Θέλουμε τη νέα Ελλάδα

Η επιφυλλίδα του Ατίθασου

Οι συντεχνίες, τα κατεστημένα, οι αργόμισθοι συνδικαληστές, το κατέβασμα των διακοπτών, το κλείσιμο των δρόμων, τα ξεβρακώματα των Σταμουλοκολλάδων, οι καταλήψεις, οι μολότωφ, η επιβράβευση της ήσσονος προσπάθειας, το θράσος και ο φασιμός του κάθε αλήτη, η θεοποίηση του κράτους, η καταρράκωση θεσμών και αξιών, η γελοιοποίηση της ιδέας του Έθνους, η αποθέωση της λαμογιάς, η αποδιοργάνωση και ο ευτελισμός των Ενόπλων Δυνάμεων και των Σωμάτων Ασφαλείας και άλλα πολλά φαινόμενα της Εθνικής μας κατάπτωσης έχουν υπαίτιο με ονοματεπώνυμο.

Είναι το ΠΑΣΟΚ των δεκαετιών '80-'90.
Είναι η πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.

20 χρόνια ΠΑΣΟΚ ήσαν αρκετά να γυρίσουν την Ελλάδα 50 χρόνια πίσω.
20 χρόνια ΠΑΣΟΚ ήσαν αρκετά να αλλοιώσουν τις αξίες ενός ολόκληρου λαού.
20 χρόνια ΠΑΣΟΚ ήσαν αρκετά να μας οδηγήσουν σε ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ μα κυρίως σε ΗΘΙΚΗ χρεοκοπία.

Οι κυβερνήσεις ΝΔ (πλην της περιόδου Μητσοτάκη '90-'93 ο οποίος λοιδορήθηκε ασύστολα από το κρατικιστικό κατεστημένο επιχειρηματιών, συμφερόντων και λοιπών κηφήνων) ακολούθησαν την "ασφαλή" πεπατημένη ΠΑΣΟΚ: Άτολμες, άνευρες, συμβιβασμένες...

Η χώρα χρειάζεται μια νέα αρχή.
Η χώρα χρειάζεται...συνέχεια στο Blog Atithasos

Κακά τα ψέματα.

Οι δύσκολοι λεκέδες θέλουν στεγνό καθάρισμα....

Που δεν έχουν δίκιο οι μεταφορείς

Η (υπερ)αξία μια εταιρείας μεταφορικού έργου δεν (πρέπει να) προκύπτει από τις μονοπωλικά ελεγχόμενες άδειες που έχει στην κατοχή της αλλά από τον τζίρο της, την κερδοφορία της, (δηλ. τα οικονομικά της αποτελέσματα), το πελατολόγιό της, την φήμη της και την ποιότητα των υπηρεσιών της.

Απελευθέρωση των οδικών μεταφορών

Η θέση του "Forum για την Ελλάδα" σχετικά με την απελευθέρωση των οδικών μεταφορών:
http://www.forumgreece.gr/?view=news

Παράθυρο στην Ελπίδα

Συνέντευξη του Γ. Ι. Αναστασόπουλου* στο VETO της Κυριακής 25 Ιουλίου 20010, στον πολιτικό συντάκτη Κώστα Παπαχλιμίντζο.

VETO: Ποιες είναι οι πρώτες πρωτοβουλίες που θα αναλάβει το «Forum για την Ελλάδα»;

ΓΑ: Το “Forum για την Ελλάδα” αποτελεί σημείο συνάντησης των δημιουργικών δυνάμεων, των ελεύθερα σκεπτόμενων ανθρώπων της σύγχρονης Ελλάδας, οι οποίοι με την ανταλλαγή ιδεών, με την παραγωγή συγκεκριμένων προτάσεων και αποτελεσματικών λύσεων, με την ανάληψη πρωτοβουλιών αποσκοπούν στην εθνική κινητοποίηση για την αλλαγή και τον εκσυγχρονισμό, στη δημιουργία μιας νέας προσέγγισης για το μέλλον της χώρας.
Στο πλαίσιο αυτό σχεδιάζουμε μια σειρά δράσεων θετικού πολιτικού ακτιβισμού. Πρακτικά αυτό σημαίνει ότι το Forum δεν μένει μόνο στη θεωρία και στον προβληματισμό. Παρεμβαίνει δυναμικά και αναλαμβάνει δράσεις σε καίριους τομείς όπως, για παράδειγμα, το περιβάλλον και οι ευπαθείς κοινωνικές ομάδες, χωρίς αναστολές ή προκαταλήψεις. Παρεμβαίνει και δρα με περιεχόμενο και ουσία κι όχι για να δημιουργούνται εντυπώσεις.
Θετικός πολιτικός ακτιβισμός σημαίνει ότι είσαι ενεργός μαζί με τους πολίτες, μαζί με την κοινωνία –εκεί που ζει και αναπνέει η πραγματική ζωή, η αληθινή οικονομία– για να ακούσεις και να προτείνεις, για να παρέμβεις και να δώσεις λύσεις.

