Ανδρείκελα

Πόσο επίκαιρο φαντάζει το ποίημα που έγραψε το 1927 ο Κώστας Καρυωτάκης...Λες και το 'γραψε σήμερα για να περιγράψει με την πέννα του την κακομοιριά των πολιτικών ηγεσιών που ταλανίζουν τούτον εδώ τον ευλογημένο τόπο. Απολαύστε το:

Σα να μην ήρθαμε ποτέ σ' αυτήν εδώ τη γη,
σα να μένουμε ακόμη στην ανυπαρξία.
Σκοτάδι γύρω δίχως μια μαρμαρυγή.
Άνθρωποι στων άλλων μόνο τη φαντασία.

Από χαρτί πλασμένα κι από δισταγμό,
ανδρείκελα, στης Μοίρας τα τυφλά δυο χέρια,
χορεύουμε, δεχόμαστε τον εμπαιγμό,
άτονα κοιτώντας, παθητικά, τ' αστέρια.

Μακρινή χώρα είναι για μας κάθε χαρά,
η ελπίδα κι η νεότης έννοια αφηρημένη.
Άλλος δεν ξέρει ότι βρισκόμαστε, παρά
όποιος πατάει επάνω μας καθώς διαβαίνει.

Πέρασαν τόσα χρόνια, πέρασε ο καιρός.
Ω! κι αν δεν ήταν η βαθιά λύπη στο σώμα,
ω! κι αν δεν ήταν στην ψυχή ο πραγματικός
πόνος μας, για να λέει ότι υπάρχουμε ακόμα...

(Από τη συλλογή Ελεγεία και σάτιρες)

ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Πυροτεχνήματα ζωής έκαψαν τον
Γκρίζο ουρανό μέρα
Σαββάτου αλλαγής σημάδια ηρωικής, την
Στιγμή που οι οιωνοί μαραίνονταν και οι
Θάλασσες στέγνωναν, και να που η
Άνοιξη ανθίζει ξανά στων λουλουδιών την αφή
Τότε που οι ερωδιοί επιστρέφουν στα
Δέλτα της ευτυχίας για να χορέψουν
Στροβιλιζόμενοι γύρω από την χαρά της
Προσμονής για την μέρα πού πλησιάζει
Και στους ουρανούς πετούν δίπλα σ’ αγγέλους
Που ψέλνουν τροπάρια ζωής και τα πυροτεχνήματα
Τους κάνουν να λάμπουν με παραμυθένια
Χρώματα χρυσά και ουράνια και μυθικά
Σαν να πετούν για πρώτη φορά
Υπέροχη αρχή, που κάθε στιγμή
Ποθούν να είναι τέτοια, γελώντας
Μαζί με ανθρώπους που κι αυτοί μαθαίνουν να
Πετούν, για πρώτη φορά στ’ αληθινά,
Με πτήσεις ακροβατικές μέσα σε φαράγγια
Στενά και πάνω από θάλασσες
Και πόντους ατελείωτους
Και κει θέλουν να μείνουν το πώς να
Προσγειώνεσαι δεν θέλουν να το ξέρουν
Μαζί μ’ αγγέλους κι ερωδιούς και πυροτεχνήματα
Σ’ ένα χορό αρμονικό μέσα και πάνω από τα
Σύννεφα πιο ψηλά τόσο που ακτίνες του ήλιου
Ζεσταίνουν έτσι που λες και είναι το
Χαμόγελο του ίδιου του Θεού.

------------------------

(από την συλλογή
"Τα δεκατέσσερα παραμύθια"
του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου)


Εκδόσεις CHECKPOINT

"Φορολαγνεία", μια κλασσική σοσιαλιστική συνταγή

του Δρ. Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου*


"Ο τρόπος να συντρίψουμε τους αστούς είναι να τους λιώσουμε ανάμεσα στις μυλόπετρες της φορολογίας και του πληθωρισμού."

Βλαντίμιρ Ίλιτς Ουλιάνοβ-Λένιν

Με νέους φόρους ύψους 5 δις ευρώ ετοιμάζεται η κυβέρνηση να υποδεχθεί το νέο έτος. Την ίδια στιγμή που η ίδια αδυνατεί, ή δεν επιθυμεί, να ελέγξει το μέγεθος του αντιπαραγωγικού κεντρικού κράτους καθώς και τις προκλητικές επιδοτήσεις των αδηφάγων ΔΕΚΟ και των πάσης φύσεως σπάταλων κρατικών φορέων, ινστιτούτων και λοιπών παρασιτικών, κατά το πλείστον, οργανισμών.

Γίνεται αντιληπτό και στον πιο αδαή παρατηρητή πως όλη η εφευρετικότητα των κυβερνητικών εγκεφάλων εξαντλείται στην επινόηση νέων φόρων (μέχρι και φόρο πολυτελείας για την κλασσική πίττα με γύρο μηχανεύθηκαν οι "αθεόφοβοι", με πρόσχημα τάχα ότι η κατανάλωση του παραδοσιακού και ευτελούς αυτού εδέσματος παχαίνει!).

Η επιμονή των κυβερνητικών "σαϊνιών" στη φορολογία έρχεται απλά να επιβεβαιώσει την συνέπεια στην σοσιαλιστική τους παιδεία και την κρατικιστική τους νοοτροπία. Όσοι μάλιστα κατηγορούν τα κυβερνητικά "green-boys" για νεοφιλελεύθερες πολιτικές πλανούνται οικτρά. Και τούτο διότι η υπέρμετρη φορολογία υπήρξε πάντοτε και διαχρονικά το ευαγγέλιο των κρατιστών και των σοσιαλιστών. Αντίθετα, η μείωση της φορολογίας αποτέλεσε και αποτελεί την αιχμή του δόρατος των φιλελεύθερων πολιτικών.

