20/11/10
Καλό μας ταξίδι
Υπάρχουν στιγμές που ο κάθε ένας μας μοιράζεται λίγο χρόνο με τον ίδιο του τον εαυτό. Είναι οι σπάνιες αυτές στιγμές που σου δίνεται η ευκαιρία να μιλήσεις με την ίδια σου την ψυχή. Η συνάντηση αυτή δεν είναι πάντοτε ομαλή. Μπορεί να δεις πράγματα που θα τρομάξεις, να νοιώσεις αισθήματα που θα σε κάνουν να κλάψεις γοερά. Δεν είναι εύκολο να είσαι πάντα φίλος με τον ίδιο σου τον εαυτό...Με τις προσδοκίες σου, τα όνειρα σου, τις φιλοδοξίες σου, ακόμη και τις ίδιες σου τις αρχές.
Μετά από κάτι τέτοιες στιγμές έρχεται η ώρα των αποφάσεων. Αποφάσεων που σημαδεύουν μια ολόκληρη ζωή. Αποφάσεων που οδηγούν σε μεγάλες ρήξεις ή σε μεγάλους συμβιβασμούς. Αποφάσεων που συμπαρασύρουν στην δίνη της ιστορίας εμπειρίες και ελπίδες μιας ολόκληρης ζωής και διαμορφώνουν ένα καινούργιο μέλλον, μια νέα αρχή.
Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που γεννούν τους μεγάλους ηγέτες ή καταδικάζουν στην αφάνεια τους συμβιβασμένους. Είναι κάτι τέτοιες στιγμές που επιλέγει κανείς τα ήρεμα, μα τελματωμένα, νερά του λιμανιού ή παίρνει το ρίσκο να σαλπάρει στον αβέβαιο μα σαγηνευτικό ωκεανό. Σ' ένα ταξίδι που μπορεί να οδηγήσει στην άβυσσο. Σ' ένα ταξίδι που μπορεί όμως κάλλιστα να οδηγήσει σε νέες "Ιθάκες" δωρίζοντας στον τολμηρό ταξιδευτή τις γνώσεις, τις εμπειρίες και τις θύμισες για τις οποίες αξίζει να επενδύσει κανείς μια ολόκληρη ζωή. Κι αν έχει την τύχη να ανακαλύψει κι ένα "νέο κόσμο" θα χαράξει την πορεία που, για γενιές ολόκληρες, θ' ακολουθούν οι ταξιδευτές του μέλλοντος.
Ένα τέτοιο ταξίδι ξεκινάει αύριο. Το σκαρί είναι μικρό και τα εφόδια λιγοστά. Και στο ανοιχτό πέλαγο, εκεί που σε λίγο θ' αρμενίζουμε, υπάρχει σκοτεινιά και φουρτούνα μεγάλη. Το πλήρωμα είναι έτοιμο κι αποφασισμένο. Και η καπετάνισσα έμπειρη και ψυχωμένη. Όλοι το νοιώθουμε: Αυτό το ταξίδι δεν θα 'ναι σαν τα άλλα. Θα βρεθούμε γρήγορα σε ανεξερεύνητα νερά, σε απάτητα μονοπάτια, σε θεριεμένα κύματα και σκοτεινούς υφάλους δίχως φάρο. Πυξίδα μας οι αρχές μας, κουράγιο μας η αναμονή του προορισμού, ελπίδα μας το χάραμα που ο ήλιος θα διαπεράσει τα σκοτεινά σύννεφα που αγκαλιάζουν μόνιμα πια ολάκερη την πατρίδα μας.
Έφτασε η ώρα. Σε λίγο η σημαία της ελευθερίας θα κυματίζει στο μεσιανό κατάρτι. Σε λίγο η άγκυρα που μας συνδέει με το παρελθόν θα σηκωθεί. Σε λίγο τα πανιά θ' ανοίξουν για να δοκιμασθεί η αντοχή τους στο λυσσασμένο άνεμο. Σε λίγο θα βρισκόμαστε μεσοπέλαγα αρμενίζοντας στο μεγάλο ταξίδι της ανατροπής. Σε λίγο η ζωή μας θα χτυπάει στους ρυθμούς μιας διαρκούς μάχης. Σε λίγο σαλπάρουμε.
Καλό μας ταξίδι "σύμμαχοι"!
Εγγραφή σε:
Σχόλια ανάρτησης (Atom)
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου