΤΕΜΠΜΕ για το 2010:
"Τα δύο φιλόδοξα προγράμματα του ΤΕΜΠΜΕ, για την παροχή ρευστότητας προς εξόφληση υποχρεώσεων των επιχειρήσεων σε προμηθευτές, ταμεία και εφορίες, με την εγγύηση του δημοσίου, έχουν αποτύχει παταγωδώς. Τους τελευταίους μήνες, μέχρι και τις 13 Αυγούστου, δόθηκαν με εγγυήσεις του ΤΕΜΠΜΕ μόνο 193 δάνεια συνολικά και από τα δύο προγράμματα που εφαρμόζονται, συνολικού ύψους 12 εκατ. ευρώ, ποσό που σε άλλες εποχές έδιναν οι τράπεζες σε λίγες ώρες!"(2)

Είναι πραγματικά θλιβερό να διαπιστώνει κανείς πως ένα επιτυχημένο και ζωντανό πρόγραμμα μπορεί να οδηγηθεί στην απαξίωση και την αποτυχία. Ιδίως καταμεσής της χειρότερης οικονομικής κρίσης που διέρχεται η χώρα, όταν η έλλειψη ρευστότητας "πνίγει" το επιχειρείν και τα "λουκέτα" μετατρέπονται σε καθεστώς, ενώ η ανεργία καλπάζει με πρωτόγνωρους ρυθμούς.

Θα ήθελα να υπενθυμίσω πως όταν το πρόγραμμα Στήριξης Μικρομεσαίων του ΤΕΜΠΜΕ πρωτοξεκινούσε (παράλληλα με την έναρξη της κρίσης) τον Δεκέμβριο του 2008 ο αρμόδιος τομεάρχης του ΠΑΣΟΚ κος Χρυσοχοΐδης δήλωνε στις 19 Δεκεμβρίου του 2008 (3) "...με λύπη μας διαπιστώνουμε ότι πρόκειται περί μιας τεράστιας φούσκας" προβλέποντας μάλιστα πως "θα αρκούσε να καλύψει περίπου 600 έως 700 επιχειρήσεις".
Όταν σε 1 μόλις μήνα λειτουργίας του προγράμματος είχαν χρηματοδοτηθεί οι πρώτες 739 επιχειρήσει ο κος Χρυσοχοΐδης επανήλθε δριμύτερος δηλώνοντας στις 21 Ιανουαρίου του 2009 (4): "...το πρόγραμμα όλο αντιμετωπίζει μια παταγώδη αποτυχία σε ό,τι αφορά τη ροή του χρήματος προς την πραγματική οικονομία".

Το πρόγραμμα ΤΕΜΠΜΕ τον Αύγουστο του 2009 (σε 8 δηλαδή ουσιαστικούς μήνες λειτουργίας του) είχε εγγυηθεί 50.034 δάνεια προς ισάριθμες επιχειρήσεις, αξίας 4.824.078.315,74 €, διασφαλίζοντας μέσω των όρων του 200.000 θέσεις εργασίας.

Είναι, επίσης, σημαντικό να τονιστεί ότι η διεκπεραίωση όλου αυτού του τεράστιου όγκου φακέλων σε ένα τόσο σύντομο χρονικό διάστημα, υλοποιήθηκε από έναν "δημοσίου χαρακτήρα" οργανισμό όπως το ΤΕΜΠΜΕ, στελεχωμένο από μόλις 40 άτομα. Αξίζει, μάλιστα, να σημειωθεί πως από την στιγμή που οι τράπεζες έστελναν τα αιτήματά τους, το ΤΕΜΠΜΕ ανταποκρινόταν άμεσα, εγκρίνοντας ή απορρίπτοντας τις εγγυήσεις σε 1 μόλις εργάσιμη μέρα! Η εξαιρετική αυτή απόκριση, από την μία, και η δυνατότητα ταχείας επεξεργασίας όλου αυτού του όγκου δεδομένων, από την άλλη, ήταν εφικτή χάρις στο (customized) λογισμικό, που είχε αναπτυχθεί εσωτερικά (in house), χωρίς δηλαδή να ακολουθηθεί η - τόσο συνηθισμένη για το δημόσιο - χρονοβόρα και ενίοτε δαπανηρή διαδικασία προμήθειας και ανάθεσης σε εξωτερικό οίκο.

Η επιτυχία του προγράμματος δεν διέφυγε της προσοχής της Ευρωπαϊκής Επιτροπής. Το πρόγραμμα χαρακτηρίσθηκε ως benchmarking project και από την αρμόδια επίτροπο κα Χούμπνερ η οποία στις 25 Φεβρουαρίου του 2009 (5) δήλωνε: "Το πρόγραμμα ΤΕΜΠΜΕ μπορεί να αποτελέσει καλό παράδειγμα και για άλλα κράτη μέλη καθώς λειτουργεί επιτυχώς και διευκολύνει την πρόσβαση στη χρηματοδότηση."