Οι νέοι φόροι, που έρχονται να προστεθούν σε μια σειρά φόρων που θεσπίσθηκαν στο 2010, αποτελούν το "σχοινί" της κρεμάλας στην οποία οδηγούν επιχειρήσεις και μικρομεσαίους, μισθωτούς και συνταξιούχους οι σύγχρονοι δήμιοι της οικονομίας μας, οι σοσιαλιστές. Λαμβάνοντας υπ' όψιν το ελκυστικό φορολογικό περιβάλλον των γειτονικών μας χωρών και το καθεστώς της ελεύθερης διακίνησης επιχειρήσεων και κεφαλαίων εντός ΕΕ, γίνεται άμεσα αντιληπτό σε κάθε πολίτη πως μιλούμε για μια αυτοκτονική οικονομική πολιτική.

Αδυνατούμε να κατανοήσουμε τι νόημα έχει πλέον να επιχειρεί κανείς στην Ελλάδα. Αν προσθέσουμε στην εξοντωτική έκτακτη και τακτική φορολογία, τις κρυφές εισφορές πάσης φύσεως υπέρ τρίτων, την γραφειοκρατία και την διαφθορά του δημοσίου, την συστηματική ανακολουθία λόγων και πράξεων της κυβέρνησης, το ανελαστικό πλαίσιο αγοράς εργασίας, τα σοσιαλιστικού τύπου ρυθμιζόμενα ωράρια λειτουργίας καταστημάτων και την ατιμώρητη φασιστική νοοτροπία και πρακτική των εκάστοτε συντεχνιών και συνδικαλιστικών ηγεσιών τους, τότε καταλήγουμε στο εύλογο συμπέρασμα πως το επιχειρείν στην Ελλάδα όχι μόνο δεν είναι ευπρόσδεκτο αλλά διώκεται αμείλικτα ως ενέργεια προσομοιάζουσα του εγκλήματος του κοινού ποινικού δικαίου.

Η επιμονή των σοσιαλιστών στα εξοντωτικά φορολογικά μέτρα επιδεικνύει μεν ιδεολογική συνέπεια προς τις σοσιαλιστικές τους καταβολές αποδεικνύει δε την υψηλή επικινδυνότητα που συνεπάγεται η προφανής τους άγνοια ή αναισθησία. Όσο δε αυτή η πολιτική παρατείνεται, τόσο αυξάνεται η πιθανότατα η παρούσα κυβέρνηση να έχει την θλιβερή τιμή να επιθέσει την ταφόπλακα επί του πτώματος της ελληνικής οικονομίας. Βεβαίως, αφού πρώτα θεσμοθετηθεί και καταβληθεί ο επιβαλλόμενος φόρος ταφής!

-----------------
Δημοσιεύθηκε στην εφημερίδα Αποκαλύψεις 23/10/10

* Ο Δρ. Γεώργιος Ι. Αναστασόπουλος (ganas@forumgreece.gr) είναι Διευθύνων Σύμβουλος στο Forum για την Ελλάδα (www.forumgreece.gr).

Σειρήνων ωδή

Ο Οδυσσέας και οι Σειρήνες. Αγγείο περ. 480-470 π.Χ., (Βρετανικό μουσείο)

Οι σειρήνες του λαϊκισμού από αρχαιοτάτων χρόνων σαγηνεύουν τα αυτιά των θυμάτων τους προκαλώντας τους μια θανάσιμη ψευδαίσθηση ευφορίας. Το ότι στη συνέχεια τα κατασπαράσσουν αποτελεί μια μικρή ενοχλητική λεπτομέρεια, αδιάφορη όμως πλέον για τα θύματα.

Η αβάστακτη προχειρότητα του fast track

Nicola Verlato. "The beauty of failure", 2009

Σχετικά με τη θεαματική αποτυχία της fast track επένδυσης στον Αστακό o υπουργός Επικρατείας κ. Χάρης Παμπούκης δήλωσε από τη Βουλή: «Είμαι πραγματικά πολύ οργισμένος! Είμαι σχεδόν εξαγριωμένος! Οι άνθρωποι δεν είναι σοβαροί...» και σημείωσε: «...Βεβαίως, όταν έχεις δύο εταιρίες τέτοιου μεγέθους, υποθέτεις βάσιμα ότι υπάρχει η έξωθεν καλή μαρτυρία, πως είναι σοβαροί άνθρωποι που πολύ καλά κάναμε και την καλωσορίσαμε. Δεν επιχαίρω για τις εξελίξεις και επικρίνω όσους το κάνουν. Δυστυχώς, η κοινοπραξία αυτή αποδείχτηκε μη σοβαρή. Τους εγκαλώ και είμαι ιδιαιτέρως εξοργισμένος, διότι εμείς ανταποκριθήκαμε πλήρως στις υποχρεώσεις μας και κάναμε ό,τι έπρεπε»...προσθέτοντας «έχω μια χώρα λαβωμένη και είμαι οργισμένος. Παρασυρθήκαμε ότι είχαμε να κάνουμε με σοβαρές εταιρίες. Το ζήτημα όμως είναι η αξιοπιστία της χώρας...».

Στη συνέχεια ο κ. Παμπoύκης δήλωσε: "Η ιδιωτική επένδυση στον Αστακό δεν σχετίζεται με το Μνημόνιο Κατανόησης που υπογράφηκε στη Νέα Υόρκη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Κυβέρνησης του Κατάρ, το οποίο είναι μεταγενέστερο και αναφέρεται αποκλειστικά και μόνο σε διακρατικές συνεργασίες και όχι σε ιδιωτικές επενδύσεις".

