του
Γεωργίου Αναστασόπουλου*
Είναι πραγματικά πολύ πιο πιθανό ν’ αλλάξει κανείς πουκάμισο παρά προφορά! Ιδίως όταν αναγνωρίζει πως η πραμάτεια του στο παζάρι δεν πουλιέται και πως οι πελάτες προτιμούν την άλλη, την πιο ευκολοχώνευτη συνταγή! Ο λαϊκισμός είναι ένας εύκολος δρόμος, πόσο μάλλον όταν κανείς δεν διαθέτει τις αξίες, την υπομονή και το θάρρος να τον αρνηθεί. Να πάει κόντρα στο ρεύμα. Να χαράξει τον δικό του δρόμο. Να κάνει την δική του, μικρή ή μεγάλη επανάσταση!
Ο φόβος, αποτελεί κακό σύμβουλο. Κι ο νους έχει την συνήθεια να σχεδιάζει με βάση το παρελθόν. Να προεκτείνει τις υφιστάμενες εμπειρίες του προσπαθώντας να ερμηνεύσει το παρόν και να προβλέψει το μέλλον. Γι αυτό η καινοτομία είναι δύσκολη. Διότι απαιτεί να πάει κανείς κόντρα στο ρεύμα. Απαιτεί όχι μόνο να φύγεις από το κοπάδι αλλά να πάψεις να σκέφτεσαι σαν το κοπάδι. Επαναστατικός ανασχεδιασμός προκύπτει μόνο μέσω της ανατρεπτικής αλλαγής τρόπου σκέψης και προσέγγισης της πραγματικότητας. Το ρίσκο είναι μεγάλο, αλλά τα οφέλη θεαματικά.
Οι ιδεολογικές αρχές αποτελούν την ηθική της πολιτικής. Πολιτικοί σχηματισμοί χωρίς ξεκάθαρες αρχές και ιδεολογία είναι καταδικασμένοι, αργά ή γρήγορα, σε εκφυλισμό. Ο πολιτικός λόγος οφείλει, με συνέπεια, να εκφράζει την καθαρότητα των πολιτικών αρχών. Οι πολιτικάντικες ντρίπλες και το «χάιδεμα των αυτιών» των εκάστοτε ακροατηρίων, δεν αποτελούν αναπόφευκτες κινήσεις «προσαρμογής» στρατηγικής και πολιτικού «ρεαλισμού», όπως αρέσκονται να αυτοχαρακτηρίζονται, αλλά...