Επιπλέον, με καίριες και αστραπιαίες παρεμβάσεις της τότε αρμόδιας πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΝ (κκ Κ. Χατζηδάκη και υπογράφοντα) στην ΕΕ, τον Μάρτιο του 2009, εξασφαλίσθηκε η έγκριση της 2ης φάσης του προγράμματος εισάγοντας μάλιστα μια νέα διαδικασία που να μην επιβαρύνει το έλλειμμα και το χρέος της χώρας.

Σήμερα, έναν μόλις χρόνο μετά, η κυβέρνηση του ΠΑΣΟΚ έχει καταφέρει ουσιαστικά να αδρανοποιήσει το πρόγραμμα. Από τις 8 Μαρτίου του 2010 (6) που η Υπουργός Ανταγωνιστικότητας κα Κατσέλη εξήγγειλε τις νέες φιλόδοξες δράσεις του προγράμματος ύψους 2 δις ευρώ, μέχρι σήμερα, τον Αύγουστο του 2010, το ταμείο έχει εγγυηθεί μόλις 193 δάνεια αξίας 12 εκ. €!

Ένας βασικός λόγος της αποτυχίας του προγράμματος είναι η αδυναμία της κυβέρνησης ΠΑΣΟΚ να διαπραγματευθεί με τις Τράπεζες ένα αξιοπρεπές επιτόκιο δανεισμού. Ενώ δηλαδή το 2009 τα δάνεια μέσω του ΤΕΜΠΕ επιβαρύνοντας με επιτόκιο euribor + 2,1 μονάδες (καταλήγοντας σε επιτόκια της τάξεως του 4% έναντι 7-8% που παρείχαν οι τράπεζες), στο τρέχον πρόγραμμα το επιτόκιο συμφωνήθηκε στο euribor + 6 μονάδες (καταλήγοντας σε επιτόκια της τάξεως του 8-9% έναντι 7-8% που παρέχουν οι τράπεζες). Επιπλέον, η προμήθεια του ΤΕΜΠΜΕ αυξήθηκε σε 6 έως 8 φορές της προμήθειας που ίσχυε πριν.

Ένας δεύτερος ουσιαστικός λόγος αποτυχίας του προγράμματος είναι η αδυναμία της σημερινής κυβέρνησης να κινητοποιήσει τις τράπεζες, ώστε να προωθούν ενεργά το πρόγραμμα στους πελάτες τους. Για την επίτευξη αυτού του, κρίσιμου για την επιτυχία του προγράμματος στόχου, απαιτείται "μαεστρία" και "διαπραγματευτική" δεινότητα. Στις αρχές του 2009 οι τράπεζες ουσιαστικά "μπλόκαραν" το πρόγραμμα, προωθώντας τα δικά τους δάνεια, αφού δεν τους απέδιδε τα περιθώρια κέρδους που επιθυμούσαν. Αυτό άλλαξε με τον σχεδιασμό και την εφαρμογή μιας συγκεκριμένης στρατηγικής από την πολιτική ηγεσίας του ΥΠΑΝ, που υλοποιήθηκε μέσα από επίμονες και συστηματικές διαπραγματεύσεις με τους εκπροσώπους των τραπεζικών ιδρυμάτων, επιτυγχάνοντας στην αρχή την μερική και στην συνέχεια σχεδόν την πλήρη συμμετοχή όλων των τραπεζών. Κάτι που γίνεται εμφανές εκ τους αποτελέσματος αλλά και προκύπτει αβίαστα από μια προσεκτική μελέτη της μεταβολής των δεικτών του προγράμματος σε μηνιαία βάση. Με λίγα λόγια, το θετικό αποτέλεσμα των πρώτων φάσεων του προγράμματος ΤΕΜΠΜΕ δεν ήταν ένα τυχαίο γεγονός, αλλά επετεύχθη ως προϊόν ευφυούς σχεδιασμού, προσπάθειας και συστηματικής εργασίας της πολιτικής ηγεσίας του ΥΠΑΝ, της διοίκησης των τραπεζών, και, φυσικά, της διοίκησης και στελεχών του ιδίου του ΤΕΜΠΜΕ.