Ο συλλογισμός του κ. Παμπούκη προκαλεί κάποια εύλογα ερωτήματα:

- Δεδομένου ότι το κονσόρτσιουμ του Αστακού απαρτίζεται από εταιρείες που ελέγχονται από το κράτος του Κατάρ, πως οι ίδιοι άνθρωποι που από τη μια χαρακτηρίζονται ως "μη σοβαροί", από την άλλη αναγνωρίζονται ως αξιόπιστοι για τις ακόμη μεγαλύτερες επενδύσεις που περιλαμβάνονται στο Μνημόνιο Κατανόησης, που υπογράφηκε στη Νέα Υόρκη μεταξύ της ελληνικής κυβέρνησης και της Κυβέρνησης του Κατάρ;

- Ποιός αξιολόγησε την "σοβαρότητα" των επενδυτών (που χαρακτηρίζονται εκ των υστέρων ως "μη σοβαροί") πριν δεσμευθεί και εκτεθεί δημοσίως η κυβέρνηση;

- Είχε εκπονηθεί ανάλυση επικινδυνότητας όπως θα ανέμενε κανείς από μια στοιχειωδώς σοβαρή κυβέρνηση για ένα τόσο κρίσιμο έργο; Πότε συντάχθηκε, από ποιόν και ποιους κινδύνους είχε εντοπίσει;

- Όταν η υπουργός Περιβάλλοντος Τ. Μπιρμπίλη υπογράμμιζε χθες ότι "επρόκειτο για ιδιωτική επένδυση που δεν είχε προετοιμαστεί σωστά", τι και από ποιούς ακριβώς εννοούσε;

Το συμπέρασμα είναι πως η κυβέρνηση ψάχνει εναγωνίως για επενδύσεις, αλλά δεν πράττει το παραμικρό για να διορθώσει τα κακώς κείμενα του οίκου μας. Με αμφισβητούμενης συνταγματικότητας νομολογίες τύπου fast track, με ανεξέλεγκτα συνδικάτα τύπου ΠΑΜΕ, με αδιόρθωτη διεφθαρμένη γραφειοκρατία, με κουκουλοφόρους, με υποχρεωτικούς αργόμισθους συνδικαλιστές, με εχθρική νοοτροπία απέναντι σε κάθε επιχειρηματικότητα, με το κέρδος να θεωρείται αμαρτία και με φορολογικό σύστημα που αλλάζει κάθε μέρα και αναδρομικά, πολύ δύσκολα θα συγκινηθούν οι όποιοι επίδοξοι επενδυτές.

Αστακομακαρονάδα; Όχι, ευχαριστώ!

Και η πιό extreme μπούργκα δεν αρκεί για να καλύψει τον απέραντο ερασιτεχνισμό της κυβέρνησης.

Υπάρχει άραγε σήμερα "πολιτικό κενό";

(Karen A. Cooke, Tennessee, Winter's Hope, Watercolor)

Είτε μας αρέσει είτε όχι μια μεγάλη μερίδα συντηρητικών ψηφοφόρων (κυρίως επιχειρηματιών, στελεχών επιχειρήσεων, ελευθέρων επαγγελματιών και μικρομεσαίων παραγόντων διαφόρων παραγωγικών ομάδων) έχει βρει καταφύγιο ή κατευθύνεται ήδη προς το ΠΑΣΟΚ. Η τάση αυτή επιβεβαιώνεται τόσο από τις ποσοτικές όσο και από τις ποιοτικές μετρήσεις της κοινής γνώμης.
Η ροή αυτή έχει ξεκινήσει αρκετά πριν από τις περσινές πολιτικές εκλογές και συνεχίζεται μέχρι σήμερα. Πρόκειται για μια συνεχή ροή ψηφοφόρων η οποία αναπληρώνει τμήμα των απωλειών της κυβέρνησης προς τ' αριστερά της (από τους δυσαρεστημένους αντι-μνημονιακούς ψηφοφόρους της).

Η σταθερότητα αυτής της αφαίμαξης της ΝΔ είναι εντυπωσιακή και αποτελεί τον βασικό λόγο που εδώ και μήνες καθηλώνει τα εκλογικά της ποσοστά, μην επιτρέποντας της κάποια ουσιαστική ανάκαμψη, παρ' όλα τα πρωτοφανή και σκληρά οικονομικά μέτρα, τους ερασιτεχνισμούς, τις παλινδρομήσεις και τα κατά συρροή ψεύδη της κυβέρνησης

Πως όμως δημιουργήθηκε και γιατί διατηρείται αυτή η ροή;
Τι είναι αυτό που την συντηρεί μέχρι και σήμερα;

Σίγουρα δεν οφείλεται στο ότι η δεξιά έχει διασπασθεί σε 2 ή 3 ή 13 κομμάτια.
Ούτε στο ότι όσοι φεύγουν είναι προδότες και εξαπτέρυγα του ΠΑΣΟΚ (όπως βλακωδώς διαδίδουν οι μυστικο-σύμβουλοι της ηγεσίας της ΝΔ).

Το ξεκίνημα αυτής της διαρροής τοποθετείται χρονικά 3-4 χρόνια πριν από σήμερα, όταν η προηγούμενη κυβέρνηση Καραμανλή εξέπεμπε το σταθερό μήνυμα πως δεν είχε καμία διάθεση να τολμήσει τις απαραίτητες μεταρρυθμίσεις, σε πλήρη αντίθεση με τον προγραμματικό της λόγο.
Το κύμα φυγής κορυφώθηκε πριν τις πρόσφατες πολιτικές εκλογές, τιμωρώντας την δειλή και -σε αρκετές περιπτώσεις- προκλητικά "σπάταλη" κυβέρνηση της ΝΔ.

