Με πλούσια εμπειρία σε ζητήματα ανάπτυξης και έχοντας μελετήσει τον αναπτυξιακό χαρακτήρα της Θράκης, ταξίδεψε πριν από λίγες ημέρες στην περιοχή μας, συμμετέχοντας και σε ημερίδα, που διοργανώθηκε στην Αλεξανδρούπολη, με θέμα «Οι δυνατότητες και οι προοπτικές της χώρας μας. Η Θράκη στην άκρη της Ελλάδας ή στην αρχή της Ευρώπης;». Ειδικότερα ο ίδιος στην εισήγησή του ανέπτυξε το επιμέρους θέμα του αν «πέτυχε τελικά το μνημόνιο».
Μιλώντας στον ΠτΘ, ανέλυσε σε βάθος τις προτάσεις της «Δημοκρατικής Συμμαχίας», όπως εκφράστηκαν πρόσφατα με το προσυνέδριο του κόμματος, και τις σύνδεσε με τα ειδικότερα πλεονεκτήματα της Θράκης, σχολίασε τις εφαρμοζόμενες πολιτικές της κυβέρνησης το τελευταίο διάστημα, τοποθετήθηκε για μείζονα ζητήματα, που εξειδικεύονται και στην περιοχή μας, όπως η εξόρυξη χρυσού και το μεταναστευτικό, ενώ σχολίασε και την πολιτική επικαιρότητα, στο πλαίσιο της διαμόρφωσης συσχετισμών στην κεντρική πολιτική σκηνή και της πορείας, την οποία αναμένει να έχει το κόμμα του.
Γ.Α.: Αυτό που χρειάζεται σε πρώτη φάση είναι να υπάρξει τοπική ανάπτυξη, όχι μόνο στη Θράκη, αλλά και σε άλλες περιοχές. Πρέπει να μπορείς να παράγεις κάτι, για να υπάρχουν δουλειές για τον κόσμο, να υπάρχει ενδιαφέρον για τους νέους, να μην σκέφτονται πώς θα μεταναστέψουν ξανά στο εξωτερικό, όπως μετανάστευαν πριν από δεκαετίες.
Η Θράκη έχει ένα μεγάλο συγκριτικό πλεονέκτημα, που εκλαμβάνεται και ως μειονέκτημα αυτή την περίοδο. Δηλαδή συνορεύει με άλλες χώρες, οι οποίες έχουν ανταγωνιστικά πλεονεκτήματα, όπως η χαμηλή φορολογία και το μικρότερο εργατικό κόστος. Όμως από την άλλη μεριά είναι δίπλα σε πολύ μεγάλες αγορές. Γιατί, για παράδειγμα, μαζεύονται τόσες πολλές εταιρίες γύρω από την Αθήνα; Διότι...
η Αθήνα είναι μια πολύ μεγάλη αγορά των 4-5 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου μπορούν να βρουν ευκαιρίες. Εσείς, ισοδύναμα, εδώ στη Θράκη έχετε αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα, ότι είσαστε δίπλα, προς ανατολάς περισσότερο, σε μια αγορά, που έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες. Μπορεί να μην είναι τόσο πλούσια, προφανώς, αλλά έχει αρκετά μεγάλο ποσοστό υψηλών εισοδημάτων, που θα μπορούσαν να απορροφήσουν τα προϊόντα μας. Άρα δε θα έπρεπε να κλεινόμαστε στο καβούκι μας, αλλά θα πρέπει να δούμε ποιες είναι επιχειρηματικά οι ευκαιρίες, που δίνει η γεωφυσική θέση της Θράκης.
η Αθήνα είναι μια πολύ μεγάλη αγορά των 4-5 εκατομμυρίων κατοίκων, όπου μπορούν να βρουν ευκαιρίες. Εσείς, ισοδύναμα, εδώ στη Θράκη έχετε αυτό το μεγάλο πλεονέκτημα, ότι είσαστε δίπλα, προς ανατολάς περισσότερο, σε μια αγορά, που έχει πολύ μεγάλες δυνατότητες. Μπορεί να μην είναι τόσο πλούσια, προφανώς, αλλά έχει αρκετά μεγάλο ποσοστό υψηλών εισοδημάτων, που θα μπορούσαν να απορροφήσουν τα προϊόντα μας. Άρα δε θα έπρεπε να κλεινόμαστε στο καβούκι μας, αλλά θα πρέπει να δούμε ποιες είναι επιχειρηματικά οι ευκαιρίες, που δίνει η γεωφυσική θέση της Θράκης.
Βεβαίως, κι εδώ έρχεται να κριθεί η γενικότερη κρατική πολιτική. Όταν έχεις φορολογικά επίπεδα της τάξης του 45% και επιπλέον, δε θα έρθει κανείς να επενδύσει, όχι επειδή είναι η Θράκη, αλλά οπουδήποτε στην Ελλάδα.
Αυτό που προτείνουμε εμείς, είναι να δοθούν κίνητρα και να αρθούν αντικίνητρα, τα οποία δεν επιτρέπουν τις επενδύσεις. Είναι ξεκάθαρη η πρότασή μας για τη μείωση της φορολογίας, να θεσπιστεί δηλαδή ένας ενιαίος φορολογικός συντελεστής για όλες τις επιχειρήσεις στο 20%, χωρίς άλλη φορολογική επιβάρυνση. Επομένως, θα εξακολουθεί να είναι υψηλότερη από της Βουλγαρίας, για παράδειγμα, δε θα είναι όμως υψηλότερη από της Τουρκίας. Παρόλα αυτά, κι επειδή εδώ είναι και πιο οργανωμένη η χώρα και υπάρχει ένα καλύτερο περιβάλλον, το εξισορροπούμε. Με το 20%, βάσει τις αναλύσεων μας, θέτει σε μια πολύ ανταγωνιστική θέση μια χώρα σαν την Ελλάδα.
Όσον αφορά το σκέλος της άρσης των αντικινήτρων, λέμε όλοι να φτιάξουμε αναπτυξιακό νόμο. Αυτή τη στιγμή δε χρειαζόμαστε τόσο έναν νέο αναπτυξιακό νόμο, όσο περισσότερο την άρση των αντικινήτρων, που δημιουργούν αντιανάπτυξη. Μια επιχείρηση, για να ανοίξει θέλει δαιδαλώδεις διαδικασίες, που πολλές φορές αναγκάζεται να προσφύγει και σε παράτυπους τρόπους. Αλλά εκτός από αυτό, υπάρχει μια σειρά άχρηστων εισφορών υπέρ τρίτων, οι οποίες από παλιά χρόνια είχαν μείνει και το μόνο που καταφέρνουν είναι να επιβραδύνουν τις επιχειρήσεις ή να διευκολύνουν συγκεκριμένα συμφέροντα. Οι εισφορές αυτές είναι πάσης φύσεως, οι οποίες δεν κάνουν τίποτα άλλο από το να επιβαρύνουν.
Σε ό,τι έχει να κάνει με την απελευθέρωση συνθηκών ωραρίων στο επίπεδο του εμπορίου, για παράδειγμα, υπήρχε η κλασική απάντηση ότι αν γίνει απελευθέρωση θα έρθουν οι πολυεθνικές. Αυτό δεν είναι αλήθεια για τον απλούστατο λόγο ότι αν δουλεύεις βραδινές ώρες και μειώνεται ο τζίρος, οι πολυεθνικές δεν έχουν τη δυνατότητα να υποστηρίξουν τα κόστη. Οι μικρές επιχειρήσεις, όμως, μπορούν να επιβιώσουν, αρκεί να θέλουν να δουλέψουν.
Η άρση λοιπόν αυτών των αντικινήτρων, είτε είναι φορολογικά, είτε είναι εισφορές υπέρ τρίτων, είτε είναι γραφειοκρατικά εμπόδια, είναι ο σημαντικότερος αναπτυξιακός νόμος. Στις 38 προτάσεις, λοιπόν, που ανακοινώσαμε ως «Δημοκρατική Συμμαχία» την προηγούμενη εβδομάδα, περιλαμβάνονται ακριβώς αυτά.
Τι να τον κάνουμε τον καινούριο αναπτυξιακό νόμο, αν δεν τηρούν τον παλιό.
Τι νόημα έχει να κάνω έναν καινούριο νόμο, για να δώσω στους επιχειρηματίες μια καινούργια επιδότηση, την ώρα που το κράτος δεν έχει αποδώσει μια παλαιότερη, που τους οφείλει;
Το ίδιο ισχύει και για τους εξαγωγείς, δεδομένου ότι ως χώρα θέλουμε να κάνουμε εξαγωγές.
Ποιες είναι οι πιο υγιείς μας επιχειρήσεις αυτόν τον καιρό; Αυτές, που εξάγουν. Γνωρίζετε ότι το κράτος εδώ και ένα-δυο χρόνια δεν τους δίνει το ΦΠΑ, που τους χρωστάει; Κι όχι μόνο αυτό, αλλά τους λέει ότι, για να σου δώσω το ΦΠΑ, που σου χρωστάω, πρέπει να σου κάνω και φορολογικό έλεγχο. Τους τιμωρεί δηλαδή και από πάνω!
Στην πραγματικότητα, λοιπόν, έχουμε ένα αλλοπρόσαλλο αντιαναπτυξιακό πλέγμα, το οποίο είτε χαρακτηρίζεται από γραφειοκρατία, είτε από εισφορές, είτε, όχι από επιβράβευση, αλλά τιμωρία των ικανών επιχειρήσεων, οδηγεί στην πλήρη απαξίωση.