Τα 193 δάνεια του 2010, δεν αποτελούν μόνον δείκτη αποτυχίας των προγραμμάτων χρηματοδότησης των μικρών και μικρομεσαίων επιχειρήσεων από το ΤΕΜΠΜΕ, αλλά κυρίως δείκτη της κυβερνητικής προσπάθειας, εργατικότητας, επιμονής, ικανότητας και ευφυΐας. Ας μου επιτραπεί να μην αποδώσω χαρακτηρισμούς γι' αυτή την πολιτική, είναι κάτι που άλλωστε αποφεύγω. Το σίγουρο είναι πως τα σχόλια του κου Χρυσοχοΐδη για το πρόγραμμα ΤΕΜΠΜΕ αποδείχτηκαν τελικά εύστοχα, αναφορικά όμως με τα αποτελέσματα το έργου της δικής του κυβέρνησης.

Αναφορές:
(1) http://www.kerdos.gr/default.aspx?id=1315418&nt=103
(2) http://www.banksnews.gr/portal/home-page/124-top-story/981----lr------
(3) http://news.in.gr/economy/article/?aid=969540
(4) http://www.chrisochoidis.gr/2009/01/20/o-plithorismos-peftei-i-akribeia-menei
(5) http://www.ypan.gr/c_announce/45_5181_cms.htm
(6) http://loukakatseli.gr/que/node/721

----------------------------------------------------
* Ο Δρ. Γεώργιος Ι. Αναστασόπουλος είναι Διευθύνων Σύμβουλος στο Forum για την Ελλάδα και διετέλεσε ΓΓ Επικοινωνιών και ΓΓ Βιομηχανίας την περίοδο 2007-2009.

Αντίσταση στην εκποίηση των ατομικών ελευθεριών

Η θέση του "Forum για την Ελλάδα" σχετικά με τις ατομικές ελευθερίες:

"Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στο σεβασμό της ιδιωτικής και οικογενειακής ζωής του, της κατοικίας του και των επικοινωνιών του.
 Κάθε πρόσωπο έχει δικαίωμα στην προστασία των δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα που το αφορούν."

Άρθρα 7 & 8 του Χάρτη των Θεμελιωδών Δικαιωμάτων της Ευρωπαϊκής Ένωσης

Το Forum για την Ελλάδα έχει καταθέσει ήδη τις πρώτες τους προτάσεις. Συνεχίζουμε με την κατάθεση νέων θέσεων που θα οδηγήσουν σε ένα σαρωτικό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με στόχο να βάλουν την αγορά αλλά και την Ελλάδα σε κίνηση.

Είναι προφανές πως τα ανωτέρω θεμελιώδη δικαιώματα των πολιτών δεν γίνονται συχνά σεβαστά στην χώρα μας. Παρατηρούνται, με διαρκώς αυξανόμενο ρυθμό, περιπτώσεις κατάφορης παραβίασης των ατομικών ελευθεριών ιδίως σε θέματα προστασίας δεδομένων προσωπικού χαρακτήρα.
Οι παράμετροι που επηρεάζουν αυτή την τάση είναι η όλο και αυξανόμενη χρήση του διαδικτύου, η αλματώδης ανάπτυξη των κοινωνικών ιστοχώρων και η αδηφάγος διάθεση κανιβαλισμού μέρους των Μέσων Μαζικής Ενημέρωσης.
Δεν είναι λίγες οι περιπτώσεις όπου προσωπικά δεδομένα πολιτών αφού πρώτα "κλαπούν" από τους σύγχρονους" τυμβωρύχους" του διαδικτύου χρησιμοποιούνται δημοσίως για να ευτελίσουν πρόσωπα και καταστάσεις.

Το Forum για την Ελλάδα δεν μπορεί να μείνει απαθές μπρος σ' αυτή την θλιβερή κατάσταση. Δεδομένου ότι για μας, η διασφάλιση των ατομικών ελευθεριών του κάθε πολίτη αποτελεί κυρίαρχο συστατικό του δημοκρατικού μας πολιτεύματος, αρνούμαστε να ανεχθούμε αυτές τις πρακτικές πολιτικού εκβιασμού και σπίλωσης προσωπικοτήτων.
Αρνούμαστε να υποκύψουμε στις μεθοδεύσεις των "υποκλοπέων" των προσωπικών μας στιγμών, των "παπαράτσι" της οικογενειακής μας ζωής, των "διαρρηκτών" της ίδιας μας της ελευθερίας.
Αρνούμαστε να επιτρέψουμε στα κάθε λογής "αγρίμια" να κατασπαράζουν την προσωπική μας ζωή στο σύγχρονο Κολοσσαίο των media και των blogs.

Καλούμε όλους του ελεύθερους πολίτες να αντιταχθούν συντεταγμένα σε αυτές τις πρακτικές αποδοκιμάζοντας εμπράκτως τους εμπνευστές της, σαμποτάροντας συνειδητά τα media και τα blogs που τις ενθαρρύνουν και τις αναπαράγουν.
Η δική μας αντίσταση περνάει μέσα από την δική τους απομόνωση.
Επιπλέον, καλούμε την πολιτεία, με τα συντεταγμένα της όργανα, όπως η Αρχή Προστασίας Δεδομένων Προσωπικού Χαρακτήρα, να παρεμβαίνουν άμεσα σε αντίστοιχες περιπτώσεις, προστατεύοντας αποτελεσματικά και έγκαιρα τις ελευθερίες και τα δικαιώματα των πολιτών.

