Το πεπρωμένο της φυλής μας

Future People by Gabriel Hernan Ramirez 

Το μέλλον επιφυλάσσει στην Ελλάδα να κατοικείται αποκλειστικά από μια ανώτερη εκλεκτή φυλή ΔΥ. Και αυτό διότι, όπως θα μαθαίνουν τότε τα παιδιά στην ιστορία, στην καπιταλιστική κρίση που χτύπησε την χώρα στις αρχές του 21ου αιώνα όσοι δεν ήσαν ΔΥ είτε ψόφησαν από την πείνα είτε μετανάστευσαν σε άλλες χώρες για να επιβιώσουν. Η κρίση εκείνη αποτέλεσε την αφορμή για να συναντήσει ο περιούσιος λαός των Ελλήνων ΔΥ το πεπρωμένο του, αυτό της λαϊκής δημοκρατίας, οδηγώντας την χώρα σε μονοπάτια πρωτόγνωρης ανάπτυξης και ευημερίας που, ως ο μύθος αναφέρει, μόνο η μεταπολεμική Αλβανία του Χότζα είχε ξαναζήσει!

Το Αδιέξοδο του Ελλείμματος Δημοκρατίας στην Ευρώπη

Σκίτσο του Γ. Ιωάννου στο ΕΘΝΟΣ

του Δρ. Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*

Αποτελεί χαρακτηριστικό παράδειγμα κατάλυσης του όποιου προσχήματος δημοκρατίας η σημερινή κατάσταση λειτουργίας της Ευρωπαϊκής Ένωσης. Οι υφιστάμενοι θεσμοί της (Ευρωκοινοβούλιο, Συμβούλια Υπουργών, Κομισιόν κλπ) λειτουργούν σε καθαρά «εικονικό» ή «εκτελεστικό» επίπεδο, ως κομπάρσοι-διεκπεραιωτές ειλημμένων αποφάσεων.

Ειλημμένων, που και από ποιους;

Δεν αποτελεί πλέον ούτε κοινό μυστικό ότι οι κρίσιμες αποφάσεις λαμβάνονται στο Βερολίνο από την Γερμανική κυβέρνηση. Ουδείς το αρνείται και ουδείς το αμφισβητεί. Οι όποιες «αντιστάσεις» σε αυτή την πραγματικότητα έχουν καμφθεί εδώ και καιρό, και αποτελεί πλέον παρελθόν και το γραφικό παραδοσιακό «παζάρι» ανταλλαγμάτων μεταξύ των μελών για την λήψη των κρισίμων, πάντα, αποφάσεων που αφορούν την τύχη και το μέλλον των κρατών μελών της ΕΕ.

Έτσι, δεν εκπλήσσει το γεγονός της καλοστημένης «ενέδρας» για την εξόντωση της «ζηλευτής» Κυπριακής οικονομίας, με την πισώπλατη μαχαιριά που επιφύλαξαν οι κατά τα λοιπά «συνέταιροι» μας, μόλις διέγνωσαν την προσωρινή της αδυναμία να αντιδράσει… «Της την είχαν στημένη στη γωνία» όπως λέει και ο λαός μας και με το πρώτο στραβοπάτημα «της την έφεραν». Μόνο που δεν πρόκειται για μια εκδικητή μαχαιριά κατά ενός πολίτη, αλλά κατά ενός ολόκληρου λαού, που τόλμησε να αγνοήσει τα μηνύματα υποταγής, που συστηματικά εκπέμπονταν από το «κέντρο». Διαλύοντας ολόκληρο το τραπεζικό σύστημα μιας χώρας, που επιβιώνει χάρις σε αυτό, καταδικάζοντάς την στην ύφεση και την μιζέρια, αποτελεί πράξη αδιανόητης εκδικητικότητας για μέλη-εταίρους μιας ένωσης λαών-κρατών. Όσο για τα προσχήματα περί ανήθικων τραπεζικών πρακτικών της Κύπρου η απάντηση δίδεται από τις ηθικές πρακτικές των γερμανικών πολυεθνικών και των λοιπών φορολογικών παραδείσων της ΕΕ.

Βεβαίως, δεν αποτελεί αντικείμενο του άρθρου αυτού, ούτε η ανάλυση της 2ης μετά τον Αττίλα, Κυπριακής τραγωδίας, ούτε η αναζήτηση των ορίων της ηθικής των Γερμανικών πολιτικών.