Αυτό, που λέει η «Δημοκρατική Συμμαχία» είναι ότι όλα αυτά πρέπει να φύγουν από τους κανόνες του παιχνιδιού. Αυτό είναι και ο σημαντικός αναπτυξιακός νόμος, που μπορούμε να δώσουμε. Από εκεί και πέρα, αν γίνει κάτι τέτοιο, τότε θα δείτε ότι και η Θράκη θα αξιοποιήσει ουσιαστικά και το γεωφυσικό της πλεονέκτημα. Ιδίως ανοίγοντας σε αγορές, που είναι τεράστιες και είναι ακριβώς δίπλα της.
Η αλλαγή όμως νοοτροπίας δεν μπορεί να υπάρξει με νόμο. Είναι ευρύτερη η αλλαγή νοοτροπίας, που χρειάζεται η χώρα. Αφορά και τους πολίτες, που πρέπει να στοχεύουν όχι σε μια θέση στο δημόσιο, αλλά σε μια δουλειά, η οποία θα είναι παραγωγική. Είναι σε όλα τα επίπεδα η ανάγκη αλλαγής της νοοτροπίας. Μέσα σε αυτό εντάσσεται και το αναπτυξιακό κομμάτι της περιοχής σας.
ΠτΘ: Την ίδια ώρα, όμως, η κυβέρνηση προβαίνει σε συγχωνεύσεις σχολείων και νοσοκομείων και στη Θράκη, ενώ εσχάτως στο όνομα της ελλειμματικότητας του ΟΣΕ έχουν κοπεί και τα δρομολόγια προς την Αθήνα. Συμφωνείτε με αυτές τις επιλογές;
Γ.Α.: Υπήρχε μια διάχυτη εκτίμηση τα τελευταία χρόνια, ότι για να κάνεις κοινωνική πολιτική πρέπει να έχεις σοσιαλισμό και ότι ο φιλελευθερισμός είναι ανάλγητος. Η Ελλάδα εδώ και 30 χρόνια είχε καθαρά σοσιαλισμό. Γιατί ακόμη και η Νέα Δημοκρατία ουδέποτε εφάρμοσε φιλελεύθερες λύσεις, ήταν απόλυτα κρατικίστικη. Σκεφτείτε ότι η τελευταία κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας δημιούργησε 400 περίπου νέους δημοσίους φορείς και περίπου 100.000 παραπάνω δημοσίους υπάλληλους. Η μονή διαφορά της Νέας Δημοκρατίας από το ΣΥΡΙΖΑ είναι ότι, ενώ η Νέα Δημοκρατία σε μια 5ετια διόρισε 100.000, ο ΣΥΡΙΖΑ λέει κάθε χρόνο να διορίζονται τόσοι. Αλλά σε επίπεδο ιδεολογίας και λογικής δεν υπάρχει διαφορά, είναι το ίδιο πράγμα. Αυτό πληρώνουμε, τα 30 αυτά χρόνια, αυτήν την πολιτική ακολουθούμε. Και ο Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν ίδρυσε τη Νέα Δημοκρατία, κρατικοποιήσεις έκανε. Οι πρώτες μεγάλες κρατικοποιήσεις ξεκίνησαν τότε. Ο Ανδρέας Παπανδρέου το μετέτρεψε σε τρόπο ζωής και νοοτροπίας και μέχρι τώρα με αυτή τη λογική πορευόμαστε.
Εφαρμόζουμε λοιπόν 30-40 χρόνια σοσιαλισμό στην Ελλάδα, αλλά που είναι τα κοινωνικά αποτελέσματα; Έχουν βελτιωθεί οι κοινωνικές μας συνθήκες, βελτιώθηκαν τα δρομολόγια των τρένων, έγιναν καλύτερα τα σχολεία μας, έγιναν περισσότερα; Όχι φυσικά.
Αυτό που λέμε στη Δημοκρατική Συμμαχία είναι ότι αν θέλεις να ασκήσεις κοινωνική πολιτική, το κράτος πρέπει να έχει λεφτά. Και, για να έχει λεφτά το κράτος, πρέπει να μην χρειάζεται να τα σπαταλάει και να μη χρειάζεται να κλείνει «μαύρες τρύπες» σε οργανισμούς, που δεν είναι παραγωγικοί. Και το κράτος έχει αυτή τη στιγμή 1500 φορείς, που δημιουργήθηκαν τα τελευταία χρόνια και δεν ξέρουμε ο καθένας τι κάνει. Δεν καταλάβαμε αν βελτιώθηκε κάτι στη ζωή μας, οπότε δεν κάνουν τίποτα.
