Στοιχειώδη Μαθήματα Φιλελευθερισμού για Αρχαρίους

Friedrich Hayek (1899-1992)

Του Ανδρέα Ανδριανόπουλου

Ώστε κάποια κορυφαία στελέχη της ΝΔ φοβούνται πως το κόμμα, μπορεί να γίνει νεοφιλελεύθερο! Αν και είμαι απόλυτα σίγουρος πως δεν έχουν ιδέα για τι πράγμα ακριβώς ομιλούν ενστικτωδώς εν τούτοις αντιδρούν σε μια επερχόμενη πραγματικότητα. Σε μια νεοφιλελεύθερη κυβέρνηση δεν θα είναι δυνατόν να είσαι Υπουργός και να διορίζεις σε δημόσιο φορέα της αρμοδιότητάς σου το σύνολο σχεδόν των άνεργων ψηφοφόρων της περιφέρειάς σου (της Ροδόπης λχ). Ούτε και να παίρνεις «μέτρα» που κάνουν κάποιους ενδιαφερόμενους φίλους σου πάμπλουτους και που εξαθλιώνουν οικονομικά μερικές χιλιάδες άλλους.

Ποια είναι τελικά η πραγματική έννοια του φιλελευθερισμού και σε τι ακριβώς διαφέρει από τον νεοφιλελευθερισμό; Η ΝΔ ιδεολογικά υποστηρίζει ένα θεωρητικό νεφέλωμα που σε τελική ανάλυση δεν σημαίνει απολύτως τίποτα. Ο Ριζοσπαστικός Φιλελευθερισμός υπήρξε ένα εφεύρημα κενό περιεχομένου που έδινε στους εκάστοτε κυβερνώντες υποστηρικτές του την δυνατότητα να κάνουν οτιδήποτε ήθελαν («δανειζόμενοι ιδεολογικά όπλα από την φαρέτρα και της Δεξιάς και της Αριστεράς»). Ο όρος δεν υπάρχει πουθενά σαν πολιτικός προσδιορισμός, και έδινε το δικαίωμα σε άσχετους να υποστηρίζουν πως στηρίζονται σε κάποια ιδεολογική βάση. 

Ο Φιλελευθερισμός από την άλλη πλευρά, όπως τουλάχιστον αναπτύχθηκε στην Ευρώπη, είχε σαφέστατο πολιτικό περιεχόμενο, που δυστυχώς αλλοιώθηκε με το πέρασμα των χρόνων.  Ξεκίνησε σαν η ιδεολογία των...

Αυτοί είμαστε

του Γ .Ι. Αναστασόπουλου

Υπέροχες παραλίες, μαγικά τοπία, ονειρικά ηλιοβασιλέματα...Πασπαλισμένα με ένα ένδοξο παρελθόν. Για αυτά είμαστε υπερήφανοι, άντε και για έναν μουσακά, που σερβίρεται ξαναζεσταμένος σε microwave, συνοδευόμενος από νερουλιασμένο τζατζίκι. Εξαντλούνται σύντομα τα επιτεύγματα του νεοέλληνα σε μισή αράδα...άντε και λίγο παραπάνω. Διότι είμαστε σίγουρα υπερήφανοι και για το Euro 2004, τον εξάστερο, την Eurovision, τον "Κεντέρης", τα πέτσινα του θρύλου και την απεγνωσμένη αναζήτηση του τάφου του Μεγαλέξανδρου...Ανακατωμένη η περηφάνια μας με τις συντάξεις στα 45, τα αυθαίρετα στην Λούτσα, τις συνδικαλΗστικές αργομισθίες και τις "μαϊμού" επιδοτήσεις.

Διακρινόμεθα όμως και για την αξιοσημείωτη προσαρμοστικότητά μας. Μετακινούμαστε με ιδιαίτερη ευελιξία όπου μυρίζει ψητό! Από τα "λεφτά υπάρχουν", του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Γιωργάκη, στα "Ζάππεια", του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Αντωνάκη, κι από ´κει στα προγράμματα της Θεσσαλονίκης, του εκλεγμένου με μερικά εκατομμύρια ψήφους Αλέξη-Τσε! Περιστρεφόμαστε γρηγορότερα κι από σβούρα! Όποιος μας πει το μεγαλύτερο ψέμα είναι αυτός που θα κερδίσει την καρδία μας και την ψήφο μας, φυσικά. Είμαστε ιδεολόγοι ανεμόμυλοι! Παρ´ όλα αυτά στο τέλος, όσους περίτεχνους ελιγμούς και εκτελέσουμε παρεμβαίνουν οι ξένοι, που αποδεδειγμένα μας φθονούν και καταλήγουμε με ένα Μνημόνιο στην καμπούρα! Το οποίο, φυσικά και υπογράφουμε για να πέσει το παραδάκι, και μετά... Στρίβειν δια του αρραβώνος! Δεν υπάρχει ούτε μια στο εκατομμύριο να το εφαρμόσουμε.