VETO: Από πότε γνωρίζεστε με την κυρία Μπακογιάννη; Πως σας έπεισε να συμμετάσχετε στο νέο της εγχείρημα;

ΓΑ: Ως ελεύθερος και σκεπτόμενος άνθρωπος μα και ως γονιός, δε σας κρύβω, ότι αγωνιώ για το παρόν και για το μέλλον της πατρίδας μας. Μια από τις, λιγοστές, "θετικές" επιπτώσεις της κρίσης που διανύει η χώρα μας είναι πως συνειδητοποιούμε ότι δεν μπορούμε πλέον να ανεχόμαστε τις απόψεις, τις νοοτροπίες και τις συμπεριφορές που μας οδήγησαν σε αυτό ακριβώς το σημείο. Γι’ αυτό και η συμμετοχή μου στο «Forum για την Ελλάδα» αποτελεί για μένα την μοναδική ευκαιρία για να υπηρετήσω, από τη μία, τις φιλελεύθερες αρχές, που είναι και οι μόνες, που μπορούν να προσδώσουν προοπτική για μία καλύτερη Ελλάδα. Από την άλλη βρίσκω πως το Forum ανοίγει ένα παράθυρο στην ελπίδα. Δίνει μια διέξοδο διαφυγής από το τέλμα της αδιαφορίας και την μιζέρια της ηττοπάθειας στις οποίες φαίνεται πως έχουμε εθιστεί ως λαός. Σας διαβεβαιώνω λοιπόν ότι δε χρειάστηκε ιδιαίτερη προσπάθεια για να πεισθώ για την συμμετοχή μου στο Forum από την κα Μπακογιάννη, με την οποία, άλλωστε, δεν διατηρώ κάποια μακροχρόνια προσωπική γνωριμία.

VETO: Η Ντόρα Μπακογιάννη έχει διατελέσει δήμαρχος Αθηναίων και υπουργός σε δύο διαφορετικές κυβερνήσεις (Μητσοτάκη και Καραμανλή). Μπορεί να συμβολίσει την ανανέωση στην πολιτική ζωή του τόπου;

ΓΑ: Επιτρέψτε μου να μην παρακολουθήσω αυτή τη λογική. Οι γενικεύσεις και οι αφορεσμοί αποτελούν πυλώνες του λαϊκισμού. Πιστεύω πως η ανανέωση δεν αποκλείει την εμπειρία και το νεαρό της ηλικίας δεν αποτελεί αυτόματα εγγύηση ανανέωσης. Υπάρχουν άτομα νεαρής ηλικίας με άκρως συντηρητικές και οπισθοδρομικές αντιλήψεις και μεγαλύτερης ηλικίας με ιδιαίτερα νεωτεριστικές και πρωτότυπες ιδέες. Μείζον ζητούμενο, σε αυτή την κρίσιμη περίοδο για τη χώρα μας, είναι οι φρέσκιες ιδέες και οι συνεπείς απόψεις, που θα ανανεώσουν και θα επαναφέρουν κλίμα εμπιστοσύνης στο πολιτικό σκηνικό. Η κ. Μπακογιάννη είναι μία πολιτικός με κυβερνητική εμπειρία – και αυτό θα πρέπει να καταχωρηθεί στα θετικά της – που έχει ταυτόχρονα αποδείξει ότι είναι συνεπής στις ιδέες της, απορρίπτει το λαϊκισμό και έχει το απαιτούμενο σθένος, ώστε να αναλαμβάνει τις ευθύνες της. Τα χαρακτηριστικά αυτά δίνουν την εικόνα μίας αξιόπιστης πολιτικού, με όραμα και θέληση. Μιας πολιτικού που μπορεί πραγματικά να προσφέρει στον τόπο.