Αυτό λοιπόν, που η Δημοκρατική Συμμαχία προτείνει, είναι ένα μικρότερο κράτος και από τα χρήματα, που θα βγάζει πλέον, γιατί θα έχει μεγαλύτερη ανάπτυξη, θα μπορεί να ασκηθεί κοινωνική πολιτική. Σαν άμεσα παραδείγματα αυτής της πολιτικής η κ. Μπακογιάννη πρότεινε να μειώσουμε στο μισό τον προϋπολογισμό της ΕΡΤ, που δε χρειάζεται να έχει τόσα κανάλια, και παράλληλα μαζί με μείωση στο μισό των επιχορηγήσεων των κομμάτων, φτάνουν τα χρήματα για να δώσουμε το ΕΚΑΣ στους ανθρώπους, που το έχουν ανάγκη.
Το δεύτερο, που προτείναμε είναι να μειώσουμε κατά ένα ποσοστό τη σπατάλη για τα φάρμακα, που φτάνει για να επαναφέρουμε το 13ο και το 14ο μισθό, που κόπηκε από τους συνταξιούχους. Αυτό είναι κοινωνική πολιτική και, για να μπορέσεις να την ασκήσεις, πρέπει να έχεις έσοδα. Μείωσε τη σπατάλη, λοιπόν, του κράτους και μετάτρεψε την σε κοινωνική πολιτική.
«Να αξιοποιήσουμε όλα τα πλεονεκτήματα μας μέσω της Ευρωπαϊκής Ένωσης, ακόμη και το βέτο προς χώρες προέλευσης»
Γ.Α.: Το ζήτημα είναι αρκετά περίπλοκο. Με το να πεις ότι απλώς θα καταδιώκω τους μετανάστες ή θα τους τιμωρώ είναι το χειρότερο, που μπορείς να κάνεις, είτε ανθρωπιστικά το αντιμετωπίσεις είτε ουσιαστικά, γιατί δεν διορθώνεις κάτι. Εμείς είπαμε ότι άμεσα θα πρέπει να γίνουν κάποιες ενέργειες, που θα σταματήσουν το ρου της εισόδου, είτε χρειάζεται κάποιο τείχος, είτε οτιδήποτε άλλο. Αλλά προφανώς αυτό δε θα λύσει το πρόβλημα, αλλά πιθανόν να το μετριάσει ή να το μεταφέρει κάπου αλλού.
Η επίλυση γίνεται σε πολιτικό επίπεδο. Πρέπει δηλαδή να δούμε από που έρχονται αυτοί οι άνθρωποι. Η κ. Μπακογιάννη είχε ξεκινήσει μια σειρά από ενέργειες επαναπατρισμού τους, για να μπορείς να τους στείλεις πίσω. Κι εκεί πρέπει να σηκώσουμε σαν χώρα το ανάστημά μας και να αξιοποιήσουμε κάποια πλεονεκτήματα, που έχουμε στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Γιατί όλες αυτές οι χώρες, από τις οποίες έρχονται, παίρνουν βοήθειες και μεγάλα ποσά από την Ευρωπαϊκή Ένωση. Πρέπει λοιπόν κάποια στιγμή κι η Ελλάδα να βάλει ένα βέτο, αν αυτές δε βοηθήσουν να σταματήσει αυτή η ιστορία. Όσο δεν υπογράφουν τις συνθήκες επαναπατρισμού, δε μπορεί να σκύβουμε συνέχεια το κεφάλι, αλλά μπορούμε να χρησιμοποιήσουμε και το βέτο. Αυτό βέβαια είναι θέμα ξωτερικής πολιτικής.
Η κ. Μπακογιάννη σε αυτήν τη λογική δούλευε και το είχε επιτύχει με κάποιες χώρες. Γιατί σταμάτησε αυτό; Να συνεχιστεί και να αξιοποιήσουμε τις δυνατότητες και τις δυνατότητές μας στην Ευρωπαϊκή Ένωση. Αυτό δεν είναι προφανώς απόλυτα τακτική ευλογίας, αλλά είναι κάτι το οποίο πρέπει να το κάνεις. Όσο η άλλη χώρα δε συνεργάζεται, κι εσύ με κάποιον τρόπο θα πρέπει να πιέσεις. Πρέπει δηλαδή να λύσουμε το πρόβλημα στη ρίζα του, από εκεί, που ξεκινάει. Ισοδύναμα έχει να κάνει και με τους γείτονές μας, τους Τούρκους, οι οποίοι δεν διευκολύνουν αυτήν την κατάσταση. Έχουν συμφωνίες με άλλες μουσουλμανικές χώρες για ελεύθερη ή πολύ εύκολη μετακίνηση των μεταναστών και, δε λέω ότι το κάνουν ως συστηματική πολιτική, αλλά συμβαίνει εξ ανάγκης και δημιουργείται αυτό το πρόβλημα. Άρα και στο επίπεδο με την Τουρκία, δεδομένου ότι έχει σχέσεις με την Ευρώπη και έχει ευρωπαϊκές φιλοδοξίες, θα πρέπει να χρησιμοποιήσουμε όλες τις δυνατότητες, που έχουμε. Δε χρειάζεται βία, αλλά ευφυΐα.