Και όταν μας στριμώξουν; Δεν μας πτοεί ούτε κι αυτό! Έχουμε επιλογές, έχουμε καβάντζες εμείς!...Στα δύσκολα δεν κωλώνουμε. Υπάρχει πάντα η λύση του δημοψηφίσματος, όπου θα αναδείξουμε, με διαφορά, για να μην υπάρχουν αμφιβολίες περί της ευφυΐας μας, την πιο καταστροφική επιλογή με τα δικιά μας πάντα απαράμιλλα κριτήρια και το αλάνθαστο ένστικτο του σοφού λαού. Αναφέρω τρεις πραγματικές μαρτυρίες από το πρόσφατο δημοψήφισμα:...

Α. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι ελπίζω πως έτσι θα χρεοκοπήσουμε και θα διαγραφεί το δανειάκι που χρωστάω.

Β. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι ελπίζω έτσι να γυρίσουμε στην δραχμή, που θα υποτιμηθεί και με τα λεφτά που έβγαλα έξω θα αγοράσω, τζάμπα, οικόπεδα και διαμερίσματα.

Γ. Ψηφίζω ΟΧΙ διότι με εκνευρίζει η επιχειρηματολογία όσων ψηφίζουν ΝΑΙ!

Αν δεν μας κάτσει ούτε το δημοψήφισμα και η κυβέρνηση κάμει ακριβώς το αντίθετο από αυτό που η ίδια μας κάλεσε να υπερψηφίσουμε και το οποίο μαζικά εγκρίναμε, εμείς δεν ανησυχούμε. Υπάρχει κι άλλη λύση! Όχι, δεν θα καλέσουμε ψυχίατρο να μας εξετάσει ομαδικά, αλλά θα πάμε σε νέες εκλογές. Όπου και πάλι έχουμε δυο επιλογές:

Α. Να επανεκλέξουμε την ίδια κυβέρνηση, αυτή ακριβώς που έπραξε το αντίθετο από αυτό που η ίδια μας κάλεσε να υπερψηφίσουμε και το οποίο, μαζικά, εγκρίναμε, ή/και 

Β. Να αποδείξουμε με την ψήφο μας πως μπορούμε, ναι, να εκλέξουμε ακόμη χειρότερη Βουλή, επιλέγοντας αυθεντικότερους καραγκιόζηδες, πιότερο αγράμματους και ψωνισμένους από αυτούς που έχουμε τώρα! Ναζί, νεοσταλινικοί, ψεκασμένοι και παλαιοκομμουνιστές κάνουν πάρτι με τις ψήφους μας, ναι με τις δικές μας ψήφους κι όχι κάποιων άλλων! Σε τέτοιο, μάλιστα, βαθμό που ο Λεβέντης και ο "χαρίζω οικόπεδα, χαρίζω χρέη" μοιάζουν ως παρθένες της πολιτικής, σοβαρές πλέον επιλογές!

Σε κάθε περίπτωση είμαστε έτοιμοι να αποδείξουμε, για πολλοστή φορά, πως ουδεμία σχέση έχουμε με αυτούς που έχτισαν Παρθενώνες. Απλώς τυγχάνει να κατοικούμε στον ίδιο, ευλογημένο, τόπο, ανάξιοι ακόμη και αυτό να εκμεταλλευτούμε, καίγοντας τα δάση μας, βρωμίζοντας τους υγροτόπους μας, μολύνοντας, αυθαιρετώντας, καταπατώντας.

Αλλά τι να περιμένει κανείς από ένα λαό που έχει ως όνειρο ζωής να βολευτεί στο δημόσιο και να αποκτήσει θυγατέρες, που θα παραμείνουν αγάμητες εφ´ όρου ζωής για να μην απολέσουν την πατρική σύνταξη!

ΥΓ1. Ευτυχώς που τουλάχιστον επαναλειτούργησε η ΕΡΤ.