Η τάση αυτή παραδόξως (;) συνεχίζεται μέχρι και σήμερα για τους ακόλουθους λόγους:

1. Διότι το ΠΑΣΟΚ "κουτσά-στραβά" τολμάει και εφαρμόζει μεταρρυθμίσεις, που από χρόνια έχει ανάγκη η αγορά και κανείς δεν τολμούσε δημοσίως να παραδεχθεί, πόσο μάλλον να υλοποιήσει.

2. Διότι το ΠΑΣΟΚ ελέγχει απόλυτα τα συνδικάτα, άρα δεν υπάρχουν σοβαρές αντιδράσεις. Οι όποιες αντιδράσεις ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ κλπ πράσινων "υπαλλήλων" είναι προσχηματικές (μόνο για "ξεκάρφωμα" όπως λέει η πιάτσα) και εκδηλώνονται εκ των υστέρων όταν έχουν δημιουργηθεί τετελεσμένα.

3. Διότι το ΠΑΣΟΚ ελέγχει απόλυτα την πλειονότητα των ΜΜΕ μερίδα των οποίων λειτουργεί ως ένας συνεπής κυβερνητικός εκπρόσωπος 24 ώρες το εικοσιτετράωρο, 7 μέρες την εβδομάδα.

4. Διότι η ΝΔ αναλώνεται σε μια σειρά λαϊκίστικων συνθημάτων και ανεδαφικών οικονομικών προτάσεων, διαβεβαιώνοντας έτσι την αγορά πως στερείται όχι μόνο της στοιχειώδους σοβαρότητας, αλλά και της κοινής λογικής.

5. Διότι δεν υπάρχει (ακόμη) μια σοβαρή κεντροδεξιά εναλλακτική πρόταση, που να αναγνωρίζει τις ανάγκες της αγοράς, να αρθρώνει σοβαρό, υλοποιήσιμο και συνεπή προγραμματικό λόγο και να μπορεί να λειτουργήσει ως buffer zone μεταξύ ΝΔ-ΠΑΣΟΚ.

Ποιές είναι οι προοπτικές μας σήμερα;

Δεδομένης,

α) της επιλογής της ηγεσίας της ΝΔ να επιμείνει με συνέπεια σε μια πολιτική λαϊκισμού, που χαϊδεύει τ' αυτιά του όχλου, αποβλέποντας σε ένα γρήγορο πολιτικό κέρδος, που απωθεί τους λεγόμενους "σοβαρούς" ψηφοφόρους,

β) της ισχυρής πίεσης που δέχεται το ΠΑΣΟΚ από την "λαϊκή" του αντι-μνημονιακή πτέρυγα που ασκεί αφόρητες πιέσεις για χαλάρωση της επιβεβλημένης σκληρής οικονομικής πολιτικής της κυβέρνησης (κάτι που μπορεί να εκφρασθεί με ένα γερό χαστούκι προς την κυβέρνηση στις επερχόμενες περιφερειακές εκλογές),

γ) της μηχανιστικής εφαρμογής των απαραίτητων, για την διάσωση της Ελληνικής οικονομίας, μέτρων από τον Πρωθυπουργό και από μια ομάδα υπουργών που μετρούνται στα δάκτυλα του ενός χεριού (όταν οι υπόλοιποι απλά συμμετέχουν γευόμενοι τις χαρές της εξουσίας),

δ) της υψηλής πιθανότητας η ακολουθούμενη συνετή και συνάμα επίπονη κυβερνητική πολιτική να ανατραπεί από ένα κύμα λαϊκίστικης αυτοκτονικής υστερίας (με αγαστή συνεργασία των ΝΔ , ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ και Λαϊκού ΠΑΣΟΚ),

γίνεται άμεσα αντιληπτό πως:

Αποτελεί επιτακτική ανάγκη η όσο το δυνατόν πιο άμεση κάλυψη του εμφανούς και διαρκώς διογκούμενου πολιτικού κενού, που περιεγράφη λεπτομερώς ανωτέρω, με την σύσταση ενός πολιτικού οργανισμού που να εμφορείται από τις ακόλουθες αρχές:

 1. Πίστη στις αρχές της αγοράς
 2. Σεβασμό στις ατομικές ελευθερίες
 3. Αρμονία στις σχέσεις μεταξύ κοινωνικών ομάδων
 4. Μετριοπάθεια στην πολιτική συμπεριφορά
 5. Αυστηρότητα στην τήρηση των νόμων
 6. Επένδυση στις αξίες και στα προτερήματα του λαού μας
 7. Τόλμη στην καινοτομία και στην επιχειρηματικότητα
 8. Συνέπεια στην κρατική μηχανή
 9. Επένδυση στα όνειρα των νέων μας
10. Στοργή στις ανάγκες των ηλικιωμένων μας

Οι σκεπτόμενοι πολίτες σήμερα, κατανοώντας το πολιτικό κενό αλλά και την ανάγκη για ένα νέο ριζοσπαστικό πολιτικό κίνημα που θα ανατρέψει το υφιστάμενο πολιτικό κατεστημένο, αναζητούν εναγωνίως το πρόσωπο που θα ενσαρκώσει τις προσδοκίες τους.

Ήταν ο Παύλος Μπακογιάννης αυτός που πίστεψε πρώτος απ' όλους και διεκήρυξε πως "στη Δημοκρατία δεν υπάρχουν αδιέξοδα".
Όλα δείχνουν πως έφτασε η ώρα να είναι η Ντόρα Μπακογιάννη αυτή που θα επωμισθεί το βαρύ ιστορικό φορτίο να τον δικαιώσει.

Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει!