Γ.Α.: Καταρχήν, η κυβέρνηση αναγκάστηκε να επιτείνει το μνημόνιο. Αυτό που είχε πει πέρυσι ο Υπουργός Οικονομικών, ότι δε θα χρειαστεί να ληφθούν νέα μέτρα κι αν κάτι τέτοιο συμβεί ο ίδιος θα παραιτούνταν, είναι ενδεικτικό. Δεν το θέτω σαν πολιτικό θέμα, ότι αναμένουμε την παραίτησή του, αλλά τουλάχιστον μη λες μεγάλες κουβέντες, προτού δεις αποτέλεσμα.
Απέτυχε όμως το μνημόνιο, οι πολιτικές του δηλαδή, ή απέτυχαν αυτοί, που έπρεπε να τις εφαρμόσουν; Όπως ισχυρίζονται δηλαδή όσοι έχουν αντιτεθεί σε αυτήν την εφαρμοζόμενη πολιτική. Οι συνοδοιπόροι μάλιστα σε αυτήν την εναντίωση είναι οι γαλάζιοι, οι κόκκινοι και οι ροζ, που είναι το αντιμνημονιακό μέτωπο στην Ελλάδα. Για να πεις, όμως, ότι απέτυχε το μνημόνιο, πρέπει να αναρωτηθείς αν εφαρμόστηκαν ποτέ αυτά που λέει το μνημόνιο. Αν όντως εφαρμόστηκε και πρέπει να το επεκτείνουμε, τότε προφανώς σημαίνει ότι δεν πέτυχε.
Ωστόσο, αυτό που αναλύσαμε και στην ημερίδα, ήταν ότι το μνημόνιο δεν εφαρμόστηκε. Δηλαδή το μνημόνιο θέτει μια σειρά από απαιτήσεις, τις οποίες η κυβέρνηση δεν τις εφάρμοσε. Εκτίμηση μας είναι ότι τα μέτρα του μνημονίου, ανεξαρτήτως, δηλαδή, αν δε μας το πρότεινε η Ευρωπαϊκή Ένωση ή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο, αντίστοιχα όμως έπρεπε να ληφθούν. Και το μνημόνιο είναι χαλαρό, με την έννοια ότι δε σου επιβάλει συγκεκριμένα μέτρα, αλλά ορίζει τα αποτελέσματα, που πρέπει να επιφέρουν τα όποια μέτρα εφαρμοστούν. Για παράδειγμα, ορίζει ότι από τη μείωση του κόστους εργασίας θα πρέπει να εξασφαλίσεις 500 εκατ. ευρώ. Και η κυβέρνηση, βάσει αυτού, προχώρησε στη μείωση του ελάχιστου μισθού των εργαζομένων. Μα δε λέει το μνημόνιο κάτι τέτοιο. Μείωση κόστους εργασίας είναι το συνολικό κόστος εργασίας, με το οποίο επιβαρύνεται μια επιχείρηση. Όταν το μνημόνιο λέει να μειώσεις το κόστος σε μια επιχείρηση, δεν εννοεί να μειώσεις τον ελάχιστο μισθό στους φτωχούς ανθρώπους και στα νέα παιδιά. Και φαίνεται έτσι το μνημόνιο, ότι είναι σκληρό.
Αυτό, που λέει είναι να μειώσεις το κόστος του συνόλου, που περιλαμβάνονται εργοδοτικές εισφορές, ταμεία κ.λπ. Το δίλημμα για την κυβέρνηση, είναι είτε να μειώσει τον ελάχιστο μισθό, που θα πληρώνει ο εργαζόμενος, που δεν μπορεί να αντιδράσει, είτε να τα κόψει από τα ταμεία. Τα ταμεία, όμως τι είναι; Είναι δικά της. Αν τα κόψει όμως από τα ταμεία, πώς θα επιδοτούν τις «τρύπες» τους; Τα ταμεία ξέρετε ότι είναι ακόμα του κράτους; Ξέρετε ότι το κράτος παίρνει τα λεφτά των ταμείων, για να πληρώνει τις δαπάνες του; Ήδη πριν από τρεις ημέρες ανακοίνωσε ότι αυξάνει το ποσοστό του στα ταμεία των εργαζομένων και τους δίνει ένα χαρτάκι, που είναι το ομόλογο. Στην πραγματικότητα δηλαδή «βουτάει» τα λεφτά των ταμείων.
Αν όμως πεις ότι μειώνεις το κόστος της εργοδοτικής εισφοράς, δε θα πηγαίνουν αυτά τα λεφτά στα ταμεία, και το κράτος θα πρέπει να μπει σε μια λογική εξυγίανσης των ταμείων. Δε θέλει να το κάνει αυτό. Όμως η ίδια η κυβέρνηση προτίμησε να μειώσει το μισθό των εργαζομένων, για να μην επιβαρύνει το «πράσινο» καθεστώς των ταμείων, «πράσινο» όχι πασοκικό, αλλά σχετικά με τον τρόπο φιλοσοφίας τους.
