Στο τέλμα του κρατισμού

του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου[1]

"Η Ελλάδα έχει βιομηχανία αλλά βρίσκεται στην Βουλγαρία!"

Στις 26 Αυγούστου ένα ενδιαφέρον άρθρο[2] του διαδικτυακού Bloomberg ασχολήθηκε με την μετανάστευση Ελληνικών επιχειρήσεων στην Βουλγαρία. Σύμφωνα με τον συντάκτη του άρθρου, 2.000 και πλέον επιχειρήσεις ελληνικών συμφερόντων έχουν εγκατασταθεί ήδη στην Βουλγαρία εκ των οποίων το 40% μόλις φέτος! Το άρθρο προσεγγίζει το πολιτικό-οικονομικό σκηνικό που επικρατεί σήμερα στην Ελλάδα και διερευνά τους λόγους αυτής της επενδυτικής όσμωσης.

«Η λειτουργία μας στην Βουλγαρία κοστίζει πολύ λιγότερο από την Ελλάδα λόγω μειωμένων φόρων και μισθών. Επίσης, η φορολογική νομοθεσία στην Βουλγαρία είναι πολύ απλούστερη, ξεκάθαρη και κυρίως προβλέψιμη» αναφέρει ανώτατο διευθυντικό στέλεχος ελληνικής βιομηχανίας που λειτουργεί ήδη 5 εργοστάσια στην Βουλγαρία απασχολώντας 1000 εργαζομένους.

Το ότι η Βουλγαρία φορολογεί τις επιχειρήσεις με 10% είναι γνωστό. Είναι, επίσης, γνωστό το ότι προσφέρει φθηνό εργατικό δυναμικό. Αυτό όμως που πραγματικά εκπλήσσει είναι η επίτευξη ενός φορολογικού περιβάλλοντος, που είναι φιλικό προς τις επιχειρήσεις χωρίς να τους επιφυλάσσει δυσάρεστες εκπλήξεις! Αξίζουν συγχαρητήρια στην Βουλγαρική κυβέρνηση και τον λαό της, που μετά από δεκαετίες λειτουργίας σε καθεστώς, και νοοτροπίες, κομμουνιστικής κολεκτιβοποίησης, μπορούν πλέον να ανταγωνιστούν στα ίσα χώρες με μακρόχρονη λειτουργία της οικονομίας της αγοράς (υποτίθεται), όπως η Ελλάδα. Και αποτελεί όνειδος για μια χώρα σαν την Ελλάδα, που με τόση οικονομική βοήθεια και στήριξη από την δύση (από το μεταπολεμικό σχέδιο Μάρσαλ μέχρι τα απανωτά «πακέτα Ντελόρ») καταφέρνει να ευτελίζεται διεθνώς με το να μετατρέπεται όχι μόνο σε διεθνή επαίτη αλλά και σε παγκόσμιο παράδειγμα προς αποφυγήν.

Το ευτράπελο και ταυτόχρονα τραγικό είναι πως η πολιτική μας ηγεσία (ιδίως οι υπεύθυνοι του τριγώνου Οικονομία-Ανάπτυξη-Υποδομές) σπαζοκεφαλιάζουν για να βρουν την μαγική συνταγή της πολυπόθητης Ανάπτυξης, την ίδια στιγμή που εθελοτυφλώντας, αδυνατούν ή δεν επιθυμούν να κατανοήσουν τον απέραντο κρατισμό που διαποτίζει «μέχρι το κόκκαλο» το πολιτικό τους σκεπτικό, την εξάρτησή τους από τις κρατικοδίαιτες Λερναίες Ύδρες, που επί δεκαετίες οι ίδιοι εξέθρεψαν με απέραντη στοργή και φροντίδα, και την προσήλωσή τους σε ένα ξεπερασμένο κι αδιέξοδο οικονομικό μοντέλο Κεϋνσιανής έμπνευσης και φιλοσοφίας.

Θα ήταν χρήσιμο για τον Έλληνα Υπουργό Ανάπτυξης να μελετήσει τον όποιο αντίστοιχο Βουλγαρικό «Αναπτυξιακό Νόμο» που προσέλκυσε τις 2.000 Ελληνικές Επιχειρήσεις. Με έκπληξή του θα ανακαλύψει πως...

The Economis of Theft, or the Non-Existence of the Ruling Class

Απόσπασμα από το σύγγραμμα "The Machinery of Freedom"

του David Friedman
Professor, Santa Clara University, School of Law

It could probably be shown by facts and figures that there is no distinctly American criminal class except Congress.
MARK TWAIN

Consider a free-market society in which theft does not exist. Suppose that some change, social, technological, or whatever, suddenly makes theft possible. What is the overall effect? One might suppose that it would be simply a transfer of the amount stolen from one group of people to another; the victims become poorer and the thieves richer by the same amount. This is not true.