"Στον τομέα της παραγωγής, η πτώση της βιομηχανικής παραγωγής ανήλθε στο -5,8% σε ετήσια βάση στο 8μηνο.’10, έναντι -10,2% στο 8μηνο.’09, ενώ στον τομέα των ακινήτων συνεχίζεται η μεγάλη πτώση του όγκου των εκδοθεισών αδειών οικοδομών, οι οποίες στο 7μηνο.’10 μειώθηκαν κατά -24,8%. Σημειώνεται ότι οι επενδύσεις σε κατοικίες έχουν ήδη μειωθεί σε εξαιρετικά χαμηλό επίπεδο, στα € 6,3 δις το 2010 (σε πραγματικές τιμές του 2000), από € 14,6 δις το 2007 και αναμένεται να μειωθούν περαιτέρω στα € 5,5 δις το 2011."*

Αυτή είναι η Αναπτυξιακή πολιτική της κυβέρνησης;
Σκεφθείτε να μην ήταν και αναπτυξιακή!
Οι εναλλακτικές μας λύσεις;
Οι κρατικίζοντες αντιμνημονιακοί συνεταίροι ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ!

Εκ πρώτης όψεως δεν υπάρχει ελπίδα! Δεν υπάρχει ούτε μια σοβαρή εναλλακτική επιλογή που να εκφράζει τις υγιείς δυνάμεις της αγοράς, που να εκφράζει τους αγρίως φορολογούμενους μεροκαματιάρηδες και συνταξιούχους, που να εκφράζει τους ευρισκόμενους σε συνεχή ανασφάλεια ιδιωτικούς υπαλλήλους και τους διαπομπευόμενους μικρομεσαίους και ελεύθερους επαγγελματίες.

Οι υγιείς δυνάμεις της Ελλάδος δεν έχουν, σήμερα, στον ήλιο μοίρα!
Σε αντίθεση από τους "αργόμισθους" των ΔΕΚΟ και τους "βολεμένους" του δημοσίου που έχουν βρεί ασφαλές αποκούμπι στην ζεστή αγκαλιά του σοσιαλιστικού ΠΑΣΟΚ και της αντιμνημονιακής κρατικιστικής Ιεράς Συμμαχίας ΝΔ, ΚΚΕ, ΣΥΡΙΖΑ.

Δεν πάει άλλο!
Η ώρα της "ανάστασης των νεκρών" δεν είναι πιά μακρυά.
Η αντίστροφη μέτρηση έχει ήδη αρχίσει!

----------------------
*(τα στοιχεία έχουν ληφθεί από το Εβδομαδιαίο Δελτίο Οικονομικών Εξελίξεων της ALPHABANK)

Ενεργειακή απόδοση κτιρίων: Πώς το κράτος μετατρέπει μια ευκαιρία σε ιστορία καθημερινής τρέλας.

H θέση του forum για την ενεργειακή απόδοση κτιρίων

Η έκδοση πιστοποιητικών ενεργειακής απόδοσης κτιρίων αποτελεί όχι μόνο υποχρέωση της χώρας μας με βάση την κοινοτική νομοθεσία αλλά και ένα απαραίτητο βήμα για την εξοικονόμηση ενέργειας. Η μείωση των ενεργειακών απωλειών των κτιρίων δεν προσφέρει μόνο οφέλη για το περιβάλλον αλλά και για την "τσέπη" των ίδιων των πολιτών. Η επιλεγείσα όμως διαδικασία εναρμόνισης από το Υπουργείο Περιβάλλοντος Ενέργειας και Κλιματικής Αλλαγής αποτελεί άλλη μια ιστορία καθημερινής (σοσιαλιστικής) τρέλας.

Σύμφωνα με την κυβερνητική πολιτική η υποχρέωση έκδοσης πιστοποιητικού ενεργειακής απόδοσης για κάθε κτίριο που θα πωλείται ή θα ενοικιάζεται, θα εφαρμοσθεί από τις 9 Ιανουαρίου του 2011 με κόστος που θα κυμαίνεται από 1 – 2 ευρώ ανά τετραγωνικό για τις κατοικίες και 1,5 έως 2,5 ευρώ για τις λοιπές χρήσεις.

Η όλη λογική της ρύθμισης αποπνέει μια έντονη κρατικιστική "μπόχα" και σε επίπεδο ιδέας αλλά και εφαρμογής. "Τύποις" αλλά και "ουσία" το όλο θεσμοθετούμενο σύστημα είναι τεχνικά και ηθικά διαβλητό.

Το ίδιο το πιστοποιητικό δεν προσφέρει καμιά εξοικονόμηση ενέργειας, παρά μόνον «απασχόληση» στον εκδότη του και εξαναγκαστική δαπάνη και γραφειοκρατία στον λήπτη. Πραγματική εξοικονόμηση ενέργειας προσφέρει μόνον η εκτέλεση των απαραίτητων εργασιών θερμομόνωσης, αντικατάστασης κουφωμάτων, λεβήτων, καυστήρων και κλιματιστικών. Αντί, λοιπόν, η προσπάθεια της πολιτείας να επικεντρωθεί εκεί, αυτή σχεδίασε ένα...