ΥΓ2. Θα μου πείτε πως υπερβάλω και πως δεν είναι όλοι έτσι και πως υπάρχουν και φωτεινές εξαιρέσεις. Να συμφωνήσω μαζί σας, κοιτάξτε όμως γύρω σας και θα διαπιστώσετε με λύπη πως η μεγάλη πλειοψηφία των συμπατριωτών μας συμπεριφέρεται όπως το περιγράφω (και είμαι και συγκρατημένος στους χαρακτηρισμούς μου). Ζούμε σε μια χώρα που ο λαός βρίσκεται πρωτίστως σε ηθική και δευτερευόντως σε οικονομική χρεωκοπία. Και το χειρότερο δείχνει να μην νοιάζεται και συμπεριφέρεται σα να μην συμβαίνει τίποτα.

ΥΓ3. Το φως, που διακρίνουμε στο βάθος του τούνελ δεν είναι αυτό της εξόδου, αλλά άλλης αμαξοστοιχίας, που κατευθύνεται ολοταχώς επάνω μας.

Το τελευταίο μήνυμα

Φίλοι μου, οι τελευταίες μου κουβέντες γι' απόψε (και πιθανότατα για πολύ καιρό):

Αν επιλεγεί το ΟΧΙ από την πλειοψηφία του λαού θα είναι κάτι απόλυτα σεβαστό και διδακτικό ταυτόχρονα. Όπου, εξ' άλλου, δεν πίπτει λόγος, πίπτει ράβδος. Θα πάρει ο λαός το μάθημά του με την μέθοδο του πόνου και όχι της λογικής. Η εμπειρική μάθηση αποτελεί μια κλασσική μέθοδο απόκτησης γνώσης, ιδίως όταν η μετάδοση της γνώσης δεν είναι εφικτή με την χρήση άλλων τεχνικών (λογική, επαγωγική κλπ).

Παρακαλώ μόνο, για τα όποια δεινά ακολουθήσουν, στην περίπτωση που επικρατήσει το ΟΧΙ, οι όποιες ευθύνες δεν θα πρέπει να αποδοθούν σε τρίτους, παρά μόνο σε όσους το επιλέξουν. Η αποποίηση ευθυνών δεν νομίζω να αρμόζει σε ελεύθερους πολίτες. Κάθε επιλογή, σε προσωπικό, επαγγελματικό και εθνικό επίπεδο σαφώς κι έχει κόστος. Και πρέπει να είμαστε αποφασισμένοι να το αναλάβουμε αν η επιλογή μας αποδειχθεί λανθασμένη.

Αν πάλι επικρατήσει το ΝΑΙ, γνωρίζουμε ότι η επόμενη περίοδος θα είναι μια πολύ δύσκολη και οδυνηρή περίοδος, χωρίς 100% εξασφαλισμένη επιτυχία, αλλά αυτό έχει γίνει ήδη συνείδηση σε όσους επιλέγουν το ΝΑΙ, οι οποίοι δεν πετούν στα ροζ σύννεφα των επιθυμιών τους.

Να τονίσω, επίσης, σε όσους ζουν στον δικό τους κόσμο του φανατισμού και της μισαλλοδοξίας, ότι αύριο διεξάγεται δημοψήφισμα και όχι πολιτικές εκλογές. Άρα με την ψήφο μας δεν τιμωρούμε τον Αντώνη, τον Βαγγέλη ή την Πιπίτσα, αλλά επιλέγουμε το μέλλον της ζωής μας, των παιδιών μας, και των επόμενων γενιών. Ένα μέλλον που είτε θα τοποθετηθεί στο σκληρό, απαιτητικό αλλά ασφαλές περιβάλλον της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ή σε ένα αβέβαιο και επικίνδυνο περιβάλλον μιας απροσδιόριστης θολής προσδοκίας.

Με αυτό το δημοψήφισμα δίδεται στους Έλληνες η ευκαιρία να γράψουν μια ακόμη μελανή σελίδα στην ιστορία τους, όπως το 1897 με την ήττα από την Τουρκία, το 1922 με την μικρασιατική καταστροφή και το 1945 με τον εμφύλιο. Η επιλογή του ΟΧΙ αύριο θα οδηγήσει αναπόφευκτα όχι μόνο σε οικονομική αλλά και σε εθνική καταστροφή. Δεν θα είναι όμως η πρώτη φορά που ο λαός μας επιλέγει κάτι τέτοιο.

Προσωπικά, εύχομαι πως δεν θα συμβεί... 

Από όσα διαβάζω και ακούω δεν ξέρω αν μπορώ και να το ελπίζω...

Καλά μυαλά πατριώτες...