People enter the profession of theft, like any other profession, until their numbers are sufficient to drive down the return from theft to the point where it is no more attractive than other professions available to them. Thieves end up working a normal eight-hour night and receive the same salary as other workers with the same talents employed elsewhere (allowing, of course, for such special business expenses as legal fees and time lost while imprisoned). The 'marginal' thief—the man who finds it just barely in his interest to be a thief and would go straight if the returns of theft were just a little lower—is better off only to the extent that the added demand for his particular talents caused by the opening of opportunities in theft has slightly raised the salary those talents can command. The nonmarginal thief— the man who happens to be better suited to theft or less suited to honest employment than most other thieves or potential thieves—benefits somewhat more, but even for him the benefit is only a part of his income, since he could be spending the same effort earning somewhat less in a different profession.

Meanwhile,...

To μικρό μαύρο ψάρι

The Little Black Fish; painting by: Farshid Mesqali

Το Μικρό Μαύρο Ψάρι είναι ένα πολύ γνωστό παιδικό βιβλίο που γράφτηκε το 1968 από τον Samad Behrangi .

Η ιστορία ξετυλίγεται μέσα από τη φωνή ενός γέρικου ψαριού που την διηγείται στα 12.000 παιδιά και τα εγγόνια του. Περιγράφει το ταξίδι ενός μικρού μαύρου ψαριού που αφήνει την ασφάλεια της λιμνούλας του για να ανακαλύψει στον κόσμο. Η διαδρομή του μικρού ψαριού το οδηγεί προς έναν καταρράκτη και κατά μήκος του ποταμού προς τη θάλασσα. Στο δρόμο συναντά αρκετούς ενδιαφέροντες χαρακτήρες. Με σοφία, θάρρος και αυτοθυσία το ψαράκι ταξιδεύει πολύ μακρυά, καταφέρνοντας να φτάσει ακόμη μέχρι και την θάλασσα.

Το παραμύθι θεωρείται ότι είναι μια πολιτική αλληγορία, και είχε απαγορευτεί σε χώρες με ολοκληρωτικά καθεστώτα.

Ακολουθεί το πλήρες κείμενο, στα Αγγλικά:...

Κάτω τα χέρια από την ΕΡΤ!

Πρόταση: 

α) Άμεση κατάργηση τέλους ΕΡΤ και όποιας άμεσης ή έμμεσης κρατικής επιχορήγησης. 

β) Οι μετοχές και το management παραχωρούνται στους εργαζόμενους.

γ) Κατάργηση των προνομίων περί συχνοτήτων και "πιλοτικών" εκπομπών της ΕΡΤ

δ) Για τις παραμεθόριες και ορεινές περιοχές που δεν έχουν σήμα, το κράτος προκηρύσσει ανοικτό διαγωνισμό τοποθέτησης και συντήρησης αναμεταδοτών ψηφιακού σήματος (κατά το προηγούμενο των άγονων γραμμών) με την υποχρέωση αναμετάδοσης όλων των καναλιών που έχουν άδεια εθνικής εκπομπής.

Μετά η νέα διοίκηση της ΕΡΤ ας ανοίξει κι άλλα προγράμματα-κανάλια και ας προσλάβει κι άλλους εργαζόμενους με ταυτόχρονη αύξηση μισθών, επιδομάτων και bonus κατά το δοκούν.

Μη "καθώς πρέπει" λόγος

H Κοίμηση της Θεοτόκου, ψηφιδωτό από τη Μονή της Χώρας στην Κωνσταντινούπολη

του Γ. Ι. Αναστασόπουλου

Σε μια χώρα "τσουρουφλισμένη" από την κρίση, με καταρρακωμένο κύρος και "τσαλακωμένη" υπερηφάνεια, βρισκόμαστε ενίοτε σε στιγμές που αναζητώντας "τη λύση" συναντιόμαστε με τις ρίζες μας.

Παραμονή δεκαπενταύγουστου χθες και βρέθηκα, όπως η πλειοψηφία των συμπατριωτών μας, σε ένα από τα γραφικά χωριά μας, που γιορτάζουν την άγια μέρα της Κοιμήσεως της Θεοτόκου. Όλο το χωριό μαζί με επισκέπτες και καλεσμένους μαζεύτηκε στην κεντρική πλατεία συμμετέχοντας σε ένα παραδοσιακό πανηγύρι, όπου τον πένθιμο ρυθμό της μπάντας που συνόδευε την λιτανεία διαδέχθηκαν οι δημοτικοί χοροί, τον αργό χτύπο της καμπάνας ο χαρμόσυνος "αναστάσιμος", την κατάνυξη του εσπερινού το κέφι του γλεντιού, τ' αρώματα απ' το λιβάνι και το κερί η τσίκνα απ' τα σουβλιστά αρνιά και το ρετσίνι απ' το κρασί.