Το Forum για την Ελλάδα, δεν μπορεί, παρά να πρωτοστατήσει σε αυτό τον αγώνα. Τον αγώνα για την προάσπιση των ατομικών ελευθεριών του κάθε πολίτη, ανεξαρτήτως φύλου, χρώματος και πολιτικών πεποιθήσεων.

Ο Στάλιν στη Ρηγίλλης

του Δημήτρη Κ. Ψυχογιού*

Θυμίζουν Δίκες της Μόσχας οι ακροάσεις του κ. Σαμαρά: οι κατηγορούμενοι για προδοσία και συνεργασία με τους ιμπεριαλιστές και τον Τρότσκι μπολσεβίκοι της παλαιάς φρουράς, με την υπόσχεση ότι δεν θα καταδικαστούν σε θάνατο, προέβαιναν σε δημόσιες εξευτελιστικές αυτοκριτικές όπου παραδέχονταν όλα όσα τους καταλόγιζε το κατηγορητήριο, έδιναν όρκους πίστης στον «πατερούλη του λαού»- και βεβαίως στο τέλος εκτελούνταν.

Προφανώς δεν έχουν διαβάσει την ιστορία του κομμουνιστικού κινήματος οι βουλευτές της Νέας Δημοκρατίας, που μετά την κλήση τους «για προσωπική υπόθεσή σας» έσπευσαν να δηλώσουν πως θα « στοιχηθούν με την απόφαση του κόμματος στις αυτοδιοικητικές εκλογές » και σκέπτονται με ανακούφιση ότι « πάει, αυτό ήταν· έσωσα την πολιτική μου σταδιοδρομία ». Δεν τέλειωσε η ορδαλία τους: θα αναγκαστούν να κάνουν προεκλογικό αγώνα, να εκθειάζουν τις αρετές του περιφερειάρχη που δεν ήθελαν να στηρίξουν, να καταδικάζουν το μνημόνιο και όλες τις παραφυάδες του, να εξυμνούν το μεγαλείο του Αντώνη Σαμαρά όταν δασκαλεμένα ακροατήρια θα τους θέτουν ερωτήσεις για τη στάση τους. Θα εξευτελιστούν πλήρως και μετά θα είναι πολύ εύκολο να καρατομηθούν πολιτικά για να πάρουν τη θέση τους πραγματικά πιστοί και αφοσιωμένοι πολιτευτές της νέας ηγεσίας.

Ητοι, η πολιτική του εξευτελισμού που ακολουθεί απέναντι στους απείθαρχους ο κ. Σαμαράς φαίνεται να αποδίδει- αλλά τέτοιες πολιτικές εξευτελίζουν το ίδιο το κόμμα, όπως το εξευτελίζει και ο Κώστας Καραμανλής: η χώρα βιώνει τη μεγαλύτερη καταστροφή μετά τη δικτατορία και ο υπεύθυνος ψηφίζει κατά του μνημονίου σιωπώντας. Εχει υπάρξει άραγε στην πολιτική ιστορία του τόπου, του κόσμου ολόκληρου, φαινόμενο κοινοβουλευτικού πρωθυπουργού που έναν χρόνο μετά την αποπομπή του δεν έχει αρθρώσει μία λέξη για να υπερασπιστεί την πολιτική του;

Η Νέα Δημοκρατία δεν θα διασπαστεί διότι εξευτελισμένοι και δειλοί πολιτικοί δεν είναι σε θέση να ιδρύσουν νέα κόμματα. Θα περιθωριοποιείται σιγά σιγά διότι οι μεν έντιμοι Κεντροδεξιοί θα την εγκαταλείπουν, οι δε Δεξιοί θα προτιμούν τον αυθεντικό Γιώργο Καρατζαφέρη από τις καρικατούρες του που θα διοικούν τη Νέα Δημοκρατία.

Και η αιτία για την απαξίωση του κάποτε μεγάλου κόμματος δεν είναι παρά ο Κώστας Καραμανλής που φέρθηκε όπως όλοι οι κληρονόμοι που βρίσκουν έτοιμη μεγάλη περιουσία. Αλλά αυτό δεν αποθαρρύνει μικρές και μεγάλες πολιτικές οικογένειες που προετοιμάζουν νέους κληρονόμους.

-------------------------
*δημοσιεύθηκε στο ΒΗΜΑ 1/9/10