ΤΟ ΕΒΔΟΜΟ ΠΑΡΑΜΥΘΙ

Πυροτεχνήματα ζωής έκαψαν τον
Γκρίζο ουρανό μέρα
Σαββάτου αλλαγής σημάδια ηρωικής, την
Στιγμή που οι οιωνοί μαραίνονταν και οι
Θάλασσες στέγνωναν, και να που η
Άνοιξη ανθίζει ξανά στων λουλουδιών την αφή
Τότε που οι ερωδιοί επιστρέφουν στα
Δέλτα της ευτυχίας για να χορέψουν
Στροβιλιζόμενοι γύρω από την χαρά της
Προσμονής για την μέρα πού πλησιάζει
Και στους ουρανούς πετούν δίπλα σ’ αγγέλους
Που ψέλνουν τροπάρια ζωής και τα πυροτεχνήματα
Τους κάνουν να λάμπουν με παραμυθένια
Χρώματα χρυσά και ουράνια και μυθικά
Σαν να πετούν για πρώτη φορά
Υπέροχη αρχή, που κάθε στιγμή
Ποθούν να είναι τέτοια, γελώντας
Μαζί με ανθρώπους που κι αυτοί μαθαίνουν να
Πετούν, για πρώτη φορά στ’ αληθινά,
Με πτήσεις ακροβατικές μέσα σε φαράγγια
Στενά και πάνω από θάλασσες
Και πόντους ατελείωτους
Και κει θέλουν να μείνουν το πώς να
Προσγειώνεσαι δεν θέλουν να το ξέρουν
Μαζί μ’ αγγέλους κι ερωδιούς και πυροτεχνήματα
Σ’ ένα χορό αρμονικό μέσα και πάνω από τα
Σύννεφα πιο ψηλά τόσο που ακτίνες του ήλιου
Ζεσταίνουν έτσι που λες και είναι το
Χαμόγελο του ίδιου του Θεού.

------------------------

(από την συλλογή
"Τα δεκατέσσερα παραμύθια"
του Γεωργίου Ι. Αναστασόπουλου)


Εκδόσεις CHECKPOINT