VETO: Έχοντας συμμετάσχει σε νευραλγικές θέσεις στον κυβερνητικό μηχανισμό, θα βάζατε συνολικά θετικό ή αρνητικό πρόσημο στη διακυβέρνηση του τόπου από τη ΝΔ από το 2004 ως το 2009;

ΓΑ: Η ευθύνη των κυβερνήσεων ΝΔ της περιόδου 2004-2007 δεν έγκειται τόσο στα όσα έπραξε, αλλά στα όσα δεν έπραξε. Βεβαίως, η πλήρης ισοπέδωση και η αποκλειστική επίρριψη ευθυνών για τη σημερινή κατάσταση στις κυβερνήσεις της τελευταίας πενταετίας είναι και υπερβολική και άδικη. Η αλήθεια είναι ότι το πρόσημο στην αξιολόγηση το έδωσε ο ελληνικός λαός – και ήταν αρνητικό, όπως γνωρίζουμε.

VETO: Εφόσον το «Forum για την Ελλάδα» μετεξελιχθεί σε πολιτικό κόμμα, εσείς θα συμμετάσχετε;

ΓΑ: Πρέπει να διευκρινίσω πως το Forum και το πιθανό κόμμα της κας Μπακογιάννη δεν ταυτίζονται. Το ένα είναι ανεξάρτητο το ένα από το άλλο. Το Φόρουμ δημιουργείται για να δοθεί η μάχη των ιδεών, να υπάρξει ζύμωση, σύνθεση κλπ. Θα υπάρχει είτε δημιουργηθεί κόμμα από την κα Μπακογιάννη είτε όχι. Και δεν σημαίνει ότι όσοι συμβάλλουν σε αυτό το διάλογο ιδεών γίνονται και μέλη ενός νέου κόμματος. Απευθυνόμαστε στους πολίτες που έχουν ανησυχίες και αναζητούν ένα ελεύθερο βήμα να τις εκφράσουν, ανεξάρτητα από τις κομματικές ή τις πολιτικές τους πεποιθήσεις. Αν με ρωτάτε όταν η Μπακογιάννη προχωρήσει σε άλλες πολιτικές πρωτοβουλίες όπως η ίδρυση πολιτικού φορέα αν προσωπικά θα συμμετάσχω σε αυτό τότε σας απαντώ ναι.

VETO: Η Ντόρα Μπακογιάννη και ο Αντώνης Σαμαράς είναι πολιτικοί της ίδιας γενιάς, «ανδρώθηκαν» πολιτικά μέσα στη ΝΔ, διακηρύσσουν και οι δύο την πίστη τους στον κοινωνικό φιλελευθερισμό. Σε τι διαφέρουν τελικά;

ΓΑ: Δεν έχει σημασία το τι διακηρύσσει κανείς, αλλά το τι πράττει τελικά. Πρόσφατα παραδείγματα αποτελούν το μνημόνιο και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Έχουμε καθυστερήσει, εδώ και δεκαετίες, με τραγικές συνέπειες, τόσο τις απαιτούμενες μεταρρυθμίσεις στην οικονομία όσο και την αναμόρφωση του ασφαλιστικού συστήματος.
Ο κος Σαμαράς με την στάση του στις δύο αυτές ψηφοφορίες επέλεξε τον εύκολο δρόμο του λαϊκισμού και του βραχυπρόθεσμου μικροκομματικού οφέλους.
Αντίθετα, η υπερψήφιση τόσο του μνημονίου όσο και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου αποδεικνύει έμπρακτα πως η κα Μπακογιάννη δεν λαμβάνει τις αποφάσεις της με βάση την παραδοσιακή ξεπερασμένη παλαιοκομματική λογική αλλά με βάση αυτό που η συνείδησή της ορίζει ως κοινό συμφέρον. Σίγουρα, η απόφασή της δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως δημοφιλής και σαφώς κινείται εκτός κάθε λογικής λαϊκισμού.
Επέδειξε, όμως για άλλη μια φορά, μια σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική συμπεριφορά. Αλλά αυτό δεν είναι πια το ζητούμενο από τους πολιτικούς μας;