Σκοπός του άρθρου είναι να...

Είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε;

του Δρ. Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου* 

Φτάνουν κάποιες στιγμές που καλούμαστε όλοι μας να κάνουμε ένα απολογισμό αρχών, θέσεων και πράξεων. Είναι οι στιγμές της περισυλλογής. Είναι οι στιγμές που κοιτάμε πίσω, και αξιολογούμε αποφάσεις και επιπτώσεις. Κρίσιμες στιγμές, σημεία καμπής.

Μια τέτοια στιγμή είναι και τούτη για το ρόλο και το μέλλον της Ευρώπης. Και για μας όλους, που καλούμαστε να απαντήσουμε στο ερώτημα αν είναι αυτή η Ευρώπη που ονειρευτήκαμε. Όχι, ότι όλοι ονειρευτήκαμε την ίδια Ευρώπη. Αλλά ο καθείς καλείται να απαντήσει από την δική του οπτική γωνιά.

Η δύναμη ενός μεγάλου οράματος μπορεί να συμπαρασύρει τις πεζές πραγματικότητες χιλιάδων σκεπτικιστών. Και με τη δύναμη αυτή, το όραμα μια χούφτας οραματιστών πολιτικών ξεκίνησε το πείραμα της Ενωμένης Ευρώπης, ρίχνοντας τα θεμέλιά του στις στάχτες που άφηνε σε όλη την ήπειρο ο Β’ παγκόσμιος πόλεμος. Ο πόνος, η διχόνοια, το αίμα των κατοίκων τούτης της ηπείρου διαδέχθηκαν απ’ την ελπίδα, τα όνειρα και τις αγωνίες των πολιτών της Ευρώπης για μια ήπειρο ενιαία, ειρηνική, δημοκρατική, εύρωστη, ευημερούσα και προπάντων ελεύθερη.

Κι έτσι άρχισε η οικοδόμηση της Ενωμένης Ευρώπης. Πολλές φορές με δυσκολίες, ενίοτε με αντιδράσεις και πισωγυρίσματα, χτίσθηκε μια ενιαία αγορά, και σιγά-σιγά οι δομές ενός πολιτικού οικοδομήματος μιας οικονομικής υπερδύναμης. Και καθώς τα χρόνια περνούσαν οι λογικές αδυναμίες και τα αναμενόμενα λάθη του συστήματος παρείχαν τις πολύτιμες ευκαιρίες για την διόρθωση, μετεξέλιξη και ωρίμανσή του. Το ερώτημα είναι αν...

Αφιερωμένο εξαιρετικά φίλε...

"Ιδρώνεις κωπηλατώντας σκληρά, κόντρα στο ρεύμα...

Και κρίμα, τόσος κόπος, άδικος, 

πικρή η απαγοήτευση σαν τερματίσεις 

πιό πίσω ακόμα κι απ' την αφετηρία...

Ίσως να φταίει πως ήτανε βαριά η βάρκα 

κι εσύ μονάχος κωπηλάτης, 

ίσως και πως στην δώσανε χωρίς κουπιά..."

Μια διαφορετική προσέγγιση...

...στο άλυτο πρόβλημα που ακούει στο όνομα Έλληνας!

του Γεωργίου Αναστασόπουλου*

Σύμφωνα με το δεύτερο θερμοδυναμικό αξίωμα, κάθε μονωμένο σύστημα στη φύση οδεύει προς τη κατάσταση της θερμοδυναμικής ισορροπίας, δηλαδή προς μεγιστοποίηση της εντροπίας του, ήτοι προς τη κατάσταση της ελαχιστοποίησης της εσωτερικής του ενέργειας. Όμως μεγιστοποίηση της εντροπίας σημαίνει αύξηση της αταξίας.

Τελικά τι γίνεται; Η φύση οδηγείται σε τάξη ή σε αταξία;

Το ερώτημα αυτό είναι θεμελιακό για τη φυσική και μόνο τα τελευταία χρόνια αρχίζει να διαφαίνεται μια πιθανή απάντησή του, με τη μελέτη συστημάτων μακριά από τη θερμοδυναμική ισορροπία, η οποία γίνεται με τη βοήθεια μη γραμμικών μαθηματικών, γνωστών και ως θεωρία του χάους.

Έτσι μπορούμε να πούμε, ότι...