Εικόνες, ακούσματα, συναισθήματα, γεύσεις κι αρώματα ανακατωμένα όλα στον ίδιο χώρο και χρόνο, σε μια τελετουργική ατμόσφαιρα διονυσιακής τελετής, σαν να σταμάτησε ο χρόνος μερικές χιλιάδες χρόνια πριν και να κατεβήκανε από το διπλανό βουνό οι Πάνες και οι Υάδες να γιορτάσουν μαζί με τους θνητούς την ανάσταση του Διονύσου, του θεού με τις δύο ταυτότητες, του "συμβόλου" που έπαιζε το ρόλο της πύλης ανάμεσα σε διαφορετικά βασίλεια και κόσμους εμπειρίας. Τούτη η μετάβαση στην επικίνδυνη, σκιώδη σφαίρα του κάτω κόσμου, του χάους και του θανάτου και η διαδοχή της από την ενθουσιαστική μορφή της χαράς της ζωής, της ξεγνοιασιάς της αμπέλου, που αποτελούν βασικό θέμα στη διονυσιακή λατρεία, ένοιωσα χθες να ξαναζούν, δίνοντας εξήγηση στα εκ πρώτης όψεως παράλογα αισθήματα χαρμολύπης, που χαρακτήριζαν τις τόσο έντονες μεταπτώσεις συμπεριφορών και συναισθημάτων των πανηγυριστών.

Ήταν πραγματικά υπερβατική η εικόνα των νέων παιδιών του χωριού να χορεύουν ντυμένα στις παραδοσιακές στολές τους αρχέγονους μελωδικούς ρυθμούς, μπροστά στην σημαιοστολισμένη με γαλανόλευκες και δικέφαλους εκκλησιά, που συμβολικά εκείνη τη στιγμή φιλοξενούσε το αιθέριο σώμα της αποβιώσασας Παναγιάς, αναμένοντας την σε τρεις μέρες αγία ανάληψή της.

Και ήταν πράγματι υπέροχο να βιώνει κανείς τις παραδόσεις και την ιστορία χιλιάδων ετών ενός λαού να συμπυκνώνονται αναμεμιγμένες σε ένα παραδοσιακό πανηγύρι λίγων ωρών.  Και ταυτόχρονα ήταν τόσο ελπιδοφόρο να νιώθεις πως τούτος ο λαός, σε πείσμα των καιρών, καταφέρνει να επιβιώνει κωδικοποιώντας το παρελθόν του σε κώδικες και συμπεριφορές που υπερβαίνουν θρησκείες και εξουσίες, κατανικώντας έτσι τον ίδιο τον χρόνο και τον θάνατο.

Ο κύκλος της ζωής, του θανάτου και της ανάστασης είναι η μοίρα τούτου του λαού. Την διδάχθηκε από την Περσεφόνη και τον Διόνυσο την ξαναθυμήθηκε με τον Χριστό και την Παναγιά, την ζει και την ξαναζεί για αιώνες τώρα, σαν τον αρχαίο Φοίνικα. Είναι κωδικοποιημένη στο DNA του, κάτι σαν ευχή και κατάρα, ενός λαού ταγμένου να κρατά τα κλειδιά δύο κόσμων, καταδικασμένου να ζει και να πεθαίνει για να αναστηθεί και να ξαναζεί το μαρτύριο του Σίσυφου που υπερνικώντας τον Άδη έχασε -για πάντα- το προνόμιο της ανάπαυσης του θανάτου.

Αλλόκοτα πράγματα θα μου πείτε, ακατανόητα και υπερφυσικά...μηνύματα γεμάτα αντιφάσεις, σαν την υπερβατική λογική του χθεσινού εορτασμού...Αλλά αυτοί είμαστε...Αυτός είναι ο λαός μας...Λέτε ο Διόνυσος κι η Παναγιά να μας κοιτάζουν, παρέα, από μια γωνιά του Παραδείσου και να ξεκαρδίζονται;

ΤΟ ΤΡΙΤΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

(Από την ποιητική συλλογή του Γ. Ι. Αναστασόπουλου "Τα Δεκατέσσερα Παραμύθια")

