Το σύνδρομο της Μήδειας

Έρχονται στιγμές που αναρωτιέται κανείς γιατί να ζεί σε τούτο τον τόπο.
Τραγικές στιγμές για Έλληνες που φθάνουν να σκεφτούν τοιουτοτρόπως.

Μαχαίρι που σε πληγώνει το κράτος.

Εκκωφαντικός ο θόρυβος της αταξίας

και αποκαρδιωτικός ο νόμος της ανυπακοής.

Καθένας μας έχτισε το δικό του αυθαίρετο

Αφαιρώντας ένα λιθαράκι από τον Παρθενώνα.

Κρυμμένοι πίσω από το δάκτυλο της υποκρισίας,

Είλωτες δημοσιοϋπαλληλικών νοοτροπιών

Και πιστοί χαλκευμένων ειδώλων.

Έλληνες, νεοέλληνες είμαστε όλοι,

Άξιοι της μοίρας που επιλέξαμε,

συνέταιροι ανάξιων ηγετών,

Που πούλησαν τα όνειρα των παιδιών μας,

για μια χούφτα αργύρια,

Εκ των οποίων 10% ήταν η νόμιμη προμήθεια,

Και τα λοιπά μοιράσαμε εξ’ίσου,

Σε αγορές γυάλινων χαντρών,

κομμένων για ιθαγενείς,

Των οποίων ο ρόλος μπήκε στο πετσί μας.

Ξεπουλήσαμε μια ολόκληρη γενιά

Σύροντας την πατρίδα μας

σε παρακμιακές διαδρομές με οδυνηρά διόδια

καταβάλλοντας γι’ αντίτιμο,

ως σύγχρονες Μήδειες,

τις κλεμμένες ζωές

των ίδιων των παιδιών μας.

Η μοίρα αυτού του τόπου είναι γραμμένη

στον γαλάζιο ουρανό

στον λαμπερό μας ήλιο και

στην πλανεύτρα θάλασσα.

Όσο χτυπάει η καρδιά μας

θα ζούμε πάντα με την ελπίδα

πως θα σηκώσουμε ξανά ψηλά

την καμένη γαλανόλευκη!