-------------------------
* Ο Γεώργιος Αναστασόπουλος είναι ο Διευθύνων Σύμβουλος του "Φόρουμ για την Ελλάδα"

Οἱ λύκοι

Λόγια καυστικά, πρωτοποριακά, επίκαιρα σήμερα όσο ποτέ. Ογδόντα οκτώ χρόνια πριν, ο Κωστής Παλαμάς, έγραψε το ακόλουθο ποίημα για τη μικρασιατική καταστροφή. Τολμηρός ριζοσπάστης με ξεκάθαρη και θαρραλέα σκέψη, όπως αρμόζει σε κάθε αληθινό πνευματικό ηγέτη που δεν κρύβεται πίσω από ιδεοληψίες αναμένοντας τις επιδοτήσεις του ΥΠΠΟ. Δεν ήταν τυχαία η κοσμοπλημμύρα στην κηδεία του την περίοδο της κατοχής.  Πόσοι σημερινοί πνευματικοί ηγέτες (αν υπάρχουν) θα μπορούσαν να ελπίζουν σε μια αντίστοιχη τιμή;

Οἱ λύκοι

Βοσκοί, στὴ μάντρα τῆς Πολιτείας οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
Στὰ ὅπλα, Ἀκρῖτες! Μακριὰ καὶ οἱ φαῦλοι καὶ οἱ περιττοί,
καλαμαρᾶδες καὶ δημοκόποι καὶ μπολσεβίκοι,
γιὰ λόγους ἄδειους ἢ γιὰ τοῦ ὀλέθρου τὰ ἔργα βαλτοί.

(Ἀπ᾿ τῆς μαυρίλας τῆς ἀραχνίλας τὴν ἀποθήκη
σὲ σκονισμένα γυαλιὰ κλεισμένο, παλιὸ κρασί,
τῶν ἑκατό σου χρονῶν ἀνοίγω τὸ ἀρχοντιλίκι
στοῦ ἡλιοῦ τὸ φέγγος, τί σὲ προσμένουν οἱ δυνατοὶ

ξανὰ σὰν πάντα καὶ γιὰ τὴ μάχη καὶ γιὰ τὴ νίκη
νὰ τοὺς φτερώσεις τὸ πάτημά τους ὅπου πατεῖ.
Σ᾿ ἐμὲ -κελλάρης λυράρης εἶμαι,- σ᾿ ἐμένα ἀνήκει
νὰ τὸ κεράσω στὰ νέα ποτήρια τὸ ἀρχαῖο πιοτί).

Βοσκοὶ καὶ σκύλοι, λῶβα καὶ ψώρα. Τ᾿ ἀρνιά; Μουζίκοι.
Ὁ λαός; Ὄνομα. Σκλάβος πλέμπας δούλα κ᾿ ἡ ὀργή,
Δίκη ἀπὸ πάνω θεία τῶν ἀστόχαστων καταδίκη
καὶ λογαριάζει καὶ ξεπλερώνει ὅσο ἂν ἀργεῖ.

Τραγουδημένη κλεφτουριά, Γένος, ἁρματολίκι,
τὰ ξεγραμμένα καὶ τὰ τριμμένα ψέματα, ἀχνοί,
Ἰδέα βυζάχτρα τῶν τετρακόσιων χρόνων, ἡ φρίκη
τώρα, τὸ μάθημα τῶν Ἑλλήνων ὡς χτές, ἐσὺ

τοῦ ραγιᾶ μάνα βιβλικό, πλάσμα ὀρφικό, Εὐρυδίκη,
τοῦ πανελλήνιου μεγαλονείρου χρυσοπηγή,
μᾶς τὸν καθρέφτιζες μέσ᾿ στῆς Πόλης τὸ βασιλίκι
τὸν ξυπνημένο Μαρμαρωμένο, κυνηγητὴ

τοῦ Ἰσλάμ. Ἡ Θρᾴκη προικιό του, ὢ δόξα! Καὶ ἀπανωπροίκι
μιὰ Ἑλλάδα πάλε στὴν τουρκεμένην Ἀνατολή,
τῆς Ἰωνίας γλυκοξημέρωμα.... Οἱ λύκοι! Οἱ λύκοι!
κ᾿ οἱ βοσκοὶ ἀνάξιοι, λύκοι καὶ οἱ σκύλοι κ᾿ οἱ ἀντρεῖοι δειλοί.