Σε άλλο σημείο το μνημόνιο λέει ότι θα πρέπει να απελευθερωθούν τα επαγγέλματα. Απελευθερώθηκαν τα επαγγέλματα; Ντόρος έγινε, φασαρία έγινε, αλλά μετά από αυτά ποιο είναι το αποτέλεσμα; Μπορώ να γίνω κι εγώ συμβολαιογράφος, αν έχω όλα τα τυπικά προσόντα; Η απάντηση είναι όχι. Το αποτέλεσμα ήταν να υπάρξουν 20% παραπάνω συμβολαιογράφοι. Για ποια απελευθέρωση μιλάμε; Η απελευθέρωση υποτίθεται ότι θα ενεργοποιήσει την αγορά δημιουργώντας ανταγωνισμό. Το ίδιο ισχύει και στα φαρμακεία. Απλώς έγινε πιο χαλαρό το πώς θα ιδρυθεί το φαρμακείο. Αλλά δεν απελευθερώθηκαν οι τιμές. Το ποσοστό κέρδους παραμένει ρυθμιζόμενο από την κυβέρνηση. Άρα δεν μπορώ να ιδρύσω εγώ ένα φαρμακείο και να κάνω 3-4 φαρμακεία συνεργαζόμενα και να ρίξουμε τις τιμές, άρα να ωφελήσουμε τον καταναλωτή. Πρέπει να πουλάμε όλοι στην ίδια τιμή. Άρα μιλάμε για μια απελευθέρωση κοροϊδία ουσιαστικά. Όπως το χαρακτήρισε και η κ. Μπακογιάννη, είναι σαν την πόρτα στα αμερικάνικα σαλούν, την ανοίγεις και έρχεται από μόνη της και κλείνει. Η λογική λοιπόν λέει ότι κοροϊδευόμαστε και σε αυτό το θέμα.
Λέει επίσης το μνημόνιο να κάνουμε αποκρατικοποιήσεις, πριν από την υπόθεση με τα 50 δις κ.τ.λ. Όταν λέει ότι το κράτος πρέπει να μειώσει τις σπατάλες, περιλαμβάνει και το να απελευθερωθεί η ΔΕΗ. Που είναι; Πήγαν και πήραν παράταση. Έγιναν κάποιες τροποποιήσεις και πηγαίνει προς το τέλος του 2012. Υπάρχει όμως περίπτωση να κάνουμε πριν από τις εκλογές αποκρατικοποίηση για τη ΔΕΗ; Άρα πηγαίνει για μετά το 2013. Κι αυτό φυσικά δεν αποτελεί επιλογή του μνημονίου. Είτε αφορά επαγγέλματα είτε αφορά εργασιακές σχέσεις, δεν έρχεται κανένα μνημόνιο να επιβάλλει αυτήν την αισχρή, φορομπηχτική πολιτική και μειώσεις μισθών και συντάξεων από τους συνταξιούχους. Σου λέει βρες τα από τους μισθούς ή από ισοδύναμο τρόπο. Αν μπορείς λοιπόν να μειώσεις τα έξοδα, μειώνοντας τις σπατάλες του κράτους, δε χρειάζεται να τα αρπάξεις από τους φτωχούς συνταξιούχους.
Το μνημόνιο έχει μια σειρά από προβλέψεις οι οποίες δεν εφαρμόσθηκαν ή εφαρόσθηκαν κατ' επίφαση. Αυτό σημαίνει ότι δεν είναι το μνημόνιο, που απέτυχε, αλλά αυτός, που απέτυχε, είναι η κυβέρνηση. Απέτυχε η κυβερνητική πολιτική και αναρωτιόμαστε γιατί συμβαίνει αυτό; Συμβαίνει, διότι η κυβέρνηση δεν έχει το πολιτικό θάρρος, δεν έχει τα κότσια να αναλάβει το πολιτικό κόστος και να δώσει τις πραγματικές λύσεις. Αυτές οι λύσεις, που χρειάζονται είναι μικρότερο κράτος, λιγότερη κρατική σπάταλη, μείωση του δημοσίου, μείωση των δαπανών. Η κυβέρνηση αφήνει τα έξοδα αμείωτα και βάζει φόρους για να αυξήσει τα έσοδα. Από πού θα αυξήσει τα έσοδα; Από τον εργαζόμενο και από τον συνταξιούχο, δεν έχει πουθενά αλλού. Πάει και κτυπάει κατευθείαν αυτούς, που δεν μπορούν να αντιδράσουν, για να μην πειράξει αυτούς που μπορούν να αντιδράσουν.
