Το ΔΝΤ θα μας πειθαρχήσει, ή θα μας υποτάξει;

Πολλοί φίλοι με ρωτούν, τι άποψη έχω για το ΔΝΤ και τον ρόλο του ΔΝΤ στη ροή των πολιτικών εξελίξεων της χώρας μας. Ιδίως μετά την σύσταση του άτυπου αντιμνημονιακού μετώπου που απαρτίζουν ΚΚΕ, ΣΥΝ, ΝΔ συν μερικά ακόμη αποκόμματα της αριστεράς και της άκρας δεξιάς.

Η απάντηση στο ερώτημα δεν είναι απλή, αλλά το θέμα είναι αρκετά ενδιαφέρον και θα αφιερώσω αρκετές αναρτήσεις αναλύοντας ακριβώς αυτόν το ρόλο του ΔΝΤ.

Ως μια πρώτη παρατήρηση θέλω να υπογραμμίσω πως αποτελεί ντροπή για την Ελλάδα και τους Έλληνες που καταφύγαμε στο ΔΝΤ.
Μπορούσαμε να το αποφύγουμε;
Όχι, όπως τα καταφέραμε μέχρι την περασμένη Άνοιξη σίγουρα όχι.

Έπρεπε όμως, πολύ νωρίτερα, μόνοι μας να επιδείξουμε την σοβαρότητα και την ωριμότητα να "γυρίσουμε" τα ελλείμματα, να μειώσουμε το σπάταλο κράτος, να κόψουμε τα δανεικά, να προβούμε στις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις που θα διόρθωναν τις παθογένειες του συστήματος (οικονομικού, πολιτικού μα κυρίως ηθικού = νοοτροπιών). Και σε αυτό το σημείο οι ευθύνες των τελευταίων κυβερνήσεων της ΝΔ είναι αδιαμφισβήτητες.

Γιατί δε το πράξαμε;
Φταίει ο Καραμανλής;
Όχι μόνο, όχι αποκλειστικά.
Ο κρατισμός και οι συνέπειές του έχουν μπολιάσει για τα καλά την μεγάλη πλειοψηφία του λαού μας.
Εκπαιδευτήκαμε στην πλούσια ζωή με δανεικά, στις παχυλές κοινοτικές επιχορηγήσεις, στα αβίαστα κρατικά προνόμια. Ξεχάσαμε τι πάει να πει μόχθος, εγκράτεια, οικονομία, σύνεση.
Η καλοπέραση μας εκφύλισε ως λαό.
Οι αρετές της φυλής υποτάχθηκαν στην υλιστική ευμάρεια.
Αργά η γρήγορα, με αυτά τα μυαλά, η χρεοκοπία ήταν αναπόφευκτη.
Έτσι, το ΔΝΤ ήρθε απλώς για να διασφαλίσει τα συμφέροντα των δανειστών μας.
Όμως τους δανειστές μας δεν τους έμπασε στο σπίτι μας το ΔΝΤ, αλλά εμείς οι ίδιοι.
Δεν έχουμε καμμία μα καμμία δικαιολογία για την κατάντια μας.

Και σαν να μην έφταναν όλα αυτά, οι λαϊκιστές πολιτικοί μας εξακολουθούν να χαϊδεύουν τα αυτιά των πολιτών υποσχόμενοι λαγούς με πετραχήλια. Αποκορύφωμα αυτής της πολιτικής ήταν η ωραιοποίηση της τραγικής μας κατάστασης και το παραλήρημα υποσχέσεων για μια ανώδυνη και γρήγορη ανάκαμψη από τον κ. Α. Σαμαρά χθές και προχθές στη Θεσσαλονίκη...Όπως ακριβώς έπραξε και ο κ. Κ. Παπανδρέου πέρσυ από τον ίδιο χώρο.

Τα "παραμύθια" όμως δεν γίνονται πια πιστευτά.
Οι πολίτες απαιτούν να δοθεί οριστικό τέρμα στην κολακεία.
Αν θέλουμε να πάμε μπροστά χρειαζόμαστε μόνο αλήθειες...πικρές, αλλά αλήθειες.