Στῆς Πολιτείας τὴ μάντρα οἱ λύκοι! Παντοῦ εἶναι λύκοι!
Ξανὰ στὰ Τάρταρα ἴσκιος, τοῦ ψάλτη λατρεία κ᾿ ἐσύ.
Ψόφια ὅλη ἡ στάνη. Φέρτε νὰ πιοῦμε, κούφιο νταηλίκι,
γιὰ τὸ ἀποκάρωμα ποὺ μᾶς πρέπει, κι ὅποιο κρασί.

Κωστής Παλαμάς, 1922

Συνέπεια και Ειλικρίνεια για τη Νέα Ελλάδα

Συνέντευξη του Γεωργίου Αναστασόπουλου* στο ΒΗΜΑ της Κυριακής:

ΒτΚ: Γιατί πιστεύετε ότι η Ντόρα Μπακογιάννη μπορεί να υπηρετήσει καλύτερα τις αρχές της ελεύθερης οικονομίας από ότι ένα μεγάλο κόμμα όπως η ΝΔ;

ΓΑ: Η τήρηση των αρχών της αγοράς δεν είναι υπόθεση μικρών ή μεγάλων κομμάτων. Είναι ακριβώς όπως αναφέρετε στην ερώτηση σας υπόθεση αρχών. Αποτελεί μάλιστα ιδιαίτερα ενδιαφέρον το γεγονός πως οι καταστροφολογικές αναφορές στις υποτιθέμενες "αδυναμίες" των αρχών της οικονομίας της αγοράς βρίσκουν γονιμότατο έδαφος και ανθίζουν τις τελευταίες δεκαετίες σε όλους τους πολιτικούς χώρους στην χώρα μας. Αφορίζονται μάλιστα, με ιδιαίτερο πάθος, οι φιλελεύθερες αρχές σε μια χώρα που ουδέποτε εφάρμοσε συστηματικά κάποια στοιχειωδώς έστω φιλελεύθερη πολιτική. Μια χώρα που συστηματικά τις τελευταίες δεκαετίας διογκώνει το μέγεθος του κράτος της, εκτοξεύοντας στα ύψη ελλείμματα και χρέη υποθηκεύοντας, παράλληλα, το μέλλον των πολιτών της και των παιδιών τους. Μια άκρως κρατικιστική χώρα που κατοικείται από πολίτες οι οποίοι διαμορφώσαμε αρνητική άποψη για κάτι που ουδέποτε εφαρμόσαμε, ενώ αποκτήσαμε θετική γνώμη για την αποτυχημένη σοσιαλ-κρατικιστική πολιτική που εφαρμόσαμε μετ' ευλαβείας και η οποία αποδεδειγμένα μας οδήγησε στο χείλος της χρεωκοπίας και της οικονομικής καταστροφής.

Είναι δε, ιδιαίτερα ενδιαφέρον - αλλά εκτός αντικειμένου της παρούσας συνέντευξης - να μελετήσει κανείς τις αιτίες που ωθούν τη σύγχρονη ελληνική κοινωνία να αναζητά περισσότερο κράτος και λιγότερη ελευθερία ερχόμενη σε σύγκρουση με τις αρχέγονες καταβολές και παραδόσεις της. Η Ελλάδα και οι Έλληνες ήσαν πάντα εραστές της οικονομίας της αγοράς και μεγαλούργησαν σε καθεστώτα και περιβάλλοντα οικονομικής ελευθερίας. Τις αποικίες, για παράδειγμα, στην αρχαία Ελλάδα, δεν τις σχεδίασαν δημόσιοι υπάλληλοι.