Με ποιό δικαίωμα;

Πόσο υπερόπτης πρέπει να είσαι για να χαρακτηρίζεις τον ίδιο σου το λαό ως "διεφθαρμένο" στους ξένους;
Ανεξαρτήτως από το αν πράγματι είναι ή όχι διεφθαρμένος.
Ανεξαρτήτως από το αν το δηλώνεις δημοσίως ή ιδιωτικώς.
Ιδίως αν είσαι ο Πρωθυπουργός των Ελλήνων!
Των Ελλήνων!
Μιας φυλής που έγραψε αμέτρητες χρυσές σελίδες στην παγκόσμια ιστορία.
Εδώ και χιλιάδες χρόνια.
Μόνο ο ίσκιος που ρίχνει το γένος των Ελλήνων στον ματωμένο τούτο τόπο απαιτεί ΣΕΒΑΣΜΟ!
Με ποιό δικαίωμα απευθύνεστε κε Παπανδρέου με τέτοιους χαρακτηρισμούς για τον λαό που σας τίμησε με την ψήφο του;
Η τοποθέτησή σας αποτελεί ΠΡΟΣΒΟΛΗ προς το έθνος μας.
Το έθνος, το γένος, την φυλή των Ελλήνων.
Εσείς νοιώθετε Έλληνας κε Παπανδρέου;
...ή νοιώθετε ΞΕΝΟΣ;
Διότι μόνον ένας ξένος θα δήλωνε μια τόσο απαξιωτική έκφραση. Επαναλαμβάνω, ακόμη κι αν είναι αλήθεια.
Μόνο αναφερόμενος για "ιθαγενείς" θα μπορούσε να μιλήσει ένας ηγέτης τόσο απαξιωτικά, τόσο περιπαικτικά.
Ο κύριος "υπεράνω"!
Λειτουργώντας ως αλλόφυλος σατράπης.
Ή κατοχικός ηγέτης-μαριονέττα.
Λυπούμαι κε Παπανδρέου για λογαριασμό σας.
Τούτος ο λαός μπορεί να ανεχθεί την φτώχεια, τον κατατρεγμό ακόμη και τον θάνατο.
Όχι όμως και την προσβολή. Όχι τον ευτελισμό. Όχι την διαπόμπευση.
Εφαρμόστε όσα μνημόνια θέλετε, μειώστε όσους μισθούς θέλετε, επιβάλλετε ακόμη περισσότερους φόρους, ελάτε στην Βουλή των Ελλήνων και αποκαλέστε μας όπως θέλετε.
Μεταξύ μας, εντός του οίκου μας.
Αλλά όχι στους ξένους.
Κανείς δεν σας εκχώρησε αυτό το δικαίωμα κε Παπανδρέου.
Για μας είσθε ήδη ένας από αυτούς.
Είσθε ένας ξένος.

Déjà vu

(Αμφιθέατρο Παν. Πατρών. Φοιτητικές εκλογές 1985, Διακρίνονται οι Γ. Αναστασόπουλος και Α. Ανδριανόπουλος)

Πριν μερικές μέρες συνάντησα ένα φίλο απ' τα παλιά. Μου θύμισε τις εποχές που ζήσαμε τη δεκαετία του '80 ως φοιτητές. Σκαλίσαμε τις μνήμες μας ανατρέχοντας σε εποχές δύσκολες μα κι εποχές μοναδικές. "Γιώργο," μου είπε, "εμείς είμαστε η γενιά της νίκης" και συνέχισε: "Εμείς είμαστε η πρώτη και η μοναδική αστική νεολαία της μεταπολίτευσης που συγκρούστηκε σε δύο μέτωπα και τα σάρωσε και τα δύο"..."τώρα θα κωλώσουμε;"

Δεν χρειάσθηκε να πει περισσότερα για να καταλάβω σε τι αναφερόταν. Πράγματι, η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι το 1981, ήταν μια νεολαία των "γραφείων", μια νεολαία χωρίς ιδιαίτερη ιδεολογική ταυτότητα και χωρίς ιδιαίτερους αγώνες. Ήταν μια γενιά εθισμένη στην ήττα, αρκούμενη στην νομή του μεριδίου της εξουσίας, που της αναλογούσε. Δεν είναι τυχαίο πως μέχρι το 1981 η ΔΑΠ-ΝΔΦΚ λάμβανε στις φοιτητικές εκλογές ποσοστά της τάξης του 10% καταλαμβάνοντας, ανάλογα την σχολή, την 4η ή 5η θέση! Ο Μάνος Χατζιδάκις την χαρακτήριζε μάλιστα στο περιοδικό του Τέταρτο ως τη "χρεωκοπημένη αστική νεολαία".

Όμως από το 1981 και μετά ένας φρέσκος άνεμος φύσηξε στην νεολαία της συντηρητικής παράταξης της χώρας μας. Να ήταν η απώλεια της εξουσίας; Να ήταν η "πάστα" των νέων της εποχής; Το γεγονός ήταν ένα: Η αστική νεολαία της χώρας μας ξεκινούσε μια εντυπωσιακή αναγεννησιακή διαδρομή. Αναζήτησε και βρήκε -για πρώτη φορά- το ιδεολογικό της στίγμα στους θεωρητικούς της οικονομίας της αγοράς (Ανταμ Σμιθ, Τ. Σ. Μίλλ, Φρίντριχ Χάγιεκ κλπ) παραμερίζοντας τις μετεμφυλιακές λογικές (αναφέρομαι στον αντι-κομμουνισμό που είχε γαλουχήσει ιδεολογικά τις μέχρι τότε γενιές). Έτσι, οπλίσθηκε με μια πανίσχυρη φαρέτρα επιχειρημάτων που αποδείχθηκε ιδιαίτερα αποτελεσματική στο να αντιμετωπίσει την ολοκληρωτική ιδεολογική κυριαρχία της αριστεράς, του κρατισμού και του σοσιαλ-μαρξισμού. Μια ιδεολογική, μάλιστα, κυριαρχία της αριστεράς, που συνοδευόταν ενίοτε και με σωματική βία, εγγενές χαρακτηριστικό του καθεστωτικού αριστεροτραφούς φασισμού που επιβιώνει μέχρι και τις μέρες μας (βλ. πρακτικές ΠΑΜΕ).