Γιατί δεν αγγίζει δηλαδή το κράτος; Γιατί το κράτος είναι οι εντός του συστήματος. Ποιοι τους διόρισαν όλους αυτούς εκεί μέσα; Ποιοι «τρέχουν» τις ΔΕΚΟ; Άνθρωποι, που διορίστηκαν από τα δυο μεγάλα κόμματα. Είναι η εκλογική τους πελατεία, είναι οι αφισοκολλητές τους. Γι' αυτό δεν τους αγγίζουν. Έχεις δηλαδή την Ελλάδα χωρισμένη σε δυο μεγάλες κατηγόριες, τους «πατρικίους» και τους «πληβείους». Οι «πατρίκιοι» είναι οι εντός του δημόσιου, που είναι εξασφαλισμένοι, ακριβώς επειδή έχουν αυτήν την πελατειακή σχέση με τα κόμματα, και έχεις και τους «πληβείους», που είναι απλοί εργαζόμενοι και συνταξιούχοι. Είδατε προχθές ότι η ΓΣΣΕ ξεσηκώθηκε και έκανε απεργίες για 120 άτομα, που θα απέλυε η Cosmote. Γιατί δεν έκανε τις ίδιες απεργίες για τους 250, που απέλυσε η Vodafone; Δεν αναρωτήθηκε κανείς. Γιατί της Cosmote, ως πρώην κρατικό μαγαζί είναι δικοί τους άνθρωποι και «καίγονται» γι’ αυτούς. Για τους άλλους τι τους νοιάζει; Είναι τελείως άδικο αυτό και η λειτουργία αυτή είναι απαράδεκτη. Πρέπει λοιπόν να σταματήσει ο διαχωρισμός των πολιτών και πρέπει επιτέλους όλοι να έχουν ίδιο μερτικό στο βάρος, που αναλαμβάνει ο καθένας.
ΠτΘ: Η κ. Μπακογιάννη ψήφισε στη βουλή πέρυσι τη βάση του μνημονίου. Η Νέα Δημοκρατία λέει σήμερα ότι δεν πρόκειται να συνεργαστεί με καμιά δύναμη, που ψήφισε το μνημόνιο και έδωσε δεκανίκι στην κυβέρνηση τουΠΑΣΟΚ. Ποια είναι η άποψη σας;
Γ.Α.: Συστηματικά έχω αποφύγει να αποδίδω χαρακτηρισμούς και είμαι αντίθετος στην ποδοσφαιροποίηση της πολιτικής ζωής. Για τα πράγματα υπάρχει μια ουσία, υπάρχει μια πραγματική αλήθεια. Ανεξαρτήτως των χειρισμών, που έγιναν επί μια δεκαετία, φτάσαμε πέρυσι σε ένα σημείο, που επειδή το κράτος δε μπορούσε να δανειστεί, επειδή ανέβηκαν πάρα πολύ τα επιτόκια διεθνώς, θα έπρεπε ή να υπογράψει μια σύμβαση τύπου μνημονίου ή να χρεοκοπήσει. Αυτό είναι απλό και αναμφισβήτητο. Κάποιες πολιτικές δυνάμεις επέλεξαν τη χρεοκοπία της χώρας. Νομίζω ότι αυτοί πρέπει να απολογηθούν.
Από τη θέση της η κ. Μπακογιάννη συγκεκριμένα τόνισε ότι αποδέχεται μια λογική χρηματοδότησης, δεδομένου ότι τα 110 εκατ. ευρώ έπρεπε να μπουν σίγουρα στα ταμεία, για να μη φουντάρει η χώρα, γιατί όλοι θα λιμοκτονούσαμε τώρα και θα είχαμε βρεθεί σε απόλυτο επίπεδο φτώχειας. Από την άλλη μεριά είπε ότι διαφωνεί με συγκεκριμένα μέτρα, που μπορεί να υλοποιηθούν με αύξηση φορολογίας κ.λπ. Και καταψήφισε στην ουσία όλα τα επιμέρους άρθρα, τα οποία θα μπορούσαν να δημιουργήσουν ασφυκτικές συνθήκες. Οπότε είμαστε συνεπείς σε αυτό. Επειδή ήταν ακόμη στη Νέα Δημοκρατία τότε, είχε προτείνει να ακολουθηθεί ακριβώς αυτή η πολιτική, μια πολιτική στην οποία δεν αρνείσαι τη χρηματοδότηση της χώρας, δεν επενδύεις πολιτικά στη χρεοκοπία της χώρας σου, αλλά είσαι συνετός και σοβαρός. Ο καθένας κάνει τις επιλογές του και αυτός κρίνεται από αυτές.