Είκοσι οκτώ ακτίνες άγγιξαν μια
Μορφή ντυμένη στης νύχτας τα αρώματα
Μία για κάθε ανατολή
Και μία για κάθε δύση, οδηγώντας την σε δρόμους
Ανεξερεύνητους από καθημερινές αξίες
Δρόμους γεμάτους φανάρια και μέσα σε κάθε φανάρι
Το λιγοστό φως ερχόταν από αστέρια κουρασμένα
Φυλακισμένα χωρίς να γνωρίζουν
Ότι ο ουρανός τους είναι πλαστός
Και το σύμπαν τους τόσο μικρό και επίπεδο
Δισδιάστατη πλάνη όταν υπάρχει η Τρίτη
Αυτή που ορίζει του χώρου τα σύνορα
Και τις διαστάσεις του απείρου
Εκεί που την πρώτη μέρα
H μορφή συνάντησε τους αγγέλους για να
Χορέψουν χορούς διονυσιακούς χωρίς δεσμά
Συμβατικής εξάρτησης για δεκατέσσερις μέρες
Ευτυχίας, αντανακλώντας από κύματα σ’ αστέρια
Και από κει σε κάστρα
Ενετικά και Τεχνολογίας εφευρήματα
Επικοινωνίας, μέγιστη δύναμη και
Ψυχών αγαλίασμα και πνεύματος πρόκληση που γεννά
Ηδονή ζωής τρομακτική ορίζοντας το
Τέλος του άπειρου σύμπαντος ώστε η
Μορφή να μην κινδυνεύει να χαθεί και τα
Αστέρια να βρίσκουν τον δρόμο τους όταν οι
Άγγελοι φύγουν
Μεθυσμένοι από την ζωή που δεν έζησαν
Ταγμένοι προστάτες θνητών που ζηλεύουν
Για να φυλάξουν ξανά τις πύλες ενός
Παραδείσου από τον οποίο όμως λείπει ο
Καρπός της γνώσης οι Θεοί και οι Άνθρωποι.

Με αρκετή δόση χιούμορ ο νέος αγορανομικός κώδικας!

Δήλωση του υπευθύνου του Πολιτικού Τομέα Ανάπτυξης της Δημοκρατικής Συμμαχίας κ. Γ. Αναστασόπουλου σχετικά με την τεθείσα υπό δημόσια διαβούλευση νέα αγορανομική νομοθεσία: 

Μνημείο κρατισμού και συνονθύλευμα απολιθωμένων γραφειοκρατικών αντιλήψεων αποτελεί ο νέος(;) Αγορανομικός Κώδικας που έθεσε σε δημόσια διαβούλευση το Υπουργείο Ανάπτυξης, Ανταγωνιστικότητας και Ναυτιλίας.

Μια απλή του ανάγνωση αρκεί για να κατανοήσει κανείς γιατί η Ελλάς παραμένει μια τριτοκοσμική χώρα, που διαβιεί κάπου μεταξύ 19ου και 20ου αιώνα. Το προτεινόμενο νομοσχέδιο βρίθει αναχρονιστικών διατάξεων, συντεχνιακών προστατευτισμών, γλαφυρών ρυθμίσεων και αγοραφοβικών νοοτροπιών, που αποτελούν χαρακτηριστικά ενός βαθύτατα συντηρητικού και αρτηριοσκληρωτικού κράτους.

Σταχυολογούμε μερικά μόνο δείγματα από τα «απολιθώματα» των αγορανομικών διατάξεων που εισάγει ο νέος νόμος του ΠΑΣΟΚ:

Ενδεικτικά, η νομοθεσία προσδιορίζει με μαθηματική ακρίβεια τις επιτρεπόμενες συγκεκριμένες συσκευασίες οίνου (Σας απαγορεύει για παράδειγμα να καινοτομήσετε συσκευάζοντας αφρώδη οίνο σε συσκευασία των 1000ml, πρέπει υποχρεωτικά να διαλέξετε συσκευασία 750 ή 1500ml)!!!

Επίσης, η συσκευασία της μαστίχας επιτρέπεται μόνο μέσα στα όρια του Νομού Χίου, προφανώς διότι η υπόλοιπη Ελλάδα δεν διαθέτει την κατάλληλη τεχνολογία ή τεχνογνωσία!

Σε άλλη διάταξη προσδιορίζεται με ακρίβεια γραμμαρίου μέχρι και το βάρος της συσκευασίας του καφέ! Για τα υπόλοιπα τρόφιμα το κράτος περιέργως δεν επιδεικνύει την αντίστοιχη ευαισθησία!

Απαγορεύει, επίσης, την λιανική πώληση μελιού σε...