Το πραγματικό δίλημμα

του Γ. Αναστασόπουλου

Λίγοι κατανούν πως το πρόβλημα μας δεν είναι το νόμισμα αλλά η νομισματική πολιτική, που διαμορφώνεται από τα συμφέροντα και τις νοοτροπίες, που αναπτύξαμε ως λαός μετά την μεταπολίτευση.

Για να επιτύχεις αναπτυξη θες λιγους φόρους, μικρό κράτος (για να αρκούν οι λίγοι φόροι), απελευθέρωση αγορών/επαγγελμάτων/εργασίας, κατάργηση εισφορών υπέρ τρίτων, κατάργηση προνομίων συντεχνιών, σύνθλιψη γραφειοκτρατίας και διαφθοράς και μια σειρά άλλων παρεμβάσεων που είναι αντίθετες με την τρέχουσα νοοτροπία κυβέρνησης, αντιπολίτευσης και λαού.

Αρα με δραχμή τίποτα δεν θα αλλάξει, θα χαθούν δε και κάποια πλεονεκτήματα που παρέχει το σκληρό νόμισμα (χαμηλό κόστος χρήματος, συγκράτηση πληθωρισμού, προστασία/στήριξη από ΕΚΤ κλπ).

Το δίλημμα "ΕΥΡΩ vs Δραχμή" είναι ψευτοδίλημμα. 

Στο ερώτημα που πρέπει πραγματικά να απαντήσει ο λαός είναι "Κρατισμός vs Οικονομία της Αγοράς", στο οποίο η μάζα των Ελλήνων απαντά, σήμερα,  με συντριπτικά ποσοστά υπέρ του πρώτου.

Κοινώς, είμαστε άξιοι της μοίρας μας...

O «Θεός της Ελλάδας» έχει αλλάξει υπηκοότητα

Με τα μέτρα που ετοιμάζονται να υπογράψουν η ύφεση θα χτυπήσει ταβάνι. Αντί ξαφνικού θανάτου θα έχουμε, απλά, αργό θάνατο...

Οι αιτίες δεν είναι πλέον κρυφές...Όλα γίνονται για να επιβιώσει το κράτος του δημοσίου και των ΔΕΚΟ, των πελατών του συστήματος δηλαδή, σε βάρος της αγοράς (του ιδιωτικού τομέα) ο οποίος τείνει συνεχώς συρρικνούμενος. Ακολουθούμε ουσιαστικά την ίδια γραμμή Γιωργάκη-Αντωνάκη-Μπένυ. Χωρίς την παραμικρή απόκλιση...Με τις ευλογίες των "θεσμών", των οποίων η ευθύνη είναι τεράστια, που ανέχονται αυτή την αυτοκαταστροφική, για την Ελλάδα, πολιτική.

Ο δε λαός σε πλήρη αφασία, παρακολουθεί την πορεία προς την καταστροφή, με σταυρωμένα τα χέρια, αδυνατώντας να σκεφτεί και να αντιδράσει. Προφανώς, ψεκασμένος με το αέριο του "ωχαδερφισμού". 

Οι λίγοι, που αντιλαμβάνονται τι συμβαίνει, την έχουν κάνει, ή την κάνουν, με ελαφρά πηδηματάκια για έξω. Έτσι, όμως, αυξάνεται η πυκνότητα των "βλαμμένων" επί του εναπομείνατος πληθυσμού (η πυκνότητα εκφράζει τη μάζα του υλικου που περιέχεται σε μία μονάδα όγκου, ρ=m/v). Και η κατάσταση γίνεται όλο και δυσκολότερο να γυρίσει. 

Για όσους δε, ελπίζουν σε έναν απο μηχανής Θεό, που θα σώσει την παρτίδα, ίσως απαγοητευθούν αν μάθουν πως ο «Θεός της Ελλάδας» δεν είναι πλέον εδώ. Μάλλον έχει απηυδήσει από τόσους αιώνες διχόνοιας, βλακείας και ανευθυνότητας κι έχει αλλάξει υπηκοότητα.

Competence vs Qualification Personnel Certification Programs

Example of Competence for Quality Management System Auditors (ISO 19011)

Technical note by Dr. George J. Anastasopoulos*

Personnel certification was, is and will remain a desirable asset for any modern professional. In order to achieve it, significant effort and expenses are usually invested. Many times candidates have to choose between a “competence-based” and a “qualification-based” certification program. And in most of the cases the latter is “easier” and “cheaper” to achieve. But is it actually worth it? What is the difference between Competence vs Qualification Personnel Certification Programs?