Δυστυχώς μετά την μεταπολίτευση, με την εξαίρεση της περιόδου 1990-93, ο κατ' εξοχήν υποστηρικτής των αρχών της οικονομίας της αγοράς, η Νέα Δημοκρατία, δεν τήρησε μια συνεπή φιλελεύθερη πολιτική, θα έλεγα μάλιστα ότι αντίθετα, πλην ελαχίστων εξαιρέσεων, κινήθηκε σε λογικές διόγκωσης του κράτους. Η λέξη κλειδί, λοιπόν, στην απάντησή μου είναι η "συνέπεια". Η κα Μπακογιάννη πίστευε και πιστεύει στις αρχές της οικονομίας της αγοράς. Η κα Μπακογιάννη είναι απλά συνεπής.

ΒτΚ: Η Ντόρα Μπακογιάννη υπερψήφισε τόσο το Μνημόνιο όσο και το ασφαλιστικό νομοσχέδιο. Επραξε σωστά; Δεν είναι σαν να υπερψηφίζει τις πολιτικές της κυβέρνησης;

ΓΑ: Το "σωστό" και το" λάθος" δεν πρέπει να το καθορίζουν τα πρόσκαιρα μικρο-κομματικά οφέλη της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης, αλλά το συμφέρον της χώρας. Είναι τόσο κωμικό και συνάμα απωθητικό το θέαμα των πολιτικών που αλλάζουν θέσεις ανάλογα με το αν βρίσκονται στα έδρανα της κυβέρνησης ή της αντιπολίτευσης. Στο θέατρο αυτό του παραλόγου έχουν δώσει διαχρονικά "παραστάσεις" απίστευτης υποκρισίας τα στελέχη του ΠΑΣΟΚ οι θέσεις των οποίων υφίστανται οβιδιακές μεταμορφώσεις κάθε φορά που αλλάζουν θέση στα έδρανα της Βουλής. Η ασυνεπής και έντονα λαϊκιστική αυτή συμπεριφορά των κομμάτων και των εκπροσώπων τους αποτελεί μια από τις κύριες αιτίες απαξίωσης και ανυποληψίας του πολιτικού συστήματος.

Η υπερψήφιση τόσο του Μνημονίου όσο και του ασφαλιστικού νομοσχεδίου αποδεικνύει έμπρακτα πως η κα Μπακογιάννη δεν λαμβάνει τις αποφάσεις της με βάση την παραδοσιακή ξεπερασμένη παλαιοκομματική λογική αλλά με βάση αυτό που η συνείδησή της ορίζει ως συμφέρον της χώρας. Πιθανότατα η απόφασή της δεν μπορεί να χαρακτηρισθεί ως δημοφιλής και σαφώς κινείται εκτός κάθε λογικής λαϊκισμού.

Επέδειξε, όμως για άλλη μια φορά, μια σοβαρή και υπεύθυνη πολιτική συμπεριφορά. Αλλά αυτό δεν είναι πια το ζητούμενο από τους πολιτικούς μας;

ΒτΚ: Στο μήνυμα με το οποίο ανακοίνωσε την ίδρυση του «Φόρουμ για την Ελλάδα», η κυρία Μπακογιάννη αναφέρθηκε στην ανάγκη συνθέσεων και συνεργασιών, αλλά την ίδια στιγμή επετέθη σε όλες τις υπόλοιπες πολιτικές δυνάμεις: στο ΠαΣοΚ, στη ΝΔ και στα κόμματα της Αριστεράς. Δεν είναι λίγο αντιφατικό αυτό; Ποιους ακριβώς αφορά η πρόσκληση σε συνεργασίες;

ΓΑ: Η πρόσκληση της κυρίας Μπακογιάννη απευθύνεται στους πολίτες. Στους ελεύθερους πολίτες που ανεξάρτητα κομματικών "παρωπίδων" και "ετικετών" αγωνιούν για το μέλλον αυτού του τόπου. Απευθύνεται σε όλους αυτούς που είναι αποφασισμένοι να ξεπεράσουν τα τεχνητά σύνορα των παραδοσιακών πολιτικών γραμμών και να δώσουν τον αγώνα τους δίπλα μας. Χωρίς ιδεολογικά αξιώματα και θέσφατα, αλλά με γνώμονα την αγάπη μας για την χώρα. Απευθυνόμαστε σε όλους όσους έχουν κουραστεί από τις υφιστάμενες πολιτικές της "ήττας" και της "μιζέριας". Απευθυνόμαστε σε όσους κάνουν ακόμη όνειρα για την ζωή τους, την οικογένεια τους, τα παιδιά τους. Σε όσους πιστεύουν ότι μπορούμε να δουλέψουμε μαζί για την νέα Ελλάδα.