Το αποτέλεσμα όλης αυτής της προσπάθειας ήταν να ανατραπεί σε μια πενταετία η σοσιαλ-μαρξιστική μονοκρατορία στα ΑΕΙ και ΤΕΙ, με τόση μάλιστα ορμή και επιτυχία που ακόμη μέχρι και σήμερα -25 χρόνια μετά- η αριστερά δεν κατάφερε ποτέ ξανά να ορθοποδήσει.

Το δεύτερο μέτωπο, στο οποίο αναφέρθηκε ο παλιός, καλός μου φίλος, ήταν το "εσωτερικό". Η νεολαία της Νέας Δημοκρατίας μέχρι το μέσο της δεκαετίας του '80 δεν γνώριζε τι σήμαιναν οι όροι "διάλογος" και "δημοκρατία". Ήταν μια οργάνωση διορισμένη από "πάνω έως κάτω" και εμποτισμένη με έναν έντονο αντικομμουνισμό, που λειτουργούσε ουσιαστικά ως αντίβαρο του ιδεολογικού κενού της. Την οργάνωση λυμαίνονταν ομάδες και παρα-ομάδες (π.χ. Ρέηντζερς) οι οποίες αποτελούσαν τον "εκτελεστικό βραχίονα" της ηγεσίας της και το μέτωπο κρούσης της στο πεζοδρόμιo (ενάντια στην δεδομένη βία του σοσιαλ-μαρξιστικού φασισμού). Επιπλέον, λειτουργούσαν και ως τα τσομπανόσκυλα που επέβαλαν την νεκρική σιγή στο εσωτερικό του "μαντριού" επαναφέροντας στην "τάξη" όποιον "αιρετικό" τολμούσε να σηκώσει κεφάλι.

Ενθυμούμαι, μάλιστα, πως τα πρώτα μου "απαγορευμένα" σεμινάρια που με μύησαν στον νεοφιλελευθερισμό, τα είχα πάρει στο "κρυφό σχολειό" ξενοδοχείου της Πάτρας, που τα οργανώναμε εν μέσω συνωμοτικής σιγής, για να αποφύγουμε τις "επιπτώσεις" που θα έπρεπε να υποστούμε αν διέρρεε το γεγονός της συμμετοχής μας σε αυτά.

Η αφυπνισμένη, λοιπόν, ανήσυχη νεολαία της φοιτητικής παράταξης της ΝΔ της αρχής της δεκαετίας του '80 με όπλο της την φιλελεύθερη ιδεολογική υπεροχή εξαναγκάστηκε να δώσει έναν σκληρό διμέτωπο αγώνα. Αυτόν της κυριαρχίας επί του σοσιαλ-μαρξιστικού κατεστημένου των ΑΕΙ-ΤΕΙ και αυτόν του εκδημοκρατισμού της οργάνωσης. Με θυσίες, αγώνες, κόπο και αίμα (κυριολεκτικά) σε πέντε χρόνια και τα δύο αυτά κάστρα είχαν αλωθεί και ένας νέος άνεμος ανανέωσης έπνεε εκτός και εντός των τειχών.

Και συνέχισε ο φίλος μου απ' τα παλιά: "Η γενιά που επέτυχε το μοναδικό αυτό άθλο, η μόνη αστική γενιά που έμαθε να κερδίζει αγώνες, η γενιά της νίκης βρίσκεται τώρα σε αντίστοιχο σημείο εκκίνησης. Μόνο που αυτή τη φορά ο στίβος μάχης δεν είναι τα Πανεπιστήμια και η Νεολαία, αλλά ολόκληρη η Κοινωνία και ολόκληρη η Παράταξη. Αυτό που πράξαμε τότε, ακριβώς το ίδιο καλούμαστε να πράξουμε σήμερα. Αλλάζει απλά η κλίμακα. Η πρόκληση παραμένει πανομοιότυπη: Από τη μία ξεκινώντας ουσιαστικά από το μηδέν πρέπει να ανατρέψουμε την σοσιαλ-κρατικιστική κυριαρχία που επικρατεί σε όλες τις εκφάνσεις της ζωής (οικονομικής, κοινωνικής, ηθικής) της σύγχρονης Ελλάδας, και από την άλλη καλούμαστε να αντιπαρατεθούμε με τις λαϊκίστικες λογικές και ακροδεξιές πρακτικές των ιδίων ακριβώς προσώπων που εξέθρεψαν τους ρέηντζερς της παλιάς εποχής." Με κοίταξε αυστηρά αλλά και με απόλυτη αίσθηση υπεροχής και μου τόνισε: "Γιώργο, αυτή την μάχη την έχουμε ήδη δώσει και την έχουμε ήδη κερδίσει!" Στη συνέχεια χαμογέλασε, μου έκλεισε το μάτι και συμπλήρωσε: "Και μόνο εμείς ξέρουμε τον τρόπο πως να την ξαναδώσουμε και πως να την ξανακερδίσουμε!"

Δικαίωση

"Ξεβρακώνει" -ανελέητα- η ιστορία σήμερα,

όσους το 1993 "ξεβράκωναν" τις ιδιωτικοποιήσεις.

Δεν ήμασταν εμείς...

«Η Ελλάδα θυσιάστηκε για να σωθεί η ευρωζώνη. Και για να γίνει αυτό, σας εκπαιδεύουν να αισθάνεστε ένοχοι γι΄ αυτό που είστε. Σκοπός τους είναι η απενοχοποίηση των τραπεζών, η μεταφορά του βάρους της αποτυχίας από τους ώμους των ελίτ σε εκείνους των απλών ανθρώπων" - ΝΑΟΜΙ ΚΛΑΪΝ, Καναδέζα δημοσιογράφος και ακτιβίστρια.

"Σημαία" έκαναν οι αντιμνημονιακοί κονδυλοφόροι (από ΝΔ, ΚΚΕ και ΣΥΡΙΖΑ) τις -εκτός τόπου και χρόνου- "συνομωσιολογικές" δηλώσεις της ανωτέρω κυρίας ακτιβίστριας.