Competence, in ISO 19011:2011 standard, is defined as “the ability to apply knowledge and skills to achieve intended results”. Competence based certification means that the PCB is expected to examine candidate’s knowledge, skills, personal attributes and qualifications specific to the program and/or scope of certification. Qualification based certification is based on the applicant's education and qualifications, rather than on the basis of measurable competence. The following short dialog is catalytic to understand, in a few words, the difference between “competence” and “qualification”:

- “Do you know how to drive a car?”
- “I got trained and acquired the driving license but I am still not confident to drive a car.”
- “That means you have qualification, not competence.”

There are college drop-outs who are CEOs of Fortune 500 companies as they have competencies, not qualifications. Therefore, having both qualifications and competencies helps immensely but people can still excel through competencies rather than qualifications.

International Organization for Standardization (ISO), recognizing this fact, decided that the certification of persons, according to International Standard ISO 17024, should be based on the demonstration of...

Απαισιόδοξη προοπτική

Γιατί ο τόπος τούτος δεν έχει, σχεδόν, καμμία ελπίδα:

Ακόμη και αν για κάποια περίοδο υπάρξει συνετή κυβέρνηση, που θα μπορέσει να ανατάξει την οικονομία, σίγουρα θα βρεθεί στη συνέχεια ένας λαοπλάνος αγύρτης λαϊκιστής που θα τα υποσχεθεί όλα, θα πάρει την εξουσία και θα τα διαλύσει όλα. Και δεδομένου ότι η καταστροφή επιτυχγάνεται πολύ πιό γρήγορα από την ανάπτυξη, είναι προφανές πως η χώρα θα διέρχεται μια συνεχή κρίση...

Το"σχεδόν" της πρώτης φράσης αφορά σε δύο περιπτώσεις:
1. Την περίπτωση πεφωτισμένης δεσποτίας, που δεν έχει εφαρμογή σε μας* και
2. Την, από σπόντα, συμμετοχή σε μια πλήρως ομοσπονδιοποιημένη Ευρώπη, που θα μας βάλει τα 2 πόδια σε ένα παπούτσι, και θα μας κάνει "ανθρώπους" θέλουμε δεν θέλουμε, κάτι που όμως δεν προβλέπεται για το εγγύς μέλλον.

Άρα, μην περιμένετε πολλά από το μέλλον και εφοδιάστε τα παιδιά σας με τα απαραίτητα προσόντα για να ανταγωνιστούν και να διαπρέψουν στο εξωτερικό.

*Αυτός που ανακάλυψε το ποδήλατο δεν συνεπάγεται ότι είναι και ο καλύτερος ποδηλάτης...Το αυτό ισχύει και γι'αυτούς που ανακάλυψαν τη δημοκρατία (αν είμαστε οι ίδιοι και οι αυτοί, που σηκώνει άλλη, μεγάλη, κουβέντα)...

Ρίσκα και πραγματικότητες στην διαπραγμάτευση για το χρέος

Του Γιώργου Αναστασόπουλου*

Καλές οι επιθυμίες, και οι προεκλογικές στρατηγικές του καθενός πικραμένου, αλλά όποιος ξέρει από negotiation strategies, γνωρίζει πως για να διαπραγματευθείς επιτυχώς κάτι ιδιαίτερα σοβαρό πρέπει να δείξεις αποφασισμένος για όλα τα ενδεχόμενα, και να καταφέρεις να πείσεις το άλλο μέρος ότι όντως είσαι αποφασισμένος να πάρεις το ρίσκο των συνεπειών των πράξεών σου.

Οι κυβερνήσεις των τελευταίων 3 ετών το μόνο που διαπραγματευόταν, μέχρι τώρα, ήταν το πως να μην θιγούν τα συμφέροντα των συντεχνιών, ΔΕΚΟ και ΔΥ και το πως να ακυρωθούν ή να ελαττωθεί η ένταση των μεταρρυθμίσεων, αντικαθιστώντας τες με ισοδύναμα ύφεσης, ανεργίας, φόρων, χαρατσιών κι εντέχνων δημεύσεων καταθέσεων και περιουσιών.

Αν η Αξιωματική Αντιπολίτευση πράγματι σχεδιάζει μια συνολική και οριστική επαναδιαπραγμάτευση του χρέους και των όρων του, πρέπει να δείξει αποφασισμένη ότι αν χρειαστεί θα επιστρέψει ακόμη και στη δραχμή, προκαλώντας απρόβλεπτη αναστάτωση κι επιπτώσεις στο διεθνές χρηματοπιστωτικό σύστημα.

Μόνο που για να γίνει πιστευτή θα πρέπει να δείξει πως...