----------------------
* Ιδρυτικό στέλεχος του "ΦΟΡΟΥΜ για την Ελλάδα"

Από το ημερολόγιο ενός "τυφεκιοφόρου"

Πρέπει να πέρασαν πολλά χρόνια από την στιγμή που είχε κληθεί προς στρατολόγηση. Η επιλογή του τότε ήταν προφανής. Και η πορεία του στο στράτευμα θα μπορούσε να χαρακτηρισθεί επιτυχής. Μια σειρά από νίκες με ισχυρότερο και πιο οργανωμένο αντίπαλο δεν είναι κάτι που ξεχνιέται εύκολα. Η συνέχεια ήταν αναμενόμενη. Χωρίς εκπλήξεις και παλινωδίες. Εικοσιοκτώ χρόνια, επίσημα, στρατευμένος. Εικοσιοκτώ χρόνια στα πεδία της μάχης πίσω από την ίδια σημαία. Εικοσιοκτώ χρόνια μνήμες.
Είχε μέσα του προεξοφλήσει ότι τίποτε δεν θα μπορούσε να του αλλάξει τη ζωή. Ήταν τόσο σίγουρος που ούτε καν μπορούσε να το διανοηθεί. Η ανθρώπινη φύση σιχαίνεται τις εκπλήξεις. Βολεύεται στην θαλπωρή του δεδομένου. Επιζητεί την αδράνεια.

Ακόμη και την στιγμή που η ψυχή του υπόγραφε την παραίτησή του δεν το είχε συνειδητοποιήσει. Σαν φάντασμα τριγυρνούσε στις αναμνήσεις του. Η υπογραφή μιας παραίτησης είναι εύκολη, η παραγραφή μιας ζωής δεν είναι απλή υπόθεση...Ακόμη και για τα φαντάσματα.

Από την άλλη ένοιωθε μια πρωτόγνωρη ελευθερία. Η κατάσταση στο στρατόπεδο τους τελευταίους μήνες είχε καταντήσει αποπνικτική. Είναι αλήθεια πως με τίποτα δεν μπορούσε να "χωνέψει" πως ο παλιός λιποτάκτης επέστρεψε με δόξα και τιμή στη θέση του διοικητή. Πραγματικά απορούσε για τους συντρόφους του. Από την άλλη αμφέβαλλε και για τον ίδιο του τον εαυτό. Γιατί οι άλλοι μπόρεσαν να συγχωρήσουν; Γιατί η δική του καρδιά παρέμενε ψυχρή σαν πέτρα; Γιατί η συγνώμη δεν μπορούσε να την ζεστάνει; Γιατί ένοιωθε τόσο ξένος στο δικό του το "σπίτι"; Αδυνατούσε να απαντήσει. Τίποτα δεν ήταν πια γι' αυτόν προφανές. Η ζωή του είχε πάψει να είναι δεδομένη...

Με ξηλωμένα γαλόνια, με ξηλωμένες μνήμες, με ξηλωμένα όνειρα, φορτώθηκε το δισάκι του και βρέθηκε περιπλανώμενος στον δρόμο.

Ήταν το πρώτο πρωινό που θα ξυπνούσε χωρίς να ακούσει το πρωινό σάλπισμα, χωρίς να παρίσταται στην έπαρση της σημαίας. Ακόμη κι αν το σάλπισμα είχε προ πολλού αντικατασταθεί με ένα προ-μαγνητοφωνημένο "θόρυβο" και η σημαία είχε καεί το βράδυ ενός Δεκέμβρη...

Τώρα πια ήταν επίσημο: Ήταν μόνος του...