Το αν η Νέα Δημοκρατία και ο κ. Σαμαράς είναι αμετανόητοι στην πολιτική τους και επιμένουν σε μια πολιτική λαϊκισμού, δε σημαίνει ότι εμείς θα ακολουθήσουμε αυτήν την πολιτική. Είμαστε υπέρ της λογικής της συνεννόησης, εκτιμούμε ότι η χώρα βρίσκεται σε μια πραγματικά δύσκολη κατάσταση, πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση προς το συμφέρον της χώρας. Πρέπει να υπάρξει εθνική συνεννόηση, όχι στο πλαίσιο πολιτικής αντιπαλότητας, που δυστυχώς δείχνουν να επιμένουν οι παλιοί πολιτικοί σχηματισμοί στην Ελλάδα, αλλά προς το συμφέρον της χώρας. Και δε βάζω μόνο μέσα τους πολιτικούς, βάζω και τους συνδικαλιστές. Νομίζω ότι αυτά κάποια στιγμή πρέπει να καταλάβει και η Αριστερά στην Ελλάδα και ο κ. Σαμαράς, που έχει αντίστοιχες αντιλήψεις.
Γ.Α.: Η εφαρμογή κρατικίστικων πολιτικών αποδείχτηκε τα τελευταία 30 χρόνια αποτυχημένη και ότι χρειαζόμαστε πολιτικές λιγότερου κράτους. Δεν έχει να κάνει με το αν πριν από 20-30 χρόνια ήταν ώριμη η κοινωνία να τις δεχτεί. Ιδίως σε μια περίοδο, που υπήρχε πακτωλός κρατικών χρηματοδοτήσεων, δεν μπορώ να καταλάβω πως φιλελεύθερες υγιείς φωνές θα μπορούσαν να έχουν κάποια τύχη τότε. Τώρα όμως, που «ξεγυμνώθηκε ο βασιλιάς», νομίζω ότι η κοινή λογική μπορεί να επικρατήσει. Και πάλι η θέση της Δημοκρατικής Συμμαχίας δεν είναι παρά η θέση της κοινής λογικής. Αν επικρατήσει αυτό, που ονομάζουμε κοινή λογική, θα είμαστε ευτυχείς πραγματικά. Αν σε αυτό μπορούν να συνταχτούν άνθρωποι. οι οποίοι χαρακτηρίζονται φιλελεύθεροι, χαρακτηρίζονται κεντρώοι, είτε κεντροαριστεροί είτε κεντροδεξιοί, αυτό είναι δικό τους θέμα.
«Είμαστε υπέρ της εξόρυξης χρυσού, αρκεί να τηρηθούν οι περιβαλλοντικοί όροι και η νομοθεσία»
Γ.Α.: Η άποψή μας είναι ξεκάθαρη και απλή. Κάθε αξιοποίηση του ορυκτού πλούτου της χώρας είναι χρησιμότατη. Διότι και δουλειές δημιουργεί σε τοπικό επίπεδο και αυξάνει την ανταγωνιστικότητα της χώρας και έσοδα φέρει στο κράτος με τις φορολογίες. Από την άλλη μεριά, δεν υπάρχει κανένας λόγος να μην τηρηθούν οι νομοθετικές αρχές και ρυθμίσεις, που θέτει η Ελλάδα και η Ευρωπαϊκή Ένωση. Και υπάρχουν αρκετές, με τις οποίες είμαστε αυστηροί. Επομένως πιστεύουμε ότι σε αυτά τα πράγματα δεν πρέπει να κάνουμε ποδοσφαιροποίηση της ζωής, που φανατίζεται ο κόσμος και φτάνει σε κάποια αδιέξοδα. Άρα το να πεις ότι είμαι κατά ή υπέρ της αξιοποίησης των κοιτασμάτων χρυσού είναι λάθος πολιτική. Σωστή πολιτική είναι να πεις ότι είμαι υπέρ της αξιοποίησης, υπό όρους όμως.
Να συζητήσουμε λοιπόν τους όρους. Αν τηρηθούν οι αρχές περιβαλλοντικής προστασίας, οι οποίες υπάρχουν, οι αρχές υγείας και ασφάλειας για τους εργαζομένους, που επίσης υπάρχουν, δεν νομίζω να αντιδράσει κανείς. Αν όμως μπούμε στο λούκι και φανατιστούμε, στο τέλος δε θα γίνει τίποτα, ούτε αξιοποίηση θα γίνει και θα μας μείνει η μιζέρια. Αντί να φτάνουμε στα άκρα και να σκοτωνόμαστε, πρέπει να υπάρξει μια συνεννόηση. Πρέπει να εφαρμόσουμε το «παν μέτρον άριστον». Πρέπει να φροντίσουν γι' αυτό και οι κομματικοί φορείς. Γιατί υπάρχουν κομματικοί φορείς αυτή τη στιγμή, που επενδύουν πολιτικά στο διχασμό. Και το λέω συνειδητά αυτό. Να σταματήσουν λοιπόν αυτή την ιστορία και να αφήσουν τις τοπικές κοινωνίες, μαζί με τους τεχνοκράτες, να συμβάλλουν στην ανάπτυξη της χώρας.
Αναρτήσεις
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου