Χριστουγεννιάτικες Συγχορδίες

Αποτελεί πια κοινή διαπίστωση ότι η ζωή μας αλλάζει. Τίποτα δεν θα είναι το ίδιο όπως παλιά. Η κόπρος ξεχείλισε στους στάβλους του Αυγείου. Και όσοι πίστευαν ότι η κόπρος ήταν χρυσός καλούνται να αναθεωρήσουν τις απόψεις τους. Ή να αλλάξουν επάγγελμα…

Έχουμε ήδη ξεκινήσει μια νέα πορεία. Πολίτες τούτου του τόπου. Αγκομαχώντας, ασθμαίνοντας, βαρυγκωμώντας… Είναι αλήθεια, η μεταμόρφωση είναι επίπονη, όμως το σκουλήκι έχει ήδη αρχίσει να φουσκώνει μέσα στο κουκούλι…

…Και η άνοιξη είναι κοντά!

Δεν υπάρχουν πια περιθώρια για χαμένες ελπίδες. Αυτά τα Χριστούγεννα θα μείνουν για πάντα χαραγμένα στις μνήμες μας. Σαν τα τελευταία κάλπικα Χριστούγεννα της ζωής μας. Ακόμη και τα τριγωνάκια των παιδιών που ψάλλουν τα κάλαντα είναι πια κίβδηλα κι αυτά. Made in China. Αντέγραψαν το σχήμα, δεν ήταν και τόσο δύσκολο. Μα ψεύτισαν το κράμα. Ποτέ τους δεν έμαθαν, είναι αλήθεια, να ξεχωρίζουν τους ύμνους των αγγέλων. Πόσο λιγότερο μας κόστισαν; Ο ήχος τους είναι ρηχός, ψεύτικος.. Δεχθήκαμε να νοθεύσουμε ολόκληρη τη ζωή μας. Για τριάντα αργύρια. Προδώσαμε αρχές και αξίες αιώνων. Εκπορνεύσαμε την ψυχή μας, υποθηκεύσαμε το μέλλον μας. Όλη μας τη ζωή τη συμπιέσαμε για να χωρέσει σε μια τραπεζική θυρίδα… Και μόλις τα καταφέραμε, πετάξαμε το κλειδί στη θάλασσα.

Ένας στάβλος ήταν αρκετός για να γεννηθεί ένας Χριστός. Άφησε την πεντάστερη σουίτα του πολυτελούς μαιευτηρίου με τις μαρμάρινες επιστρώσεις – κάτι σαν μαυσωλείο – στην μονάκριβη κόρη της βασίλισσας Ηρωδιάδας, τη Σαλώμη. Ναι, στη πριγκίπισσα, με την ψυχή εταίρας, που αντάλλαζε ένα χορό της με το κεφάλι ενός αγίου. Μόνο που ήταν ο Χριστός του στάβλου που προσκύνησαν οι ψυχές των αμαρτωλών, ήταν το χέρι Του που έραναν με μύρο οι μετανοιωμένες πόρνες, ήταν ο Λόγος Του που τίμησαν όσοι του εμπιστεύθηκαν τις αμαρτίες τους στο μαρτύριο του Γολγοθά.

Ο Χριστός μας! Αυτός που γεννήθηκε στον στάβλο και μαρτύρησε στον σταυρό! Για να αναστηθεί, κατά τας γραφάς, σε τρείς μέρες!
Αλήθεια, με πόσο πόνο να τιμάται άραγε η ανάσταση ενός ολόκληρου λαού;