Και όμως η ψυχή του ένοιωθε ανάλαφρη. Η "έξοδός" του ήταν λυτρωτική. Ίσως γιατί είχε κουραστεί να ξυπνά με μαγνητοφωνημένα εμβατήρια και να "αναρτά" ανύπαρκτες σημαίες. Ίσως γιατί πίστευε πως το στρατόπεδο είχε αλωθεί, όχι από εξωτερικό εχθρό, αλλά από μέσα, από τους δικούς του φύλακες. Τα όνειρά του, οι ιδέες του, οι αρχές του είχαν εκπέσει. Όλα όσα πίστευε και για όσα είχε αγωνισθεί είχαν σιγά-σιγά εκφυλισθεί. Όσα είχε στρατολογηθεί για να τα πολεμήσει είχαν σταδιακά μετατραπεί σε δικές του αρχές. Σαν ένα δηλητήριο που εισχωρεί στο αίμα σου μέρα τη μέρα, σταγόνα-σταγόνα, μέχρι τον απόλυτο εθισμό, μέχρι του να μην μπορείς να ζήσεις χωρίς αυτό.

Ένοιωσε πως οι πολλές μικρές του νίκες είχαν μετατραπεί σε μια μεγάλη ήττα. Χωρίς ποτέ να το καταλάβει κανείς...Ο εχθρός ήταν αποτελεσματικός...Είχε εισχωρήσει πρώτα στις ψυχές τους, είχε αλώσει τις αρχές τους, είχε ταριχεύσει τις ιδέες τους. Δεν χρειάσθηκε καν να δοθεί κάποια μάχη. Η ήττα ήρθε σαν λογική κατάρρευση, χωρίς κανείς να το καταλάβει, χωρίς να μπορέσει κανείς να αντιδράσει. Η ήττα ήταν η μόνη λογική επιλογή. Ήταν μια ήττα που πανηγυρίστηκε. Αυτή η ήττα έμοιαζε με νίκη, οι σύντροφοί του πίστευαν ότι ήταν μια μεγάλη νίκη.

Είναι σίγουρος πως κάποιοι μπορεί και να καταλάβαιναν το τι πράγματι συνέβη. Κάποιοι ίσως και να γνώριζαν πως ο εχθρός ήταν ήδη μέσα. Είναι γλυκιά όμως η θαλπωρή του στρατοπέδου. Και η ψευδαίσθηση της ασφάλειας γλυκύτερη. Άσε που πολλοί σύντροφοι του είναι πια στα γραφεία. Άλλοι κουράστηκαν και άλλοι ξέμαθαν να πολεμάνε. Πάνε πια οι εποχές της ιδεολογίας. Τα πάντα τα ορίζει το συμφέρον. Δεν είναι εποχές για μεγάλα ρίσκα, ούτε για μεγάλες νίκες.

Συμβιβαστήκαμε με την ήττα, γίναμε μέρος της, δεν μπορούμε καν να ζήσουμε χωρίς αυτή. Κάθε μέρα υποχωρούμε ένα μικρό βήμα. Αργά αλλά συστηματικά. Κάθε μέρα, χωρίς αντίσταση, χωρίς ντροπή. Η ζωή μας όλη είναι μια καθημερινή υποχώρηση, ένας ατιμωτικός συμβιβασμός, μια τελετή παράδοσης της σημαίας.

Σχεδόν, μονολογούσε, χαμένος μέσα στις σκέψεις του, περιφερόμενος χωρίς προορισμό. Δεν πρόλαβε ούτε καν να αποστρατευτεί...Δεν πρόλαβε ούτε καν να ακούσει το "ευδοκίμως τερματίσας την υπηρεσίαν του". Θα έχανε και την σύνταξη του. Και ήταν τόσο κοντά!

Το κρύο ήταν τσουχτερό. Κοίταξε ψηλά. Τα τελευταία αστέρια αχνο-φαίνονταν καθώς ο ήλιος κυριαρχούσε στον ουρανό. Η ψυχή του λούσθηκε με τις πρώτες ηλιαχτίδες φορτίζοντάς τον με μια ανεξήγητη αισιοδοξία.

Δεν είχε την παραμικρή ιδέα για το τι επρόκειτο να συμβεί. Ένοιωθε πάντως πως το πρωινό παγωμένο αεράκι έφερνε μια απροσδόκητη είδηση. Μια ελπίδα ζωής. Ένα χαρμόσυνο σάλπισμα. Ήταν σίγουρος πως είχε πράξει το ορθό. Ανυπομονούσε να ζήσει...Ανυπομονούσε να δώσει τη δική του μάχη... Ανυπομονούσε να νικήσει μετά από χρόνια...Είχε αρχίσει να ξημερώνει.

(συνεχίζεται)