Ότι τάχα μας εκμεταλλεύθηκαν οι Ευρωπαίοι και το ΔΝΤ....Ενώ εμείς "Παναγίες"!

Όχι!

Δεν ήμασταν εμείς που μετατρέψαμε τις επιδοτήσεις σε κατανάλωση αντί για υποδομές!
Δεν ήμασταν εμείς που κοροϊδεύαμε την ΕΕ δηλώνοντας ψευδείς ποσότητες για να εκταμιεύσουμε υπέρογκες επιδοτήσεις (κλοπή δηλαδή)!
Δεν ήμασταν εμείς που δανειζόμαστε ακατάπαυστα ως χώρα και ως άτομα για να καταναλώνουμε δημιουργώντας ενα πλασματικό βιοτικό επίπεδο!
Δεν είμαστε εμείς που ιδρύσαμε τις προβληματικές, τις ΔΕΚΟ και τους λοιπούς σπάταλους φορείς!
Δεν είμαστε εμείς που θεσπίσαμε τις προγραμματικές συμβάσεις για να ταΐζουμε με τρις τους εθνικούς προμηθευτές!
Δεν είμαστε εμείς που ανήγαμε το θράσος και την λαμογιά σε εθνικές αρετές!
Δεν ήμασταν εμείς που αυτοκαταστρεφόμασταν κλείνοντας δρόμους, καταλαμβάνοντας λιμάνια, καταστρέφοντας η μια συντεχνία την άλλη!
Δεν ήμασταν εμείς που επιδιώκαμε να διορισθούμε ΟΛΟΙ στη δημόσιο!
Δεν ήμασταν εμείς που εκπαιδευόμαστε κι εκπαιδεύαμε τα παιδιά μας στην νοοτροπία της ήσσονος προσπάθειας!
Δεν ήμασταν εμείς που καταστρέψαμε την παιδεία μας!
Δεν ήμασταν εμείς που διαλύσαμε τα σχολεία μας με τις καταλήψεις!
Δεν ήμασταν εμείς που βεβηλώσαμε τα ιερά και τα όσιά μας καίγοντας την σημαία μας!

Δεν είμαστε εμείς....κάποιοι άλλοι ήσαν!

Σοφές κουβέντες

(του Δ. Χαντζόπουλου στα ΝΕΑ)

Περαίωση: Μετατρέποντας το όνειδος σε ευκαιρία!

Το Φόρουμ για την Ελλάδα συνεχίζει να καταθέτει τις προτάσεις του για τα καίρια ζητήματα που απασχολούν την τρέχουσα επικαιρότητα. Συνεχίζουμε με την κατάθεση νέων θέσεων που θα οδηγήσουν σε ένα σαρωτικό σχέδιο αλλαγών και μεταρρυθμίσεων με στόχο να βάλουν την αγορά αλλά και την Ελλάδα σε κίνηση.

Η πρόσφατη κυβερνητική πρωτοβουλία για το μέτρο της "περαίωσης" αποτελεί την επίσημη ομολογία της αδυναμίας της πολιτείας να οργανώσει σωστά τους μηχανισμούς εποπτείας του αρμόδιου Υπουργείου, των τοπικών εφορειών, καθώς και όλων των άλλων εποπτικών μηχανισμών ελέγχου των επιχειρήσεων. Μιλούμε ουσιαστικά για μια κίνηση "πανικού" με μοναδικό στόχο την είσπραξη ενός κονδυλίου που απαιτείται άμεσα, ώστε να επιδείξουμε στην "τρόικα" και τους εταίρους μας στην Ε.Ε ότι επιτυγχάνουμε κάποιους βραχυπρόθεσμους στόχους, με πολλές όμως παράπλευρες απώλειες σε οικονομικό και ηθικό επίπεδο. Δεν είναι τυχαίο άλλωστε ότι το μέτρο αυτό συναντά έντονες αντιδράσεις ακόμη και μέσα στους κύκλους του κυβερνώντος κόμματος, παρά τις απέλπιδες προσπάθειες του Υπουργού Οικονομίας και Οικονομικών για το αντίθετο.

Το μέτρο αυτό που σήμερα η κυβέρνηση θεωρεί ως εισπρακτικό μονόδρομο για να εξασφαλιστεί ένα συνολικό ποσό περίπου στα 3 -4 δις ευρώ (μέχρι και το τέλος του 2011), ουσιαστικά λειτουργεί ως ένα μηδαμινό αντίβαρο σε σχέση με...

European Liberal Forum welcomes its latest full member: Forum for Greece.

Founded in the fall of 2007, the European Liberal Forum, asbl (ELF) is the non-profit European political foundation of the liberal family. ELF brings together liberal think thanks, political foundations and institutes from around Europe to observe, analyse and contribute to the debate on European public policy issues and the process of European integration, through education, training, research and the promotion of active citizenship within the EU.

The role of the European Liberal Forum is to:

◦ Serve as a framework for think tanks, national political foundations, institutes, academics and leading liberal personalities to work together at European level.

◦ Develop close working relationships with and among its member organisations, the national parliamentary groups, the European Liberal Democrats (ELDR Party) in the European Parliament, Liberal International (LI), the world federation of liberal political parties, and the European liberal youth (LYMEC), the youth organisation of the ELDR Party.

◦ Observe, analyse and contribute to the debate on European public policy issues and the process of European integration, through education, training, research and the promotion of active citizenship within the European Union, particularly with regard to young Europeans.

◦ Host European conferences, seminars, and workshops, issue publications and conduct studies on policy issues of liberal interest.

◦ Inform and involve the public in the construction of a united European democracy.